Ο ιδρυτής του Μαύρου θεάτρου της Πράγας έρχεται στην Αθήνα την Παρασκευή 9 και Σάββατο 10 Απριλίου. Το έργο που θα μας παρουσιάσει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών είναι το «Ιπτάμενο Ποδήλατο» που παρουσιάζεται σε δέκα σκηνές.
Πρόκειται για μια ρομαντική ιστορία ενός εφευρέτη που στην προσπάθειά του να κατασκευάσει το ιπτάμενο ποδήλατο ανακαλύπτει τον έρωτα για πρώτη φορά στην ζωή του. Γράφτηκε ότι είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο του Σρνέτς. Ο εφευρέτης μας όμως δεν έχει χρόνο για έρωτες καθώς είναι ταγμένος στο σκοπό του: Να δημιουργήσει ένα ποδήλατο που πετάει. Δεν αργεί όμως να καταλάβει ότι η μόνη δύναμη που μπορεί να νικήσει τη βαρύτητα και να δώσει φτερά σε ανθρώπους και ...ποδήλατα είναι η Αγάπη. Αυτός ο μυστηριώδης, φανταστικός κόσμος που εμπνέει τους ποιητές της Ζωής.
Το "Ιπτάμενο Ποδήλατο" είναι μια παράσταση με ρετρό στοιχεία, κοστούμια εποχής, ρομαντική μουσική και χορογραφίες που αναμειγνύει τεχνικές του βωβού αλλά και του σουρεαλιστικού κινηματογράφου.
Το Μαύρο Θέατρο της Πράγας, ιδρύθηκε το 1961 από τον Ζίρι Σρνέτς κι έγινε γρήγορα ένας από τους πιο γνωστούς εκπροσώπους της τσέχικης δραματικής τέχνης σε όλο τον κόσμο. Έχει πάρει μέρος σε αμέτρητα θεατρικά φεστιβάλ και διεθνείς περιοδείες και έχει παρουσιαστεί σε παραπάνω από 40 χώρες.
Η καταγωγή της τεχνικής του Μαύρου Θεάτρου της Πράγας εντοπίζεται στις αυτοκρατορικές αυλές της Ασίας του 17ου αιώνα ενώ αργότερα τη χρησιμοποιούσαν και οι ταχυδακτυλουργοί στα μαγικά τους κόλπα. Ο ιδρυτής του Μαύρου Θεάτρου της Πράγας, Ζίρι Σρνέτς, ανακάλυψε τυχαία το 1961 την τεχνική στην οποία στηρίζεται σήμερα η φιλοσοφία του Μαύρου Θεάτρου όταν πειραματιζόταν με τη γαλάζια λάμπα φθορισμού (black light) για την καλύτερη παρουσίαση της διατριβής του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Κρατικού Κονσερβατουάρ και την Ακαδημίας Θεάτρου της Πράγας, του τμήματος κουκλοθεάτρου.
Στο κέντρο της Πράγας υπήρχε μια πολύ παλιά συνοικία, πολύ όμορφη, όπως πολλές αντίστοιχες της Ευρώπης. Οι άνθρωποι της Πράγας πίστευαν ότι εκεί υπάρχει κάποιο πνεύμα και φαντάσματα. Στο τέλος της δεκαετίας του 50 γεννήθηκαν εκεί πολλά δημοφιλή γκρούπ, απ’όπου βγήκε και το Μαύρο θέατρο. Οι άνθρωποι που το αποτελούσαν είχαν εκείνη την εποχή την ίδια ηλικία, τριάντα χρονών.
Μια χρονιά αργότερα πήρε μέρος στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου και είχε μεγάλη επιτυχία. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Όλοι, κριτικοί και κοινό, δέχθηκαν το Μαύρο θέατρο στην οικογένεια της υψηλής δραματικής τέχνης. Ακολούθησαν πολλά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο και βέβαια αμέτρητες συμμετοχές στο Εδιμβούργο. Η ιδέα ήταν κάθε δύο χρόνια να παρουσιάζεται κι ένα καινούργιο έργο. Από τότε και μέχρι σήμερα εργάζεται καθημερινά δημιουργώντας νέες ομάδες και καινούργια έργα.
Η τέχνη του Μαύρου θεάτρου στηρίζεται στο μαύρο που δεν φαίνεται πάνω στο μαύρο. Οι ηθοποιοί ? χειριστές των διαφόρων αντικειμένων είναι ντυμένοι στα μαύρα και παίζοντας μπροστά από το μαύρο φόντο της σκηνής (μαύρο βελούδο) γίνονται αόρατοι για τους θεατές. Έτσι τα πολύχρωμα αντικείμενα που χειρίζονται είναι σαν να αιωρούνται στον αέρα και ζουν τη δική τους ανεξάρτητη ζωή. Επίσης σημαντικό στοιχείο είναι και ο ιδιαίτερος φωτισμός που χρησιμοποιείται.
Η πρωτοτυπία είναι ότι προστέθηκαν υπεριώδεις φωτισμοί ώστε να αναδείξουν τα χρώματα στα σκηνικά, στα αντικείμενα αλλά και στις ανθρώπινες φιγούρες. Επιπλέον, κατόρθωσαν με την χρήση αυτών των φωτισμών να «εξαφανίσουν» τους τεχνικούς και τους ηθοποιούς, που κουβαλούν τα αντικείμενα και δουλεύουν στο βάθος και στο πλάϊ της σκηνής. Το αποτέλεσμα ήταν να πετύχουν την ψευδαίσθηση του «πετάγματος».
Υπάρχει μια πολύ παλιά παράδοση στην Ασία που λέγεται «Μαύρο δωμάτιο». Το χρησιμοποίησαν οι μάγοι που γύριζαν από μέρος σε μέρος. Το Μαύρο θέατρο στηρίζεται σε αυτή την τεχνική. Αλλά προσοχή. Η τεχνική αυτή δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι απλά ένα μέσο για να επιτευχθεί ο συγχρονισμός της μουσικής με τους καλλιτέχνες και τα αντικείμενα. Πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι στο Μαύρο θέατρο δεν υπάρχουν διάλογοι, υπάρχει παντομίμα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που το κάνουν παγκόσμιο, με ενθερμούς οπαδούς και υποστηρικτές.
Οι πρωταγωνιστές του μαύρου θεάτρου είναι κυρίως οι αόρατοι μαυροντυμένοι ηθοποιοί, που ξέρουν με την τέχνη τους να αποκαλύπτουν τα κρυμμένα μυστικά των αντικειμένων που ανάμεσά τους ζούμε. Κάθε αντικείμενο διαθέτει πολλές ιδιότητες, τις οποίες παίρνει από τον δημιουργό του. Έτσι μπορεί να τον βοηθήσει, μπορεί όμως και να του κάνει κακό. Ένα μαχαίρι μπορεί να σκοτώσει αλλά μπορεί και να μας βοηθήσει να κόψουμε ψωμί. Το μπαστούνι έχει δύο άκρες. Τη μία μπορεί να την χρησιμοποιήσεις για να ακουμπάς αλλά την άλλη για να χτυπήσεις κάποιον.
Οι συντελεστές του μαύρου θεάτρου θα πρέπει να είναι κουκλοπαίκτες, χορευτέςς, μίμοι, ηθοποιοί. Είναι σημαντικό όμως να πούμε ότι αυτό το θέατρο κρύβει μέσα του και άλλες τέχνες. Όσοι ξεκίνησαν το 1961 με τον Σνέρτς ήταν ζωγράφοι, γλύπτες και άνθρωποι των πλαστικών τεχνών.
Από ιδεολογική άποψη το μαύρο θέατρο είναι αντίθετο στην υποκουλτούρα. Κρατάει μια παιδική οπτική που δίνει την δυνατότητα στην φαντασία και τα όνειρα να είναι πρωταγωνιστές. Χωρίς να απευθύνεται αποκλειστικά στα παιδιά, είναι γεμάτο ποίηση και τελικά απευθύνεται σε όσους έχουν διατηρήσει την παιδική όραση.
Info
Τι: Παράσταση "The Flying Bicycle"
Που: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, (Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, Βασιλίσσης Σοφίας και Κόκκαλη
Πότε: 9 και 10 Απριλίου στις 20:00
Τιμές εισιτηρίων: € 20,00 (Φοιτητικά) - 30,00 - 40,00 - 50,00 - 65,00 (Διακεκριμένη Ζώνη)
Παιδικα -- € 15,00- 25,00-30,00-40,00
Έναρξη προπώλησης: Δευτέρα 8 Μαρτίου
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Στα ταμεία του Μεγάρου, στο εκδοτήριο Ομήρου 8 στο Σύνταγμα, Δευτέρα με Παρασκευή 10:00 το πρωί με 16:00 το απόγευμα και τηλεφωνικά με πιστωτική στο 210-7282333
Ηλεκτρονικά στο www.megaron.gr
Πληροφορίες: 210 6980044