Η παράσταση μόλις τελείωσε.

Ένα τσίρκο εμφανίζεται μπροστά σου .Ένας βιολιστής παίζει ζωντανά μελωδίες από Bach, Βider Marain Marais, κάτω υπάρχει χώμα, ένα στρώμα κι ανθρώπινα σώματα είτε αυτά είναι κούκλες είτε αληθινά. Μέσα από τις κουρτίνες φαίνεται μόνο το κεφάλι ενός κλόουν, ο οποίος ανεβοκατεβαίνει και λέει διάφορα ασυνάρτητα πράγματα που θα καταλάβουμε μετά. Πάνω στο χώμα ο καθένας βρίσκεται στον δικό του κόσμο, κουβαλάει τις δικές του αναμνήσεις και προσπαθεί να βρει τι μπορεί να κρύβεται στο υποσυνείδητο του.

Όμως σ’ αυτό το τσίρκο της ζωής δεν είναι όλα λαμπερά και χαζοχαρούμενα αλλά υπάρχει κυρίως μελαγχολία . Όλοι οι ήρωες που βρίσκονται μπροστά σου ψάχνουν μ’ οποιοδήποτε τρόπο μπορούν την ευτυχία κι εκείνη την ανεμελιά που η ενηλικίωση μπορεί πολύ εύκολα να τις απαγορεύσει δια ροπάλου. Έχουν γεμίσει φόβους κι αντί για ωραία χρωματιστά όνειρα βλέπουν εφιάλτες, απομονώνονται και προσπαθούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.

Η παράσταση "Waltz" της ομάδας X-it του Φώτη Νικολάου σε παίρνει και σε ρίχνει στο πάτωμα και σε προκαλεί ν’ αντιμετωπίσεις μόνος σου οτιδήποτε σε φοβίζει. Δεν υπάρχουν εφέ και ψεύτικα πεσίματα. Οι χορευτές (εδώ επιβάλλεται ν ' ακούστούν δυνατά χειροκροτήματα για τους Αντώνης Αντωνίου, Ιωάννα Αποστόλου, Θανάσης Γεωργίου, Ρούλα Κουτρουμπέλη ,Κατερίνα Λιόντου, Φώτης Νικολάου, Δέσποινα Σιδηροπούλου)βγάζουν μια τρομερή αλήθεια τόσο σκληρή όσο η πραγματικότητα και δεν σ’ αφήνουν απλώς να κοιτάζεις μια ομάδα ανθρώπων να χορεύουν.

Ο κλόουν συνεχίζει να περιφέρεται ανάμεσα τους μαζί με μια γυναικεία φιγούρα προσπαθώντας να τους παρουσιάσει έναν κόσμο που δεν υπάρχει στ ‘αλήθεια θυμίζοντας μας την κατάσταση που επικρατεί στην αληθινή ζωή. Κι όταν η μουσική σταματάει και το μόνο ακούς είναι τα χτυπήματα και τις ανάσες τους, τότε δε μπορείς παρά να συγκινηθείς και να γεμίσεις με σκέψεις το κεφάλι σου.

Η παράσταση μόλις άρχισε.

Κική Παπαδοπούλου