ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Αμαζόνιο έχεις πάει; Έχεις δει ταινίες όμως. Θυμάσαι τα δέντρα των τροπικών που είναι ψηλά σαν ουρανοξύστες; Ναι, αυτά.
Κοίτα πάνω τώρα. Πιο πάνω.. Τον βλέπεις τον 3ο και κάτι εξώστη ακριβώς κάτω από το ταβάνι; Ανέβα.
Τι θα πει πάσχεις από υψοφοβία; Σ’ αυτόν τον όροφο φοβίες και τέτοια δεν έχει, που λέει και το ανέκδοτο.
Υπάρχει μόνο υψόμετρο εκ του οποίου το πολύ πιο.. κάτω θέαμα φαίνεται ακόμα πιο κουλό.
Και πιο χάλια.
Αν θυμάμαι καλά, ήταν όταν το μπαλέτο άρχισε να βαράει τακούνια στο πάτωμα (τύπου φλαμένκο) και να ανοίγει πόδια, που άρχισα να αισθάνομαι Τσίτα -με τον Ταρζάν πέντε κλαδιά παρακάτω.
Για όποιον δε το γνωρίζει η Τσίτα είναι η πιο διάσημη μαϊμού της παγκόσμιας λογοτεχνίας καθώς ‘παίζει’ μαζί με τον Ταρζάν σε όλα τα έργα, διότι είναι η κολλητή του.
Κι εγώ με τους κολλητούς μου είχα έρθει.. οπότε ήμασταν 4 Τσίτες εκεί, για να δούμε την τέχνη του Τάνγκο, όπως μας είχε ψήσει η αφίσα στους δρόμους.
Τελικά την τέχνη του τάνγκα είδαμε, η οποία συνίσταται στο να φορέσεις ένα μαύρο τούλι με πούλιες από πάνω και κόκκινο τάνγκα από μέσα, όπως έκανε η μπαλετού με τους τουρλωτούς γλουτιαίους.
Κι όση ώρα το μπαλέτο τανγκευότανε, σε διάφορες στάσεις, το μυαλό μου άρχισε να φαντασιώνεται ότι πέταγα από κλαδί σε κλαδί και φώναζα «ου, ου, ου, ου» από τη χαρά μου.
Σα να είχα δει μπανάνα, ένα πράμα.
Τι εννοείς αν η Μαρινέλλα («τόσων χρονών κι είδες πως διατηρείται;», όπως το έθεσε η παραπλήσια χοντρή) έχει φωνή;
Φωνάρα έχει, σχέση με το κιτς σε υπερπαραγωγή γιατί έχει, δεν κατάλαβα.
Μόλις άκουσα και τον «Αντωνάκη», όπως τον αποκαλεί η Μαρινέλλα, να άδει το.. βγαλμένο από τη ζωή (του) όπως την ορίζουν οι κίτρινες φυλλάδες και τα τηλεπεριοδικά, εξής: «Τι άλλο να σου πω για να σε πείσω
Πως θέλω να ξαναγυρίσω πίσω
Συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη
Φταίω εγώ για όλα, συγνώμη»
, ήρθα και τσίτωσα για τα καλά.
- «You Tarzan?», φώναξα από μέσα μου
- «Νο, Remos», άκουσα μια φωνή από μακριά.
- «Shit, πάλι σε μάπα δάσος ήρθα.»
ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-34.71.111
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Πειραιρώς 166, Γκάζι
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Πέμπτη-Σάββατο
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 22:30

ΤΙΜΕΣ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 180 και 195 ευρώ στη ρίζα του δέντρου, και 160 ευρώ στο τέρμα κλαδί
Φιάλη κρασί/2 άτομα: 100 ευρώ (κομπλέ)

Ήμουν κι εγώ εκεί...
Το αρενίσιο πρόγραμμα περί τάνγκο, περιλαμβάνει διάφορες ‘σκηνές’ τις οποίες θα απαριθμήσω εδώ για να πάρεις μία γεύση του αισθητικώς αδέσποτου:
1. Μπαλέτο (αγόρια & κορίτσια): Εμφανίζονται επί σκηνής με κάτι σκοινάκια τα οποία στην άκρη είχαν κάτι σαν μπαλάκια, τα οποία όταν χτύπαγαν στο πάτωμα έκαναν έναν κροταλισμό. Γυρίζουν τα σκοινάκια, χτυπάνε τα μπαλάκια, κλακετάρουν τα τακουνάκια και η κυρία από δίπλα κάτι λέει για ταυρομάχους. Δεν έχουν ταυρομάχους στα στενοσόκακα του Μπούενος Άιρες, παιδιά, μην τρελαίνεστε. Άλλωστε αυτό με τα σκοινάκια το κάναμε κι εμείς στις γυμναστικές επιδείξεις του σχολείου (ούτε στην Ελλάδα είχαμε ταυρομάχους μέχρι πρότινος).
Για να μη σου θυμίσω το δημοφιλές παιχνιδάκι της δεκαετίας 60-70 που λεγόταν «τάκα-τάκα».
2. Εμφανίζεται τενόρος (με εκπαιδευμένη φωνή) και δεσποινίς αγνώστων λοιπών στοιχείων (γιατί άραγε;) και τα λένε τανγκάτα αλλά με υπερβολικά πολλά σίγμα, με συνοδεία του γκρουπ «Tango Malambo». «Ssusss manosss.. . (τα χέρια σσσου) Ssusss laviosss.. . (τα χείλη σσσου) Mi Alma essta contigo Argentina», (Η ψυχή μου είναι μαζί σσου, Αργεντίνα), κ.λπ.
Το «Malambo» στο μεταξύ, κάποια στιγμή ξεκουρδίζεται πλήρως και παίζει σα δίσκος βινυλίου που έχει χάσει τις 25 από τις τριάντα τρεις στροφές του.
Κάποιος παίρνει μια μανιβέλα και τους ξανακουρδίζει. Μένει όμως αλλού η ντράμερ του ‘συνόλου’ η οποία φοράει από εκείνα τα διαφανή μανίκια που δεν έχουν άνω μπράτσα και ώμους και βαράει άλλο ρυθμό από αυτόν που παίζουν οι άλλοι.
Καθώς είναι καλωδιομένη με ζώνουν υποψίες ότι μέσω wireless συστήματος παίζει για το διπλανό μαγαζί, διότι για εδώ δεν παίζει σίγουρα.
3. Είπα καλωδιομένη και θυμήθηκα πως έχω ξεχάσει να σου γράψω τη νέα μόδα που έχει καταλάβει τα μεγάλα καταστήματα χλιδάτης μαζικής παραίσθησης.
Μετρ, σερβιτόροι και προσωπικό υποδοχής έχουν όλοι ακουστικά στα αυτιά και μικρόφωνα ‘ψείρες’ στα πέτα (όπως κάνουν στο «24 ώρες» που ξαφνικά εκεί που κάθονται ο Μπάουερ μιλάει με τα κεντρικά).
Έτσι και στην Αρένα, στο Παλλάς και στο Cinema της Πειραιώς (που έχω πάει προς το παρόν), βλέπεις ξαφνικά τον μετρ να μιλάει στο σακάκι του σαν να του αντιμίλησε το πέτο, και τον τύπο στην πόρτα να πιάνει τ’ αυτί του και να γυρίζει τα μάτια σα να ακούει φωνές από ψηλά.. (όπερ δεν απέχει και πολύ από την αλήθεια).
«Μία είσοδος από τα δεξιά», λέει ο chief στο σακάκι κι εσύ ανυποψίαστος ανοίγεις την πόρτα και βρίσκεις δύο να σε περιμένουν από πίσω για να σε ανακρίνουν με αυστηρότητα που τολμάς και θέλεις να μπεις στην αίθουσα εν ώρα δράσης. Συνεχίζω με το τανγκοθέαμα.
4. Το μπαλέτο (ειδικά το θηλυκό κέρας αυτού), κάνει ότι μπορεί και καταφέρνει να μεταμορφώσει το τάνγκο από χορό του λάγνου πόθου σε τσόντα πολυτελείας. [σ.σ. Το τάνγκο γεννήθηκε στις κακόφημες γειτονιές του Μπούενος Άιρες, δι ο και είναι τόσο έκδηλα σεξουαλικός και (κανονικά) «dirty» χορός].
Πάνω στην τεράστια σκηνή της Αρένας όμως, τα διάφανα μαύρα τούλια, τα κυλοτάκια άνευ πορτ-μπαγκάζ και τα πόδια που ανοίγουν με κάθε ευκαιρία, προσφέρουν μία «σοφτ-πορν» κιτς εκδοχή για άπορους ματάκηδες που δεν έχουν κουπόνια για να πάνε στο κανονικό στριπτιζάδικο απέναντι.
5. Ξαφνικά γίνεται μια εισαγωγή από το συγκρότημα που σε προετοιμάζει για κάτι πολύ εντυπωσιακό.
Εμφανίζεται ο πολύ νταγκλαράς χορευτής με το μουστάκι, μόνος του μέσα στην ακαλλιέργητη έκταση της πίστας, και με δύο σκοινάκια στα χέρια αρχίζει να σβουρίζει το ανόητο γύρω-γύρω και να διπλώνει τα χέρια τύπου «θεαματικό».
Νομίζω ότι αυτή ήταν μία από τις φορές που έπιασα το κεφάλι μου με τα δύο χέρια και τραγούδησα από μέσα μου: «Απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη/ απόψε λύγισε η αντοχή», άσμα λαϊκό και υπέροχο το οποίο φαίνεται ότι άκουσαν τα σκοινάκια και αποσυντονίστηκαν, εξ ου και το έχασε το.. υπερθέαμα ο ψηλός για λίγο.
Το πολύ το τάκα-τάκα, που λέγαμε παλιά.
6. Μετά από αυτό το «εντυπωσιακά» επικίνδυνο κόλπο, που εκτελείται χωρίς δίχτυ, ακολουθεί σιωπή, πέφτει μία κουρτίνα, σηκώνεται μια άλλη, κατεβαίνουν κάτι σαν οθόνες που τελικά είναι κάτι διακοσμητικά σαν καρμανιόλες, ανάβουν κανόνια, βγαίνει ομίχλη και αρχίζει η ορχήστρα να παίζει διάφορα μεταξύ των οποίων και ένα σε ελεκτρόνικα τύπου ‘κάτι δυσοίωνο στέλνουν οι Θεοί’ (Λες να ‘ναι ο Αντώνης;).
Περνάμε έτσι, να τρώμε τα νύχια μας από την αγωνία, περί τα τέσσερα λεπτά μέχρι που εμφανίζεται, μάντεψε ποιος; Ο Αντώνης!
«Συγνώμη, συγνώμη
φταίω εγώ για όλα συγνώμη
τι να σου πω για να σου αλλάξω γνώμη
Κομμένο το τηλέφωνο
και στο θυροτηλέφωνοοο
σβησμένα τα στοιχεία»
Τι να μου πείτε, κύριε Ρέμο μου, χωρίς στοιχεία στο θυροτηλέφωνο;
7. Λόγω της μεγάλη πλήξης που με χτύπησε επί ένα δίωρο, αφέθηκα να χαζεύω τους κάτω.
Οι οποίοι κάτω ήταν «χωρισμένοι» σε πελάτες κανονικούς και σε «συνεστιάσεις» (το καταλαβαίνεις αυτό από τα στρωμένα τραπέζια διότι οι κανονικοί πίνουν και μασουλάνε ξηρούς καρπούς, ενώ οι ‘χοροί’ (συνεστιάσεις) τρώνε σαλάτες διατηρημένες σε ζελατίνες και ένα κρύο κρέας που δε μασιέται).
Στην Αρένα προχτές τα πρώτα τραπέζια στα δεξιά ήταν «συνεστιάσεις» και στα αριστερά «φίλοι». Αποτέλεσμα: η μισή πίστα να έχει γαρύφαλλα και η άλλη μισή να είναι όλη νύχτα αλουλούδιαστη και καλοσφουγγαρισμένη.
Διότι σιγά μη δώσει ο «συνεστιαζόμενος» λεφτά να πάρει λουλούδια, που έχει έρθει ψιλοκουβαλητός από τη σύζυγο και το αφεντικό να διασκεδάσει με το ζόρι.
8. Πάνω στα τραπέζια για λόγους διαφήμισης, πιστωτική κάρτα έχει μοιράσει κάτι μικρά φακουδάκια μαζί με καρτέλα που υπόσχεται έκπτωση 10% αν πληρώσεις το λογαριασμό σου στην Αρένα με την εν λόγω κάρτα.
Ο Αντώνης, κάποια στιγμή, δίνει εντολή στο κοινό του: «Για ανάψτε λίγο αυτά τα λαμπάκια που έχετε στο χέρι. Για να σας δω με κλειστά τα μάτια» (είναι και ποιητής ο οικοδεσπότης).
(Τα φακουδάκια, όπως αντιλαμβάνεσαι, παίζουν το ρόλο των αναπτήρων που ανάβουν οι συναυλιαζόμενοι κάθε φορά που κάποιο τραγούδι τους συγκινεί).
Όπως καταλαβαίνεις εδώ, έχουν συντονίσει και καθωσπρεπίσει ακόμα και τη συγκίνηση, ποια συγκίνηση δηλαδή.. Το όλο θέαμα είναι τόσο ψυχρό και απρόσωπο που το μόνο αίσθημα που μπορεί να σου δημιουργήσει είναι θυμός και ανία.
Έσκυψα να δω πόσα λαμπάκια άναψαν. Λίγα. Δεν τους αρέσει πια το «Έλα να με τελειώσεις»; Δεν καταλαβαίνω..
Δεν πειράζει.
9. Ο Αντώνης εντοπίζει τους ‘φίλους’ στα πρώτα τραπέζια αριστερά της πίστας και φωνάζει: «Καλώς τους. Εδώ είστε;»
Στο μεταξύ ενώ τραγουδάει η ορχήστρα «κόβεται» στη μέση αρχίζει να γλιστράει μέχρι να κρυφτεί πίσω από τις κουρτίνες. Μένει ένας απέραντος χώρος, εντελώς έρημος και άδειος και περιμένουμε εμφάνιση του μπαλέτου τουλάχιστον.
Μπαλέτο δεν εμφανίζεται κι όταν μετά από μερικά τραγούδια η ορχήστρα επανακάμπτει, συνειδητοποιώ ότι ο λόγος που έγινε όλη αυτή η μανούβρα (εκτός από το να ‘δηλώσουμε’ πως έχουμε τα τεχνικά μέσα να το κάνουμε και άρα πρέπει να το δείξουμε πολλές φορές στο κοινό για να το εντυπωσιάσουμε) ήταν για να δώσουμε στον Αντώνη λίγο.. ‘χώρο’ να μπορέσει να φανεί ως ο μεγάλος σταρ που είναι.
10. Άκουσα εισαγωγή σε ‘ζεϊμπεκιά’ παιγμένη από βιολί!
11. Για τη Μαρινέλλα έχω να σου πω ότι από φωνή και χορό, και σόου πάει πολύ καλά. Στο ρεπερτόριό της δεν τα βρίσκουμε, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος:
«Ποιος είναι αυτός ο αψηλός
ποιος είναι αυτός ο τύπος
είναι τ’ αγόρι μου, είναι ο τύπος μου
είναι ένα όνειρο μελαχρινό»
[Είναι κρυωμένη; Μάλλον]
12. Στις 02:16 αρχίζει η ορχήστρα να μπουμπουνίζει με όλα τα γκάζια πατημένα. Στην υποψία ότι θα ξαναβγεί ο Ρέμος για να ξαναπεί τα ίδια, παθαίνω μια ψιλοκρίση και αρχίζω να φωνάζω στη Λένα «Όχι άλλο Αντώνη, Δε θέλω άλλο Αντώνη». Εκείνη γελάει {Είναι χαρούμενη διότι τη βρήκε με τη Μαρινέλλα]. Κι εγώ, στην απόγνωσή μου την απειλώ: «Μη γελάς, γιατί θα σε πάω στο Νίνο»].
Της κόπηκε το γέλιο. Όχι που θα την άφηνα να καλοπερνάει, που λέει ο λόγος.
13. Στις 02:29 πάω να βάλω ένα φιστίκι στο στόμα. Την ίδια στιγμήο Αντώνης φωνάζει ένα «ΠΑΑΑΑΜΕΕΕΕ!!», πάει το φιστίκι (δεν θα τον συγχωρήσω γι’ αυτό). Μετά, στα ντουέτι(sic) με τη Μαρινέλλα του χαλάει το μικρόφωνο. Έχουν και στην Αρένα τεχνικά προβλήματα, όπως είχε και η Άντζελα Βάγια προχτές τους Σαρλάνη. Τι νόμιζες;
14. Νομίζω ότι το μικρόφωνο μπούκωσε από το πολύ echo, αλλά δε θέλω να μου γράψουν μέιλ οι ηχολήπτες για να μου εξηγήσουν.. περί μικροφώνων. Διότι και το μικρόφωνο να μη μπούκωσε είχαν στο μεταξύ, από το πολύ «βάθος», βουλώσει τα αυτιά μας, οπότε το ίδιο κάνει. Τεχνικό πρόβλημα πάθαμε κι εμείς. 15. Παλιά κλασικά λαϊκά. Τα ακούσαμε κι αυτά όπως τα ακούμε σε κάθε πρόγραμμα. Κάποια στιγμή ήρθε το «τάνγκο» κι έγινε τσιφτετέλι τούρκικο, ντιριντάχτα βρουμ ντιριντάχτα, αλλά είχε ήδη πάει πολύ αργά και οι μισοί πελάτες είχαν φύγει.

Τελικά αξίζει να πάω;
Θέλεις να σε τελειώσει, ο Αντώνης;
ΟΚ.
Πήγαινε.
Και φεύγοντας πάρε και το «λαμπάκι» μαζί σου για να το ανάβεις κάθε φορά που θα θυμάσαι πόσο καλά σε αντιμετώπισαν σαν πρόβατο στην Αρένα. Και πόσο σου στοίχισε το.. κούρεμα.
Αντιλαμβάνομαι ότι είναι κι αυτές στιγμές που δε θέλεις να ξεχάσεις.

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]