ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Να ‘μαι πάλι εδώ, στο Σταυρό του Νότου για 4η φορά μέσα σε δυο εβδομάδες. Ο ΣτΝ γιορτάζει τα δέκα χρόνια του και, απ’ ό,τι φαίνεται από το πρόγραμμα που έχουν αναγγείλει, εδώ θα τη βγάλω όλο το χειμώνα.
Όχι ότι μου πέφτει κι άσχημα...
Αν υπάρχει μία ελπίδα να ακούσουν κάτι συγκινητικό & όμορφο τα αυτιά μου και να γαληνέψει η ψυχούλα μου μάλλον εδώ μέσα θα παιχτεί.
Να ‘μαι λοιπόν πάλι εδώ, στο τραπεζάκι «μου» κι απέναντί μου βλέπω για μία ακόμη φορά το πιάνο του Θάνου Μικρούτσικου να τρίζει και να λιώνει, να πονάει και να εκρήγνυται.
Ακούω κι έναν από τους καλύτερους ερμηνευτές του ελληνικού τραγουδιού (τον Γιάννη Κούτρα) που τον είχαμε στερηθεί για καμιά 20αριά (απαράδεκτο) χρόνια να λέει μια μικρή λέξη και να κάνει την καρδιά μου να συστέλλεται και κρύβεται για να μην τη δουν να κλαίει:
«Μια μέρα τον αφήσαμε στεγνό απ’ τον πυρετό
πέρα στην Άπω Ανατολή να φλέγεται να λιώνει
Θεέ των μαύρων, τον καλό συγχώρεσε Γουιλ
και δώσ’ του εκεί που βρίσκεται λίγη απ’ την άσπρη σκόνη»
Δεν ξέρω γιατί αυτή η λεξούλα, η «λίγη» άσπρη σκόνη, με συγκίνησε τόσο πολύ.
Ξέρω όμως ότι τον πολύ μεγάλο ερμηνευτή στα πολύ μικρά τον βρίσκεις, κι ο Γιάννης Κούτρας αυτήν την τόση δα λέξη την είπε σα να έχει ζήσει με το ‘λίγο’ μια ολόκληρη ζωή. Την είπε σαν άνθρωπος που ξέρει να εκτιμάει πόσο πολύ μπορεί να είναι το λίγο κάποιες στιγμές.
Να ‘ναι καλά λοιπόν, διότι είχα καιρό να νιώσω τα «τινάγματα του μέσα βίου έξω», ακούγοντας κάποιον να τραγουδάει.
Α, να μην ξεχάσω να σου πω ότι τους άκουσα επίσης όλους μαζί να: «μιλάνε για καιρούς δοξασμένους και πάλι..» και θυμήθηκα...

ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-9226975 & 210-9239031
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Φραντζή & Θαρύπου 37, Ν. Κόσμος
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Δευτέρα-Τρίτη
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 22:00

ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο με ποτό στο μπαρ: 15 ευρώ
Ποτό στο μπαρ: 9 ευρώ
Μπίρα/ποτήρι κρασί: 8 ευρώ
Αναψυκτικό: 6 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 130 ευρώ (κομπλέ)
Φιάλη κρασί/2 άτομα: 60 ευρώ (κομπλέ)

Ήμουν κι εγώ εκεί...
Το καλό με το Θάνο Μικρούτσικο είναι ότι «παίζει» με τα τραγούδια του - τα αλλάζει σχεδόν κάθε φορά που τα παρουσιάζει, τα κάνει άλλοτε πιο "jazzy", άλλοτε πιο... Μπέλα Μπάρτοκ(?!), πειράζει τις εντάσεις, τα κρεσέντι τους και τις νότες τους, αλλά πάντα τους δίνει το τέμπο και το ύφος που ταιριάζει στον τραγουδιστή που τα λέει.
Είναι κι αυτός, νομίζω ένας λόγος (πέρα από τη μεγάλη καλλιτεχνική αξία τους) που τα τραγούδια του Μικρούτσικου δεν έχουν γίνει μουσειακά εκθέματα σαν αυτά που στέκουν ξυλιασμένα πίσω από το τζάμι της προθήκης του μουσείου.
«Θαυμάστε αλλά μην αγγίζετε», δεν έχει ο ευφυής Θάνος Μικρούτσικος, έχει το αντίθετο: «Αγγίξτε, παίξτε, κάντε τα δικά σας, κάθε φορά αλλιώς, αλλά κάθε φορά το ίδιο ωραία και σημαντικά και, κυρίως, συναρπαστικά».
Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που καταφέρνει πάντα να με αρπάζει από τα μαλλιά και να «αναγκάζει» το μυαλό και την καρδιά μου να σταματάνε τις άλλες ‘δουλειές’ τους (τις ανοησίες που σκέφτονται δηλαδή) και να κρέμονται από τη διαύγεια του ήχου του, από την ευκρίνεια του ‘σήματος’ που εκπέμπει, από την εξωστρέφειά του (που τον κάνει αχτύπητο στα vivace, που λέγαμε και στο χωριό), από τα έξοχα κρεσέντι του (μαιτρ του ύψους και των ανατινάξεων ο Θάνος Μικρούτσικος) και από το πιο ιπτάμενο πιάνο που κυκλοφορεί στις αθηναϊκές νύχτες.
Δεν ξέρω πώς βρέθηκα να θεωρητικολογώ για τον Θάνο Μικρούτσικο, αλλά με επαναφέρω στην τάξη πάραυτα για να σου πω ότι χτες το βράδυ έπεσα σε κακό κοινό. [«Κακό κοινό» είναι δύο κατηγορίες ανθρώπων: οι δημοσιογράφοι (συγνώμη συνάδελφοι αλλά κάνουμε πολύ φασαρία όταν πάμε σε μαγαζιά για να ακούσουμε μουσική) και οι «γνωστοί, φίλοι και συνάδελφοι» των καλλιτεχνών, που έρχονται για να ακούσουν (θεωρητικώς) τους φίλους και συναδέλφους τους, αλλά περνάνε όλη την ώρα σχεδόν να συζητάνε για τις δικές τους δουλειές και να κάνουν γενικώς φασαρία (συγνώμη κύριοι συνάδελφοι των συναδέλφων σας αλλά κάνατε μεγάλο σαματά την πρώτη κυρίως ώρα του προγράμματος)].
Αφού ξαναπέδειξα πόσο ξινή είμαι, με όσα έγραψα μόλις τώρα, μπορώ να πω ότι ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Γιάννης Κούτρας, η καλλίφωνη (πρώην μέλος της Σπείρας-Σπείρας του Σταμάτη Κραουνάκη) Ρίτα Αντωνοπούλου και οι τέσσερις μουσικοί που τους συνόδευαν κατάφεραν μέχρι και αυτό το κοινό να δαμάσουν, και από ένα σημείο και μετά δεν άκουγες σχεδόν ούτε τις ανάσες τους όση ώρα ακούγονταν μερικές από τις καλύτερες ερμηνείες της βραδιάς.
Άλλα θέλω να γράψω τόσην ώρα κι αλλού με ξεβράζουνε οι λέξεις πάλι. Η κούραση φταίει, θα το ξαναπάρω όμως από την αρχή το θέμα γιατί θέλω οπωσδήποτε να μιλήσουμε για εκείνα:
«τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
κι εσύ μου λες μας περιμένει μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
Σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
Σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα είν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό
Πως η ανάγκη γίνεται ιστορία
πως η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερ κι οι αριθμοί
Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
Πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
Περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
κι εγώ μεσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός»
Μεταξύ των φίλων και συναδέλφων, χτες, ήταν εκεί και ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο οποίος μας έκανε δώρο δύο εκρηκτικές ερμηνείες της «Ρόζας» και του «Όσοι με τον χάρο γίναν φίλοι/ με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη» και το ‘κανε το μαγαζί καλοκαιρινό.
Πέφταν οι σοβάδες, τρίζανε τα κόκαλα, τέλεια ήταν.
Πριν φτάσω στον «ξαφνικό» Μητροπάνο όμως, ήθελα να σου πω για τον άγιο κύριο Μάνο (Ελευθερίου, που ήταν κι αυτός εκεί) κι αυτό το αριστουργηματικό τραγούδι του που λέει ο Γιάννης Κούτρας (σε μουσική Κώστα Λειβαδά), που μ’ έκανε πάλι να το ξαναπροσέξω, όπως όταν άκουσα το cdάκι:
«Οι φίλοι που γεράσαμε μαζί
στον ύπνο τους μιλούν με κάποιο αηδόνι
Τη στρατιωτική φορούν στολή
Και για σεντόνι έχουν μαύρο χιόνι

Με ήρωες κι άγιους περπατούν
Και κρύβουν με πορφύρες τα αίματά τους
Γι’ αγάπες και πολέμους συζητούν
Και σε ποιες μάχες ‘χάσαν τα φτερά τους»
Θα ήθελα να σου μιλήσω και για τα τραγούδια τα άλλα του Μικρούτσικου, που ανάβουν σπίθες και φωτιές ανάμεσα στα τραπεζάκια του μαγαζιού (εγώ πάντως το ένα μου τσιγάρο από μια φλόγα της «Θάλασσας στη σκάλα» το άναψα, για να λέμε τα πράγματα με τις πραγματικές διαστάσεις τους). Η «Θάλασσα στη σκάλα» είναι εκείνο το άλμπουμ που περιέχει το τραγούδι «Μικρές νοθείες» (σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου) τραγούδι που λέει:
«Ποτέ του δεν κατάφερε να βγει σε μια λιακάδα
και ζει μ’ ό,τι περίσσεψε από ένα σκάρτο ποίημα
τα πρωινά σηκώνεται με μια βαριά ζαλάδα
και λέει πως τον ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα
[.. .]
Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια
πως μπαίνει μέσα σε παλιές φωτογραφίες
ξέρει πως αν μπορούσε θα ‘κανε μία από τα ίδια
αλλά τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες»
Και, κοίτα σύμπτωση, το κείμενο αυτό έφερε μια ζεϊμπέκικη βόλτα από μόνο του και μας έφερε από τα ‘λίγα’ στα ‘μικρά’, στα βαθιά δηλαδή, που κρύβουμε όλοι κάτω από τους μαύρους κύκλους των ματιών μας.
Αυτά μ’ αρέσουν.
Γι’ αυτό και πέρασα τόσο όμορφα χτες το βράδυ, γιατί ήταν το μαγαζί γεμάτο ανεπαίσθητα στρας κρατημένων δακρύων, και αναστεναγμούς που φτερουγίζανε σπρώχνοντας ήχους πάνω στα μάγουλά μου.
Ήταν γεμάτος και λέξεις-καρφιά του Νίκου Καββαδία ή των άλλων ποιητών-στιχουργών που έχει μελοποιήσει ο Θάνος Μικρούτσικος, λέξεις που τις έστελνε ο Γιάννης Κούτρας με εξαιρετική ακρίβεια στα σημεία του σώματος που ούτε καν υποψιαζόσουν πως πονούσαν.

Να πω τώρα που το θυμήθηκα ότι ο Γιάννης Κούτρας έχει ένα έντονο μέταλλο στη φωνή που (θεωρητικώς) θα έπρεπε να την καθιστά ακατάλληλη για να εκφράσει αισθήματα και «ομιχλώδεις αχνάδες» τόσο καλά όσο μια πιο «μελωδικο-λυρική» φωνή.
Μόνο που στην περίπτωση του κυρίου Κούτρα αυτό το χαρακτηριστικό της χροιάς του λειτουργεί «ανάποδα», κάνοντας ακόμη πιο διαπεραστικά και αποτελεσματικά όσα κρυμμένα κάτω από το επιφανειακό μέταλλο εκτοξεύει κατ’ ευθείαν επάνω σου.
Μεγάλος τραγουδιστής!
Και να μην παραλείψω να πω ότι το πρόγραμμα αυτό συμπεριλαμβάνει και τραγούδια των Σταμάτη Κραουνάκη, Διονύση Τσακνή, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Νίκου Ζούδιαρη, κ.ά.

Τελικά αξίζει να πάω;
Μετά απ’ όλα αυτά που διάβασες, αν έκανες τον κόπο δηλαδή, λες να σου πω να ΜΗΝ πας?
Τρέχοντας θα πας και πλήρης θα φύγεις, σιγοτραγουδώντας εκείνο το:
«Μια Παναγιά
μιαν αγάπη μου έχω κλείσει
σ’ ερημοκλήσι
αλαργινό
Κάθε βραδιά
της καρδιάς την πόρτα ανοίγω
Δακρύζω λίγο και προσκυνώ»
ό,τι ακριβώς έκανα κι εγώ, δηλαδή, κάθε φορά που μία ακόμη λέξη ή ένας ήχος με έκαναν να σκύβω το κεφάλι ευγνωμονούσα τον άνεμο που με έκανε χτες να μπαρκάρω σ’ αυτόν τον Σταυρό του Νότου που εδώ και δέκα χρόνια περιμένει στο λιμάνι της Φραντζή για να πάρει στα ταξίδια του όλους εμάς τους στερημένους αταξίδευτους της άστοργης πρωτεύουσας.

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
Άριστα δέκα θα βάλω στον Άκη Γαβαλά που έπαιζε ντραμς Ε-ξ-α-ι-ρ-ε-τ-ι-κ-ά. Άριστα και στον Δημήτρη Συρογιάννη (ελπίζω αυτό να είναι το όνομά του) για τα σόλο του στην ηλεκτρική κιθάρα, στον Γιάννη Τσόλκα που μετέτρεπε τα πλήκτρα του σε ωραιότατα πνευστά μεταξύ άλλων και στο Χρήστο Βογιατζή που τον συνέλαβα να παίζει απίστευτα πράγματα στο ηλεκτρικό μπάσο του κάποιες στιγμές.
Να σημειώσω όμως ότι όσο καλοκουρδισμένη ήταν η ορχήστρα τις ώρες που ήταν και ο Θάνος Μικρούτσικος μαζί της πάνω στη σκηνή, τόσο all over the place (σε ελεύθερη μετάφραση «αλλού να πατάει κι αλλού να βρίσκεται») την άκουσα κάποιες στιγμές που έμειναν οι 4 μουσικοί μόνοι τους.
Δεύτερη μέρα ήταν όμως, ελπίζω πως σιγά-σιγά θα ρονταριστούν και στα καινούρια τραγούδια από το δίσκο του Γιάννη Κούτρα.
Τέλος, να πω για τη Ρίτα Αντωνοπούλου που την έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια στις δουλειές που κάνει ο Σταμάτης Κραουνάκης με τη Σπείρα-Σπείρα του, ότι φαίνεται πως πρόσεχε στα κραουνάκεια μαθήματα, διότι ερμηνευτικά ήταν από καλή έως άριστη, αλλά δυστυχώς κάποιες μελοδραματικές υπερβολές στην κίνηση του κεφαλιού δεν κατάφερε να θυμηθεί να τις αποφύγει.
Γενικά όμως και «δυνατά» τραγούδησε με αίσθημα και πάθος και ‘κρατημένη’ στις κινήσεις ήταν την περισσότερη ώρα, γι’ αυτό τις αξίζει ένα πρώτο εύγε.
Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί;
Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]