ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-34.11.330
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Πειραιώς 130
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Τετάρτη-Κυριακή
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 23:30

ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο με ποτό στο μπαρ: 15 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 160 & 180 ευρώ (κομπλέ)

Ήμουν κι εγώ εκεί...
Τα παίρνω ΌΛΑ πίσω.
Όλα όσα έχω γράψει τόσα χρόνια για παράφωνους και άφωνους καλλιτέχνες, για άθλια προγράμματα, για ντεσιμπέλ που κουφαίνουν, για ορχήστρες που κοπανάνε τα όργανα αλύπητα πάνω στο κεφάλι σου, όλα, όλα. Σε άτακτη υποχώρηση βρίσκομαι αυτή τη στιγμή, η ρίψασπις.
Διότι χτες καλέ μου, κατέβηκα την Πειραιώς, πάρκαρα στην κόλαση κι άκουσα τις βραχνά ουρλιαχτά όσων βρίσκονται μέσα στα καζάνια (και ουχί αδικαιολόγητα, σπεύδω να επισημάνω).
Από πού θέλεις να το πιάσω το θέμα και πώς να γίνει, που η τεχνολογία δεν έχει προοδεύσει ακόμα τόσο, ώστε να με ειδοποιήσεις όταν δεν αντέχεις άλλο για να σταματήσω την αναμετάδοση;

Καλώς ήρθατε! Απόψε θα περάσουμε πολύ καλάα
Το πρόγραμμα αρχίζει με 5 ή 6, θα σε γελάσω, δείγματα.
Τέσσερα άρρενα και δύο θήλεα, τα οποία χτυπάνε παραολυμπιάδα παραφωνίας και δεν ξέρω αν μοιράζονται και τα πέντε το χρυσό ή κάνα δυο από αυτά πέφτουνε στο επίπεδο του αργυρού.
Τα δείγματα αυτά κάνουν διάφορες εμφανίσεις με τζιν τρύπια ή και ραμμένα, με ζώνες που μοιάζουν με κομποσκοίνια, με μαύρα φανελάκια ξεσκισμένα στις ραφές, ως πιο σέξι κ.λπ.
Ένα θήλυ εξ αυτών εμφανίστηκε στην αρχή ως Robin Hood (χωρίς την κουκούλα) αλλά μετά άλλαξε κι ντύθηκε "ειδυλλιακό" και μετά ξανάλλαξε και ντύθηκε με πορτοκαλλοκόκκινο μίνι χωρίς πάνω μέρος, κάτω μέρος και γενικώς χωρίς.

Ένα άλλο έσκασε επί πίστας με κάτι skates και φρρρουτς πήγαινε μια από εδώ και γρρουτς μια από εκεί ενώ παρίστανε πως τραγουδούσε κάτι αγγλικό που έμοιαζε με σανσκριτικό εξ ου και δεν κατάλαβα ποιο τραγούδι ήταν (ούτε το τραγούδι κατάλαβε αλλά αυτό είναι πόνος αλλουνού και δε θα ασχοληθώ).

Τα δείγματα αυτά ήταν εξαιρετικά παράφωνα ή εντελώς άφωνα σαν κουτσομούρες που δε φτάνει που δε μιλάνε από την ψαρίσια φύση τους, τις είχαν τηγανίσει κιόλας και πού να βγάλουνε, Θεός 'σχωρέστες, φωνή.

Τα περί ου λόγος πρώτα μικρόφωνα μας είπαν μια σειρά από τρομερά πρωτότυπα τραγούδια, όπως τη "Σοκολάτα" του Σαρμπέλ, το "Επικίνδυνα αγαπάαας", το "Ναρκωτικό μου είσαι εσύ μωρό μου" της Γαρμπή και γενικώς την κάναμε την πρώτη επανάληψη των ίδιων που κάνουμε σε όλα τα σχετικά καταστήματα.
Τα υπόλοιπα καταναγκαστικά σουξέ το σχήμα αυτό τα έχει μοιραστεί δίκαια μεταξύ του, μην πάει κανένα χαμένο.
Έτσι την "Αυτοκαταστροφή" τη λέει ο Κων/νος Χριστοφόρου, το "Άκουσε αγόρι μου απόψε θα μπούνε οι όροι μου" και το "Σ' έχω ερωτευτειειεί" η Χρύσπα, το "Στο κάτω-κάτω της γραφής" και το "Έχω πετάξει μαζί σου" ο Στάμος και το "Χτύπα κι άλλο" και το "Σ' έχω κάνει Θεό" η Έλλη.
Επίσης η Έλλη λέει και το πολύ αγαπημένο μου "Μη ρωτάς το γιατί η αγάπη αυτή έχει τώρα τελειώσει/ η αγάπη η τόση".
Αγαπημένο μου διότι κάθε φορά που το ακούω δεν μπορώ να αντισταθώ στον υπονοούμενο συνειρμό της "τόσης" και θυμάμαι αμέσως το ευρωπαϊκό κύπελλο που πήραμε με το σύνθημα για τον λεβέντη τον τσολιά και την τόση του (αν δεν σκέφτομαι και τέτοιες ανοησίες δεν περνάει η ώρα).

Θα ξαναπώ ότι αυτές είναι οι πιο κακόφωνες εκτελέσεις των τρεχόντων σουξέ που έχω ακούσει και το ξέρω ότι επαναλαμβάνομαι αλλά με έχει αφήσει άναυδη η τόση αφωνία μαζεμένη σε ένα μαγαζί και δεν μπορώ να καταλάβω πως επιβιώσαμε τόσες ώρες εκεί μέσα.

Παρένθεση: Φέτος έχουμε πρόβλημα με τα "ιιι"
Εδώ και τρία τέσσερα προγράμματα άρχισε να με χτυπάει στο αυτί αυτό το ζήτημα με τα "ει", "η", "οι" και "υ" της ελληνικής γλώσσας.
Ξαφνικά, και για κάποιον ανεξήγητο λόγο, διάφοροι αοιδοί αποφάσισαν να τα κάνουν όλα γιώτα, σα να τα πήγανε τα ήτα, έψιλον γιώτα κ.λπ. ελληνικά 'ι' στα Bodyline και να τους κάνανε το πρόγραμμα αδυνατίσματος έξτρα δυνατό (για σκληρή βρωμιά, που λέει και η διαφήμιση).
Παράδειγμα. Λέει χτες ο δείγμας Νο 3:
"Εσιιί..." (εσύ εννοεί) κ.λπ., και:
"Μι, δεν ίμαι εδώ
Μι, ίμαι αλλού
Σ' άλλι γι (γη εννοεί), σ' άλλι χώρα"
(Ανοίγω παρένθεση διότι την ακριβώς προηγούμενη μέρα, είχα ακούσει τον αντίστοιχο προχθεσινό να λέει:
"Ελα να με τελιώσσιςς
στο σστίθοςς μου μι φοβιθίςς
μαχαίρι να καρφώσσιςς"
(αυτός είχε και το κλασικό θέμα με τα συριστικά, το οποίο όμως δεν αποτελεί πλέον είδηση).

Ποιος άφησε νηστικά τα όμορφα 'η' και 'ει', και 'οι', και 'υ' μας θα 'θελα να 'ξερα, όπως επίσης θα 'θελα να 'ξερα τι σόι μόδα είναι αυτή να ψευδίζουν όλοι συγχρόνως το ίδιο;

Επειδή απάντηση σ' αυτό το ερώτημα δεν υπάρχει, πάω παρακάτω.
Και παρακάτω υπάρχουν τα έκτακτα περιστατικά του προγράμματος τα κοινώς λεγόμενα μπαλέτα.

Πριν 10 χρόνια η Βανδή είχε καλύτερα βίτσια ντυμένα μπαλέτα
Λυπάμαι που αναγκάζομαι να ενημερώσω το επί των χορευτικών δρώμενων επιτελείο του σχήματος Κοκκίνου, ότι το να κυκλοφορεί εν έτη 2005 μπαλέτο ντυμένο βίτσια (μπάτσος με κόκκινες χνουδωτές χειροπέδες στο χέρι, Ινδιάνος με φτερά, καουμπόης χωρίς άλογο, ανθρακωρύχος με κράνος και φακό στο κούτελο και γκόμενες ντυμένες με S & M μαστίγια, απειλητικά δερμάτινα κ.λπ.) δεν είναι καθόλου πρωτότυπο.
Τα είχαμε δει να τα κάνει (καλύτερα) η Βανδή πριν από δέκα και πλέον χρόνια.
Να πω όμως ότι η εμφάνιση των αρρένων του μπαλέτου σε κατάσταση ανθρωποφάγων από την Παπούα Νέα Γουινέα, τη στιγμή που τα θήλεα ήταν ντυμένα γατούλες ήταν άψογη, ειδικά εκεί που η χορογραφία απαιτούσε όλοι μαζί να παριστάνουν ότι ανακατεύουν το φαΐ στο καζάνι.
Όπως κατάλαβες το θέμα Μπολσόι το έχουν εξαντλήσει και σε αυτό το πολυκατάστημα και παράπονο δεν έχουμε κανένα.

Η Καλομοίρα και ο Στάμος
Ενώπιον του φωνητικού παραφαινόμενου που παρουσίαζαν η Χρύσπα, ο Κων/νος Χριστοφόρου και η Έλλη, η Καλομοίρα με τη φωνή στη μύτη και ο Ανδρέας Στάμος απαλλάσσονται της τελικής "Κρίσεως".

Η πρώτη διότι όπως είπε η Λένα "τουλάχιστον χορεύει" και ο δεύτερος διότι μετά το θέμα Χριστοφόρου ήρθε η ήπια φωνή του κι έπεσε σαν βάλσαμο στα αυτιά μας.

Μπορώ να πω ότι ο συμπαθής Ανδρέας έχει μια τάση να τις πετάει τις νότες στα φρεάτια με αποτέλεσμα να τις χάνουμε κάθε τόσο, γεγονός το οποίο με έκανε επίσης να σκεφτώ μήπως είναι όλες αυτές οι πεταμένες νότες από τα νυχτομάγαζα που τις φράζουν τις αποχετεύσεις και πλημμυρίζουμε κάθε τρεις που βρέχει.

Γενικά ο Ανδρέας Στάμος μας είπε ένα στάνταρ πρόγραμμα με όλα τα σουξέ να ξεκινάνε πάντα από το ρεφρέν (διότι είναι και το κοινό εντελώς πίττα από τα ξύδια και δεν μπορεί να υφίσταται ένα ολόκληρο κουπλέ μέχρι να καταλάβει για ποιο τραγούδι πρόκειται.)

Και η Καλομοίρα, αν εξαιρέσεις ότι δεν έχει μάθει να συγκρατεί την τσιρίδα ούτε όταν λέει "Καληspera σας. Είσαστε καλά?" και μοιάζει σα να θέλει να το αδειάσει το μαγαζί, μια χαρά χόρεψε και δεν κατσικώθηκε και πάνω στην πίστα επί 10 ώρες.

Η Χρύσπα, και ο Κων/νος απίστευτο κι όμως κυκλοφορεί..
Καθώς παρακολουθούσα τη φωνή της Χρύσπας να κάνει σλάλομ πάνω στα λάδια της ορχήστρας και μία να φεύγει αριστερά , μία δεξιά και μία ευθεία προς την κολώνα (όπου και στούκαρε σε κάθε δεύτερη φράση), σκεφτόμουν ότι κάποιος πρέπει να μιλήσει σε αυτήν την κακοντυμένη κυρία για το ότι με σκέρτσο και νάζι τα φωνητικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται.
Ενώ με μια τάπα στο στόμα μια χαρά νομίζω ότι μπορούν να λυθούν όλα.

Στο σημείο που η Χρύσπα (που "της κάνει πλάκα ο Θεός" όπως λέει το προσωπικό σουξέ της κι εκείνη με τη σειρά της κάνει πλάκα σε όλους μας) έδινε ρεσιτάλ τονικής.. αστάθειας επί της πίστας, η φίλη μου η Λένα αποφάσισε μετά από κάθε τραγούδι να τη χειροκροτάει, πιστεύοντας ότι έτσι θα πείσει την αοιδό να φύγει μια ώρα αρχύτερα.

Κατά τις δώδεκα και είκοσι το "κόλπο" της Λένας δείχνει ότι πιάνει, διότι η Χρύσπα κάνει μια θεαματική έξοδο ενώ επί της γιγαντο-οθόνης προβολής στο βάθος του καταστήματος προβάλλονται σκηναί από θαλάσσια τοπία και βραχονησίδες.

Λίγο πριν κάνει exit η Χρύσπα εγώ έχω προλάβει να σημειώσω στο τετράδιο: "Φέρτε τα ΕΚΑΜ, φέρτε την ΕΜΑΚ, φέρτε τους βατραχανθρώπους, φέρτε κάποιον να μας σώσει". (Όπως αντιλαμβάνεσαι όλες οι σημειώσεις μου είναι μουσικολογικού περιεχομένου).

Ξαναχειροκροτεί ενθουσιασμένη η Λένα, συμπαρασύρει και την Έφη (που είναι η καινούργια της παρέας αλλά έχει ήδη αρχίζει να σκέφτεται να πάει μετανάστης στη Μέση Ανατολή μετά από 5 προγράμματα που έχει δει μαζί μας) και με κοιτάζουν και οι δύο περιχαρείς.

Ακούμε μια εισαγωγή.
Εγώ συνεχίζω να περιμένω τα ΕΚΑΜ.
Και -ΕΚΠΛΗΞΗ!- αντί για την αστυνομία έστω, ξαναβγαίνει η Χρύσπα από την άλλη άκρη της σκηνής μας κάνει "κούκου" και μας λέει:
"Μπορεί να νόμιζες ότι θα καταρρεύσω
μα τώρα ήρθε η ώρα να σε απογοητεύσω"

Η πρώτη (και λογικότατη κατά τη γνώμη μου) αντίδρασή μου ήταν να πάρω το φακό και ν' αρχίσω να κοπανάω τα χεράκια της Λένας και να την απειλώ ότι άμα ξαναχειροκροτήσει θα της τα κάψω με τον αναπτήρα.
Με την Έφη δεν ασχολήθηκα διότι νομίζω ότι εκείνη την ώρα είχε λιποθυμήσει από την τρομάρα που της προκάλεσε η επανεμφάνιση της γυναίκας με τη φωνή καβούρι.

Έχεις δει πανικόβλητο καβούρι να πηγαίνει συγχρόνως δεξιά και αριστερά πάνω στο βράχο;
Ε, φαντάσου αυτό σε φωνή να λέει:
"Ε, ναι, ε, ναι
Δεν μου είσαι απαραίτητος σου λέω
Και δεν αξίζει για την πάρτη σου να κλαίω"
Στην κλίμακα του άφωνου η Χρύσπα νομίζω ότι χτυπάει πλατύσκαλο στο ρετιρέ.
Άπαιχτη.
Σημειώνω επίσης ότι σε αυτό το πρόγραμμα θα ακούσεις τουλάχιστον 5 τραγούδια περιέχοντα την ποιητική φράση "για την πάρτη μου".
Περιττό επίσης να πω ότι το θολωμένο μου μυαλό πάνω στην απελπισία της ανίας του κάθε φορά που την ακούει αυτήν την "πάρτη" κάνει τους σχετικούς πάλι συνειρμούς και αν δεν πάψω να πηγαίνω στα σκυλομάγαζα αυτά με βλέπω να μένω μόνη στη ζωή διότι ποιος θέλει να έχει έναν βρωμόγλωσσο μπετατζή για φίλη;

Κατά τις δωδεκάμισι τελειώνει το XRYSPA HORROR SHOW, στη γιγαντοοθόνη εμφανίζεται φωτογραφία του γαλάζιου πλανήτη Γη που μετά γίνονται φλόγες της κολάσεως, και στην πίστα σκάει ο Κων/νος με το μαλλί κοκοράκι, τη φωνή βραχνό κοράκι και λέει:
"Αφήστε με πια
στο κορμί της να βάλω φωτιά"
Περιττό να σου πω ότι μη ελθόντων των ΕΚΑΜ και μη σταματώντος του κυρίου Χριστοφόρου (ο οποίος είχε βαλθεί να ανατινάζει το ένα τραγούδι μετά το άλλο από μέσα προς τα έξω), πήρα το φακό κι άρχισα να κοπανάω το κεφάλι μου (διότι η Λένα δεν είχε χειροκροτήσει ούτε και σκόπευε).

Για την ακρίβεια μόλις η καλή μου φίλη άκουσε τα δυο-τρία πρώτα τραγούδια του Κων/νου αποφάσισε μάλλον ότι η ζωή είναι πολύ δύσκολη και άρχισε να αδειάζει το μπουκάλι το ουίσκι, μία στο ποτήρι και μία στο κεφάλι της (μαζί με τα παγάκια).

Κόλπο το οποίο δεν έπιασε, διότι ο Κων/νος και την "Αυτοκαταστροφή σου" ανατίναξε και "Πάμε να το γκρεμίσουμε!" μας φώναξε, εννοώντας το μαγαζί το οποίο ήδη ψιλοέτριζε, και το "Μη μιλάς δεν είναι απαραίτητο/ Μη μιλάς θα φύγω σ' ένα τέταρτο" μας είπε (αλλά πού τέτοια τύχει, άλλη μια ώρα έμεινε) και στο τέλος έκλεισε με το φοβερό σουξέ του "Αστυνομία" το οποίο μας εξήγησε ότι το αφιερώνει σε όλες τις άπιστες ("καταδικάστε τις"!).
"Θέλω να καλέσω την αστυνομία
για να καταγγείλω μια παρανομία
έκαψες αλύπητα όλη την καρδιά μου
πιάστε τη παιδιά, το σκάει μακριά μου
[...]
πιάστε τη παιδιά, σκοτώνει τη ζωή μου
κι η σειρήνα τώρα κλαίει μαζί μου"
Επ' αυτού έχω να πω ότι, πρώτον, εγώ την καλούσα εδώ και δύο ώρες την αστυνομία και δεν ήρθε και, δεύτερον, ότι δεν την αδικώ τη γυναίκα που την έκανε τρέχοντας και με πλάγια και τον άφησε παρέα με τη σειρήνα, με την οποία έχουν απίστευτα πολλά κοινά (ιδίως στην εκφορά του λόγου, στην ερμηνεία, και στο ηχόχρωμα).
Σύσσωμος ο επιστημονικός κόσμος πρέπει νομίζω να πάει μια βόλτα μέχρι την Πειραιώς 130 διότι το φαινόμενο αυτής της κουλής ομοιότητος μεταξύ ανθρώπου και σειρήνας δεν μπορεί να μείνει αδημοσίευτο από τα επιστημονικά περιοδικά.

Μετά είπα να πάω στην τουαλέτα και παραλίγο να χάσω την είσοδο της Έλλης
Διότι στις τουαλέτες ήταν διάφορες κοπέλες κόκαλο από το μεθύσι, ανά δύο πίσω από κάθε πόρτα και έβγαζαν τα ποτά που είχαν καταναλώσει (και να φανταστείς ότι η σταρ του προγράμματος δεν είχε εμφανιστεί ακόμα).
Αφού περίμενα για κανά δεκάλεπτο, άκουσα ένα τρομακτικό μπουμπουνητό, σαν να ερχόταν το τυφώνας Πιπίτσα να σαρώσει όλη την Αθήνα, κατάλαβα ότι αυτή θα ήταν η "εισαγωγή" της Έλλης και εγκατέλειψα το κολαστήριο του "ladies room" για το έξω (που αν εξαιρέσεις τη μυρωδιά ήτανε χειρότερο).
"Μ' ένα γλυκό σου φιλί μ' έχεις στείλει
έχεις μεγάλο ταλέντο στα χείλη"
Την είχα δει την Έλλη να κάνει δηλώσεις στην TV για το πόσο καταπληκτικούς στίχους της έχει γράψει ο Φοίβος αυτή τη φορά και να είναι ιδιαίτερα υπερήφανη για αυτό το "ταλέντο στα χείλη", περαστικά μας.
Περιττό να πω λοιπόν ότι αυτό το ταλέντο (το μόνο, μεταξύ μας, που πέρασε από την πίστα όλο το βράδυ), το φάγαμε στη μάπα περί τις τρεις φορές αλλά χαλάλι..
Διότι κάπου έπρεπε να παίζει και κάτι με ταλέντο επιτέλους.

Μετά η Έλλη μας είπε με την αόρατης έκτασης φωνή της τους 'Μασάι', το "Μωρό μου σόρυ" (ντουέτο με την Καλομοίρα), το "Στην εκκλησιά την πόρτα" (ντουέτο με τη Χρύσπα) και γενικώς παράπονο δεν έχουμε.
Όλους τους δυνατούς συνδυασμούς του παράφωνου τους ακούσαμε.
Άλλο αγαπημένο τραγούδι της Έλλης φέτος ήταν ένα που λέει για εκείνον που έχει πάει με άλλη:
"Τι της έχεις βρει
Όποιον ρώτησα μου είπε
Πως τίποτα δεν της βρήκε
Μήπως είναι καλύτερη από μένα;
Οοοχι!
Μήπως έχει χαρίσματα κρυμμένα; (πάλι με τα υπονοούμενα, τα νεύρα μου)
Οοοχι!
Ε, τότε πες μας τι πίνεις
Εσύ και δε μας δίνεις
Τα 'χεις χαμένα
Ανησυχώ για σένα"
Νερό πίνω. Αλλά ότι τα 'χω χαμένα, τα 'χω.

Μετά το πρόγραμμα έγινε "χάπενινγκ" με την ορχήστρα να παίζει μεγάλες ντίσκο επιτυχίες την Έλλη να μας τραγουδάει "I will survive", "Stay alive", "Hot Stuff" & "It's raining men", ο Ινδιάνος να τσουρομαδιέται πάνω στην πιρουέτα, ο μπάτσος να βροντάει τις χνουδοχειροπέδες, ο ανθρακωρύχος να κοπανάει το κράνος, και το πάτωμα να τρίζει από τα ντεσιμπέλ που εκείνη τη στιγμή πρέπει να είχαν φτάσει τα δέκα χιλιάδες.
Έτριζε το πάτωμα, κουνιόντουσαν οι τοίχοι, κάπου η Έλλη τσίριζε το "Αγάπη από Νάυλον", το μπαλέτο στο μεταξύ είχε αλλάξει αμφίεση κι από βίτσια είχαν ντυθεί όλοι τρόφιμοι ψυχιατρείου σε φάση κρίσης, τα μπάσα και τα ντραμς μπουμπούνιζαν, η ώρα είχε πάει τρεις παρά τέταρτο και με ένα ακόμα "ταλέντο στα χείλη" η Έλλη αποχώρησε λέγοντας μας ότι θα επιστρέψει σε "πολύ λίγο" (όλοι έτσι λένε και επιστρέφουν μετά από μια με μιάμιση ώρα).

Η Λένα μόλις κατάλαβε ότι ήμασταν ελεύθερες να την κάνουμε άρχισε να χειροκροτεί με όλη της τη δύναμη κι εγώ πήρα το φακό και φύγαμε.

Σήμερα που σου γράφω έχουν περάσει πέντε μέρες από εκείνη την αποφράδα νύχτα.
Το αυτί μου πονάει ακόμη. Αλλά υποψιάζομαι ότι η βλάβη μονιμοποιήθηκε δυο νύχτες αργότερα όταν πήγα στης κυρίας Βίσση το πρόγραμμα, για το οποίο δεν έχω κουράγιο να σου γράψω τώρα, οπότε θα σε κρατήσω σε σασπένς μέχρι να συνέλθω λίγο.

Τελικά αξίζει να πάω;
Στις τουαλέτες ίσως, ειδικά αν έχεις αρχίσει κι εσύ να πίνεις από την ώρα που βγαίνουν τα πρώτα δείγματα με τα μικρόφωνα και γίνεις τούτζι.
Επίσης αξίζει να πας αν είσαι ήδη κωφάλαλος.
Αν θέλεις όμως να πας για το "SEX" μην το κάνεις γιατί εδώ δεν θα βρεις σεξ με την καλή έννοια που το εννοείς. Εδώ έχει μόνο από το άλλο, με το πρόστιμο.

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
Από τα πιο εκκωφαντικά πράγματα που έχω ακούσει.
Απίστευτα ντεσιμπέλ (αλήθεια υπάρχουν 2000 ντεσιμπέλ στην κλίμακα μέτρησης τους; Διότι αν δεν υπάρχουν κάποιος πρέπει να τα προσθέσει), απίστευτοι ηλεκτρονικοί εφιάλτες ένα κλικ πριν την πρόκληση σεισμού ήταν το Volume.
Παρόλη την ένταση ο ηχολήπτης μια χαρά δουλειά έκανε και (τι να πω;) 'Συγχαρητήρια' που κατάφερε όλο αυτό το πράγμα να το φέρνει στο ίσο του (που ίσο δεν είχε αλλά δε φταίει ο ηχολήπτης για τα βατράχια στο λαιμό των αοιδών).
Τέλος πάντων έπρεπε να έχω φέρει ωτοασπίδες μαζί μου κι ας πρόσεχα.

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]