ΕΥΑ ΣΕΪΝΤΗ
Oι Ισπανοί δεν ξέρουν αγγλικά. Κι αυτό είναι πρόβλημα. Ένα πρόβλημα με το οποίο έρχεσαι αντιμέτωπος από τη στιγμή που προσγειώνεσαι στο αεροδρόμιο μέχρι τη στιγμή που παίρνεις το δρόμο του γυρισμού. Με λίγα λόγια, αν δεν μιλάς έστω και ελάχιστα προκειμένου να συνεννοηθείς, την έχεις βάψει.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι Ισπανοί δεν ακούν αγγλικά. Ακούν και μάλιστα πολύ. Για να το διαπιστώσεις, αρκούσε να βρεθείς στις 24 Φεβρουαρίου στη Βαλένθια για να παρακολουθήσεις 38.000 Ισπανούς να χτυπιούνται στα ντεσιμπέλ της βρετανικής σκηνής.
Μια πόλη μέσα στην πόλη
Η Βαλένθια είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας. Σαν τη δική μας Πάτρα. Κι έχει πληθυσμό 800.000 κατοίκους. Σαν τη δική μας Θεσσαλονίκη. Όμως ούτε στην Πάτρα, ούτε στη Θεσσαλονίκη, ούτε καν στην Αθήνα θα συναντήσεις πουθενά αυτό που βλέπεις στη Βαλένθια: τη Ciudad de las artes y de las ciencias. («Πόλη των τεχνών και των επιστημών»). Ή, σε απλά ελληνικά, ένα συγκρότημα εντυπωσιακών κτιρίων made by Σαντιάγο Καλατράβα. Ναι, σωστά, πρόκειται για τον ίδιο Καλατράβα του ΟΑΚΑ και της Κατεχάκη, αλλά στην πολύ πιο εξελιγμένη εκδοχή του, αφού ως γέννημα-θρέμμα Βαλενθιάνος είναι κάτι σαν τοπικός Καραϊσκάκης. Ακόμη και οδό έχει στο όνομά του.
Αυτό λοιπόν το εξαιρετικό δείγμα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, σε έναν τεράστιο ανοιχτό χώρο που όταν δεν καλύπτεται με μπλε προστατευτικό πλέγμα για να φιλοξενήσει τα all-stars των Ισπανών συναυλιόφιλων γεμίζει με νερό και γίνεται μια huge νερο-πλατεία, επέλεξε το MTV για να κάνει τη συναυλία του. To μενού, άκρως δελεαστικό. Περιλάμβανε τους Ισπανούς Polock, τους Βρετανούς Starsailor, τους Σουηδούς Mando Diao και φυσικά κερασάκι στην τούρτα ?ή μάλλον στην παέγια, μια και βρισκόμαστε στην πατρίδα της- τους Franz Ferdinand.
Οι Ισπανοί άρχισαν να μαζεύονται από το μεσημέρι, παρόλο που οι αφίσες που είχαν γεμίσει τους δρόμους της πόλης από μέρες όριζαν ως ώρα συνάντησης την 8η απογευματινή. Ο χώρος πάντως γέμισε μόνο λίγο πριν στη σκηνή ανέβουν ο Αλέξης και η παρέα του. Φοιτητόκοσμος, ερασμίτες, οικογένειες με μικρά παιδιά, ζευγάρια καθώς και αρκετοί Έλληνες - όλοι τους βάζελοι, μιας και την επόμενη μέρα η Βιγιαρεάλ θα υποδεχόταν τον Παναθηναϊκό λίγα χιλιόμετρα πιο δίπλα. Ξεχωριστός χώρος για θεατές με ειδικές ανάγκες, καμιά 50αριά χημικές τουαλέτες δεξιά κι αριστερά της αρένας και δύο μπαρ που -αν ήσουν Έλληνας ή Άγγλος υπέφερες- πουλούσαν μόνο μπίρες χωρίς αλκοόλ, αναψυκτικά και σάντουιτς. Ή -για να ακριβολογούμε- μόνο τα δύο τελευταία, καθώς οι φο μπίρες είχαν τελειώσει πριν καν βγουν οι Ισπανοί Polock, το συγκρότημα που άνοιξε τη βραδιά. Ωστόσο οι ριψοκίνδυνοι Ισπανοί μπορούσαν ελεύθερα να προμηθεύονται αλκοόλ έξω από το χώρο της συναυλίας και είτε να το καταναλώνουν επιτόπου είτε να περνάνε με ρίσκο τον αυστηρότατο έλεγχο στις δύο εισόδους.
Four to the MTV’s floor
Μετά τους Ισπανούς αλλά αγγλόφωνους Polock -οι οποίοι ούτε στο όνειρό τους δεν πρέπει να είχαν φανταστεί ότι τρία μόλις χρόνια μετά την πρωτιά τους σε μουσικό διαγωνισμό της χώρας τους θα ρόκαραν μπροστά σε τόσες χιλιάδες κόσμου- σειρά είχαν οι Starsailor, οι οποίοι παρουσίασαν τραγούδια από τον καινούργιο τους, τέταρτο δίσκο με τίτλο All The Plans αλλά και τα παλιά τους. Με τους Starsailor μάλιστα είχαμε την τιμή να ταξιδέψουμε μαζί στη μισή πτήση, από Μαδρίτη Βαλένθια, και μπορεί στο αεροδρόμιο να πέρασαν απαρατήρητοι -ψυχή δεν τους ζήτησε αυτόγραφο-, όταν βρέθηκαν όμως επάνω στη σκηνή πολύς κόσμος τραγούδησε το κλασικό πλέον Four to the Floor, παρόλο που μέχρι πριν τη συναυλία έβαζες στοίχημα ότι οι μόνοι που μιλούσαν αγγλικά βρίσκονταν επάνω στη σκηνή ή περίμεναν τη σειρά τους για να ανέβουν.
Ως λαός, οι Ισπανοί μοιάζουν πολύ στις εκδηλώσεις τους με τους Έλληνες, και στις συναυλίες τους ακόμη περισσότερο. Φωνάζουν, χοροπηδούν και τραγουδούν δυνατά τόσο που ο frontman των Starsaylor επανέλαβε αρκετά «gracias» (=ευχαριστώ) κατά τη διάρκεια του live, ενώ λίγο πριν αφήσει τη σκηνή έβγαλε και μια αναμνηστική φωτογραφία τους θεατές. Στα διαλείμματα που μεσολαβούσαν ανάμεσα στα συγκροτήματα ένας dj διασκέδαζε το κοινό και μάλλον περισσότερο τον εαυτό του με επιδείξεις air quitarism, χορευτικές φιγούρες και ενθάρρυνση για χειροκρότημα. Αν αυτός ο τύπος ήταν Έλληνας, θα ήταν σίγουρα κονφερανσιέ σε τηλεπαιχνίδι.
Τη θέση των Βρετανών πήραν γρήγορα οι Mando Diao, μια πεντάδα από τη Σουηδία, που όπως αποδείχτηκε μερικά λεπτά αργότερα είναι για τους Ισπανούς ό,τι οι Puressence για μας. Όλη η υπόλοιπη υφήλιος τους αγνοεί, εμείς τους λατρεύουμε. Μόνο έτσι εξηγείται τέτοιος ενθουσιασμός στα 45 λεπτά της on stage παρουσίας τους. Ώρες αργότερα, με τη βοήθεια του Google, από αγνή περιέργεια μάθαμε ότι το τραγούδι τους God Knows «έντυσε» μουσικά το Fifa 2006 και ότι σαν πρότυπο και πηγή έμπνευσης έχουν τους Beatles. Αδιανόητο αν σκεφτείς ότι παίζουν ένα συνδυασμό ροκ, ρέγκε και ψυχεδέλειας μόνο για φανατικούς του είδους. Με λίγα λόγια; Ανυπομονούσαμε να ανέβουν οι Franz Ferdinand.
Και πράγματι, λίγο μετά τις 11 ο patriot Alex Kapranos χαιρέτησε το κοινό με ένα «Βuenas noches Valencia. Somos Franz Ferdinand» (= Καλησπέρα Βαλένθια. Είμαστε οι Franz Ferdinand). Και τότε κάηκε η Πόλη (των Επιστημών και των Τεχνών, ντε). Ο συναυλιακός χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος πια, οι Ισπανοί χοροπηδούσαν εκστασιασμένοι από τις πρώτες κιόλας νότες του Jacqueline που άνοιξε τη βραδιά μέχρι και το Holidays, το τελευταίο τραγούδι του ανκόρ. Ενδιάμεσα παρέλασαν όλες οι μεγάλες τους επιτυχίες Take me Out (ίσως η κορυφαία στιγμή της βραδιάς), The Dark of the Matinee, This Fire αλλά και κομμάτια από τον -παρεμπιπτόντως πολύ καλό- νέο τους δίσκο Tonight: Franz Ferdinand, με το Ulysses και το No You Girls να κερδίζουν στο νήμα το πιο ενθουσιώδες χειροκρότημα. Κάπου εκεί βγήκε και το πανό «Franz-tastic» που έκανε τον Alex να μοιράζει χαμόγελα και «όλα».
Αν η επιτυχία μιας συναυλίας είναι ευθέως ανάλογη του πόσο κουρασμένο νιώθεις το κορμί σου από το χορό τη στιγμή που περνάς την έξοδο, τότε μιλάμε για μια πολύ επιτυχημένη συναυλία. Παρ’ όλα αυτά, τα κοντινά μπαρ γέμισαν από τους θεατές που αρνούνταν να τελειώσει εκεί η βραδιά, παρόλο που η επόμενη μέρα ήταν εργάσιμη.
ΜΤV makes the world go round
Κι αν αναρωτιέσαι τι έπαθε το MTV και μάζεψε όλα αυτά το ονόματα δωρεάν -το καλύτερο, βλέπεις, το αφήσαμε για το τέλος, η είσοδος ήταν ελεύθερη για το κοινό-, αυτό σίγουρα θα σε ενδιαφέρει. Η συναυλία έγινε στα πλαίσια του MTV World Stage, ενός παγκόσμιου μουσικού τουρνουά που εγκαινιάστηκε στις 12 Φεβρουαρίου στο Τόκιο της Ιαπωνίας με τους Coldplay, θα περάσει από διάφορες πόλεις του κόσμου και θα τερματιστεί στις 5 Ιουνίου με τους Kaiser Chiefs. Αυτές τις συναυλίες θα μπορείς -μαζί με άλλα 506 εκατομμύρια MTV fans από άλλες 161 χώρες- να τις παρακολουθήσεις από την οθόνη σου κάθε Παρασκευή βράδυ στις 23.00. Κάθε Παρασκευή και μια συναυλία. Κι αν για κάποιο λόγο έχασες την προβολή της συγκεκριμένης στις 13 Μαρτίου, μη χάσεις ευκαιρία να την παρακολουθήσεις σε κάποια επανάληψη. Γιατί όσο πιστή κι αν είναι η περιγραφή, το να το ζεις έστω κι από τον καναπέ σου είναι καλύτερο. Όχι απλώς καλύτερο, μαγικό. Κι αυτή η λέξη, ευτυχώς, είναι ίδια και στα ισπανικά.
