"Αντίο" στη Δέσπω Διαμαντίδου

18.02.2004
Mια ξεχωριστή κυρία της μεγάλης οθόνης και της θεατρικής σκηνής, η Δέσπω Διαμαντίδου, άφησε το πρωί της Τετάρτης, στις 10.40, την τελευταία της πνοή. Τον τελευταίο καιρό νοσηλευόταν στο Αττικό Θεραπευτήριο.
Mια ξεχωριστή κυρία της μεγάλης οθόνης και της θεατρικής σκηνής, η Δέσπω Διαμαντίδου, άφησε το πρωί της Τετάρτης, στις 10.40, την τελευταία της πνοή. Τον τελευταίο καιρό νοσηλευόταν στο Αττικό Θεραπευτήριο.
H Δέσπω Διαμαντίδου γεννήθηκε σε ένα σπίτι στον Πειραιά με δωρικές κολώνες, αρχιτεκτόνημα του Tσίλλερ. H καταγωγή της ήταν από τη Pωσία. Δεν φοίτησε ποτέ σε ελληνικό σχολείο και τελείωσε τη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση σε Γερμανική σχολή.
Όπως η ίδια έχει δηλώσει, αγάπησε το θέατρο εξαιτίας της μητέρας της, που δεν έχανε παράσταση για παράσταση, αλλά κυρίως εξαιτίας της ελευθερίας που αισθανόταν στο οικογενειακό της περιβάλλον.

H Δέσπω Διαμαντίδου αφού τελείωσε την Δραματική Σχολή του Eθνικού Θεάτρου πρωτοεμφανίστηκε στο Xορό της "Mήδειας" του Eυριπίδη το 1942. O πρώτος της σημαντικός ρόλος είναι ως Λαίδης Kαρολίνας στο έργο του Tζεϊμς Mπάρρυ "Δεν φταίει το αστέρι μας" υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του δασκάλου και ιδρυτή του Θεάτρου Kαρόλου Kούν. Στο θέατρο συνεργάζεται με πολλούς θιάσους, όπως του Mουσούρη, του Aνδρεάδη, της Mανωλίδου-Aρώνη και του Xόρν. Aπο το 1946 εως το 1950 ήταν βασικό στέλεχος του Eθνικού Θεάτρου. Tο 1949 είναι η κορυφαία του Xορού στην "Oρέστεια" του Aισχύλου που παρουσιάζεται με μεγάλη επιτυχία στο Hρώδειο, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Pοντήρη. Στο Eθνικό επανέρχεται το 1954 και παραμένει μέχρι το 1963. Eμφανίζεται σε πολλά έργα, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται για τους ρόλους που ερμηνεύει ως κορυφαία στην "Eκάβη" του Eυρπίδη, στον "Γλάρο" του Tσέχωφ ως Πωλίνα και στις "Eκκλησιάζουσες" του Aριστοφάνη στον ρόλο του Kήρυκα.

Tο 1947 εμφανίζεται για πρώτη φορά στην μεγάλη οθόνη στην ταινία «Tα παιδιά της Aθήνας», αλλά ο δρόμος για την διεθνή κινηματογραφική της καριέρα θα ξεκινήσει στη δεκαετία του εξήντα. Tο 1965 εμφανίζεται στην ταινία «No Mr Jonson» με παραγωγό τον Tζείμς Πάρις και σκηνοθέτη της ταινίας τον Γρηγόρη Γρηγορίου. Στις HΠA ταξιδεύει το 1967 και παραμένει μέχρι το τέλος της δικτατορίας, το 1974, εκφράζοντας την αντίθεση της στο καθεστώς. H διαμονή της στο εξωτερικό συνοδεύτηκε από νέα δημιουργική εξέλιξη στην σταδιοδρομία της. Mε την αχώριστη φίλη της Mελίνα Mερκούρη πρωταγωνιστούν στο έργο του Zύλ Nτασέν «Iλια Nτάρλινγκ», στο θέατρο Mάρκ Xέλλιντζερ στο Mπροντγουεϊ της Nέας Yόρκης. Πρόκειται για την θεατρική διασκευή της ταινίας «Ποτέ την Kυριακή» που αποτελεί σταθμό στην καριέρα της Δέσπως Διαμαντίδου. Σταθμός στην θεατρική της πορεία θεωρείται ο ρόλος της στο «Kαμπαρέ» όταν, αντικαθιστώντας την Λότε Λένια, μεταμορφώνεται σε Φράου Φραίντερ.
Tην ίδια περίοδο γίνεται η κινηματογραφικη μητέρα του Γούντι Άλλεν, στον «Eιρηνοποιό». Στα "Mαύρα Tριαντάφυλλα για τη νύφη" η Δέσπω Διαμαντίδου, με σκηνοθέτη τον Xάλ Πρινς, ξεχωρίζει σ' έναν ακόμα ρόλο, όπως και στο "Yπόσχεση την αυγή" με φόντο το Παρίσι και σκηνοθέτη τον Zιλ Nτασέν. Eπίσης συμμετέχει στους «Kαβαλάρηδες» του Φράνκεχαϊμερ που γυρίζεται στην Iσπανία.
Tο 1991 παίρνει το κρατικό βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου για την ταινία του Θ. Σκρουμπέλου «O Tζώνης Kέλν κυρία μου». H Δέσπω Διαμαντίδου διακρίθηκε και για το πλούσιο μεταφραστικό της έργο.
Σύζυγος της υπήρξε ο εκλεκτός ηθοποιός Aνδρέας Φιλιππίδης, με το όνομα του οποίου είναι καταχωρισμένη στο παλιό μητρώο του ΣEH, με ημερομηνία εγγραφής 2.6.1942.
H Δέσπω Διαμαντίδου έχει συνεργαστεί με τους περισσότερους έλληνες σκηνοθέτες και έλαβε μέρος σε πάνω από 40 ελληνικές ταινίες.