Το έργο αναφέρεται στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Κόκκινων και Λευκών στη νεοϊδρυθείσα Σοβιετική Ένωση τη δεκαετία του 1920.α τον αγώνα της Επανάστασης, οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Εμείς μιλήσαμε με τον Κλήμη Εμπέογλου στην προσπάθειά μας να μάθουμε όσο ο δυνατόν περισσότερα για την παράσταση αυτή...
Πείτε μας λίγα λόγια για το Μάουζερ
Πρόκειται για το θεατρικό έργο του Γερμανού Heiner Müller. Γράφτηκε το 1970 και απαγορεύτηκε στην Ανατολική Γερμανία λόγω του αντιεπαναστατικού περιεχομένου του. Ουσιαστικά μιλά για την αδυναμία ενός εκτελεστή της Επανάστασης του ‘’Α΄΄ να εκτελεί μετά από μερικές μέρες την εργασία του και γρήγορα εξελίσσεται ένας ιδιότυπος διάλογος με τη Φωνή του Κόμματος για τον άνθρωπο ,την ύπαρξη του και το νόημα στην εργασία αυτή .
Γιατί θελήσατε να το σκηνοθετήσετε- Τι σας γοητεύει ιδιαίτερα σ’ αυτό;
Όσο περισσότερο ασχολούμουν με το έργο διαπίστωνα το πόσο διαχρονικό είναι το ζήτημα που θίγει. Χωρίς να προσπερνώ με ελαφρά τη καρδία το θέμα της Επανάστασης, είδα τα ερωτήματα που θίγονται για τον άνθρωπο και το νόημα της ύπαρξης του μέσα σε ένα Σύστημα που ζητά να εκτελεί εντολές, σχεδόν αδιάκριτα. Το γεγονός ότι το έργο μοιάζει μ’ ένα παιχνίδι του μυαλού με έβαλε στην διαδικασία να αναζητήσω τον τρόπο που αυτό σκηνοθετείται, πως δηλαδή αυτό το ‘’παιχνίδι ‘’ μυαλού και εξουσίας παίρνει σάρκα και οστά.
Τι είναι το Μάουζερ και πόσο συμβολικός είναι ο τίτλος του;
Ο τίτλος αναφέρεται στο τουφέκι Mauser K98 γερμανικής κατασκευής, διάσημο για την αξιοπιστία του!! Όσο αναφορά τον συμβολισμό του ας μου επιτρέψετε να παραθέσω μια φράση από το έργο όταν ο ΄Ά΄΄ μιλά στο Χορό (αντιπροσωπέυει τη Φωνή του Κόμματος)και λέει : ‘’τον ύπνο της μηχανής δώστε μου’’.
Ποια είναι τα βασικά μηνύματα της παράστασης και που αγγίζει αυτή το σήμερα;
Έχω την εντύπωση πως δε θέλει να μεταφέρει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα, ούτε να διδάξει μια απάντηση παρά να προβληματίσει. Με οδηγό μια ιστορία που εξελίσσεται στη διάρκεια του Εμφυλίου στην προσοβιετική ένωση τίθενται υπαρξιακά, πολιτικά και φιλοσοφικά ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις μ’ ένα μεγάλο ‘’Γιατί’’ να πλανάται πάνω και ελπίζω μέσα στα κεφάλια μας. Κατά την άποψη μου εκεί έγκειται και η διαχρονικότητα του έργου, δεν περιορίζεται θεματολογικά και σε μια εποχή, ζητούσε και θα ζητά απαντήσεις σε κάθε εποχή, χώρα ,έθνος ,ηλικία, φύλο.
Έχετε τελικά καταλήξει «γιατί ο άνθρωπος σκοτώνει άνθρωπο»;
Μακάρι να μπορούσα να απαντήσω, θα λύνονταν αρκετά προβλήματα!
Γεωργία Οικονόμου
georgia,[email protected]
