Η Sylvie Guillem είναι η καλύτερη χορεύτρια που έχουμε δει όχι επειδή η φήμη προηγείται του ονόματος της αλλά γιατί καταφέρνει να τα κάνει όλα να φαίνονται εύκολα χωρίς καμία παραπάνω προσπάθεια ενώ παράλληλα διακατέχεται από τη σεμνότητα που διακρίνει τους πραγματικά σημαντικούς καλλιτέχνες.

Μαζί με τον υπέροχο Akram Khan κατάφεραν μέσα σε πολύ λίγο χρόνο με απόλυτη φυσικότητα, έξυπνο χιούμορ, συγκλονιστική δυναμική, σεβασμό στην τέχνη που υπηρετούν και μοναδική αρμονικότητα, να μας πετύχουν εκεί που οι χτύποι της καρδιάς ακούγονται πιο δυνατά. Το «Sacred Monsters» είναι σαν να βλέπεις μαζί πρόβα και την τελική εκδοχή της παράστασης που περιέχει μία μίξη του σύγχρονου χορού με το μπαλέτο με αξιοθαύμαστη διακριτικότητα και τεχνική, καθημερινούς προβληματισμούς και των δύο , αστεία πειράγματα μεταξύ τους και την ίδια τη ζωή.

Αέρινοι, εύθραυστοι, δυναμικοί, λυρικοί, τρομερά εκφραστικοί, όταν οι δυο τους συναντιόνταν ένιωθες πως πρόκειται για ένα σώμα προκαλώντας σου τεράστια συγκίνηση και απεριόριστο θαυμασμό ενώ η συνοδεία ζωντανής μουσικής με παραδοσιακά στοιχεία και υπέροχες φωνές, τους απογείωνε. Ακόμα κι όταν μιλούσαν στο κοινό ή κινούνταν στο χώρο ύστερα από μία σκηνή που σε άφηνε με το στόμα ανοιχτό, σε μαγνήτιζαν πάνω τους κι αν το έργο τελείωνε το πρώτο πεντάλεπτο θα λέγαμε και πάλι με σιγουριά πως παρακολουθήσαμε ίσως την καλύτερη παράσταση χορού που έχουμε δει μέχρι τώρα.

Ο όρος Sacred Monsters χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά στη Γαλλιά του 19ου αιώνα για να χαρακτηρίσει μεγάλους σταρ του χορού και τους τοποθετούσαν στο πάνθεον με τους κορυφαίους. Η Guillem και ο Khan είναι χωρίς αμφιβολία σε περίοπτη θέση.

Κική Παπαδοπούλου