Γιος του πασίγνωστου τραγουδιστή Τζο Ντασέν που έφυγε τόσο νωρίς από τη ζωή, μόλις στα 41 του χρόνια τον Αύγουστο του 1980, σε οικογενειακές διακοπές στην Ταϊτή, βυθίζοντας στο πένθος στην οικογένειά του, τον επίσης διάσημο πατέρα του Ζυλ Ντασέν και την συγναίκα της ζωής του, Μελίνα Μερκούρη.
Μόλις λίγων μηνών μωρό τότε ο Ζυλιέν Ντασέν δεν έχει αναμνήσεις από τον πατέρα του. Έχει όμως από τον παππού του και τη… γιαγιά της καρδιάς του με τους οποίους περνούσε όλα τα καλοκαίρια του. Φυσικά στην Ελλάδα. Και εδώ θα βρεθεί ξανά για μια συναυλία –ακολουθεί με επιτυχία τα βήματα του πατέρα του και μίλησε για όλα στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον»
«Η παιδική ηλικία στην Ελλάδα. Είναι όλη μου η νιότη, σχεδόν όλη μου η ζωή. Πέρασα όλα τα καλοκαίρια μου στην Ελλάδα. Ενώ όλοι μου οι φίλοι ήθελαν να πάνε στην Ντίσνεϊλαντ, εγώ ήθελα να έρχομαι στην Ελλάδα ξανά και ξανά.
Είναι η πατρίδα της καρδιάς μου. Οι γονείς μου γνωρίστηκαν στην Ελλάδα, ο Τζο και η Κριστίν και φυσικά η Μελίνα και ο Ζυλ έζησαν στην Ελλάδα.
Αυτή η όμορφη περιπέτεια που έζησαν αφορά πάντα την Ελλάδα. Έτσι για μένα η Ελλάδα έχει πολύ μεγάλη σημασία» διηγείται ο ίδιος και συνεχίζει:
Η πιο ξεχωριστή ανάμνηση του πατέρα μου, δυστυχώς ήμουν μόνο πέντε μηνών όταν έφυγε. Δεν έχω σωματική ανάμνηση με τον πατέρα μου. Οι μόνες αναμνήσεις που δημιούργησα και που μου έμαθαν, είναι αυτές που μου αφηγήθηκαν ο Ζυλ και η Μελίνα, οι φίλοι, οι συγγενείς και το κοινό.
Κάθε φορά που τελειώνω μια συναυλία οι θεατές έρχονται να με δουν και μου διηγούνται μια ιστορία για ένα τραγούδι ή τότε που τον συνάντησαν στο τέλος ενός γκαλά.
Όλα αυτά τα διηγούμαι σε ένα βιβλίο που θα βγει στις 6 Ιουνίου στη Γαλλία στο οποίο υπάρχουν πολλές ιστορίες που κανείς δεν ξέρει. Μόνο οι πολύ κοντινοί και εγώ πλέον τώρα και είναι κάτι που θέλω να μοιραστώ με το κοινό.
Η πιο ξεχωριστή ανάμνηση του παππού μου είναι μια ανάμνηση κοινή με τον Ζυλ και τη Μελίνα. Κάθε καλοκαίρι που ερχόμασταν στην Ελλάδα πριν πάμε στην Επίδαυρο, κοιτούσαν όλες τις ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν και τις ταινίες του Ζυλ και της Μελίνας τις οποίες ξέρω απ’ έξω.
Ο Ζθλ έλεγε αστεία ανέκφραστος και η Μελίνα ήταν περίπου έτσι. Πολύ αστείοι και ταυτόχρονα πολύ σοβαροί.
Ενίοτε δεν ξέραμε πώς να το πάρουμε «Αστειεύονται ή είναι αληθινά σοβαροί;» Οι δυο τους ήταν πραγματικά ολόιδιοι. Γι’ αυτό έσμιξαν.
Όταν μεγαλώνεις σε καλλιτεχνική οικογένεια.. έχω πολλές αναμνήσεις. Τον πατέρα, τον παππού και τη Μελίνα τους έβλεπα στην τηλεόραση, τους άκουγα στο ραδιόφωνο, τους έβλεπα στις εφημερίδες. Ήταν κάτι φυσιολογικό για εμένα.
Όταν ήμουν μικρός για μένα αυτό ήταν φυσιολογικό. Στο γυμνάσιο ανακαλύπτω πως δεν είναι καθόλου φυσιολογικό.
Η Ελλάδα.. Τι να πω για την Ελλάδα… Όταν ο πατέρας μου γνώρισε τη μητέρα μου της είπε: «Είμαι λίγο Έλληνας» Θέλω να πω το ίδιο πράγμα γιατί απ’ όταν ήμουν μωρό, έρχομαι κάθε χρόνο στην Ελλαδα. Έχω γυρίσει τη Ελλάδα αλλά το μέρος που με κάνει να νιώθω πιο άνετα και μα εγγίζει περισσότερο είναι η Επίδαυρος γιατί εκεί περνούσα τα καλοκαίρια μου με τον Ζυλ και τη Μελίνα.
Η Μελίνα είναι η ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας, της ξεγνοιασιάς, των διακοπών στην Επίδαυρο.
Η Μελίνα ήταν μια γυναίκα γεμάτη ζωή. Αν και δεν είναι πλέον μαζί μας η αύρα της είναι πάντα παρούσα. Για μένα η Μελίνα ήταν η γιαγιά της καρδιάς μου. Ακόμα κι αν μισούσε να τη λέω γιαγιά, γι’ αυτό και ήταν πάντα η Μελίνα. Αργότερα ανακάλυψα όσο σημαντική ήταν για τον κόσμο.. ήταν δίπλα στους σπουδαίους. Για την Ελλάδα για την οποία έκανε τόσα πολλά.
Η αύρα της είναι πάντα παρούσα γιατί οι Έλληνες συνεχίζουν να μάχονται για να πάρουν πίσω τα μάρμαρα του Παρθενώνα που βρίσκονται στην Αγγλία.
Μετέδωσε σε όλους μας τον ιό, θέλουμε όλοι να επιστρέψουν τα μάρμαρα στην Αθήνα»
