Ο Γιώργος Καραμίχος ετοιμάζει παράσταση όπου θα παίζει 8 ρόλους στο Θέατρο Τέχνης και μίλησε στη Φαίη Σκορδά όχι μόνο για το νέο του θεατρικό εγχείρημα αλλά και για τα παιδιά του αλλά και την τρέχουσα επικαιρότητα.
«Η μεγάλη μου κόρη είναι στην Δανία, δεν μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο, είναι 27 ετών. Έχει τη ζωή της. Τους γονείς μου τους παίρνω κάθε μέρα, η κόρη είναι σε ηλικία που μπορεί να μιλήσουμε μια μέρα τρεις φορές και μετά καθόλου. Είναι πολύ εστιασμένη σε αυτό που κάνει. Έχει τελειώσει Κοινωνικές Επιστήμες και φέτος μπήκε σε μια σχολή αργυροχρυσοχοΐας για να κάνει design. Ήμουν 24 όταν την έκανα και είμαι 51.
Ο γιος μου είναι 11, είναι εδώ και ασχολείται με Κουνγκ φου, τένις, πιάνο. Τα Σαββατοκύριακα είναι κυρίως του παιδιού. Τα πρώτα χρόνια έκανα ένα πείραμε με τον γιο μου και πέτυχε. Είχα απαγορεύσει στον εαυτό μου να λέω όχι και μη. Αντί να πω όχι του εξηγούσα γιατί δεν πρέπει να κάνει κάτι.
Είχαμε περάσει κάποια διαστήματα μαζί με την κόρη μου κάποια άλλα δεν γινόταν. Η σχέση μου με την κόρη μου είναι τόσο ωραία τώρα. Δεν ήταν εύκολο. Ποτέ δεν είναι ακόμα και όταν είναι οι γονείς μαζί. Το πρόβλημα είναι γενικό και της χώρας μας, η διπολικότητα, ότι είμαστε πάντα ανάμεσα σε δύο πόλους. Υπάρχει ένα κομμάτι πάρα πολύ καλό και ένα κομμάτι πολύ άσχημο. Δεν υπάρχει κανόνας. Το ότι όλα πρέπει να είναι άσπρο ή μαύρο. Όπως προσφάτως ότι υπάρχουν δύο φύλα. Άλλο η βιολογία και άλλο οι κοινωνικές επιστήμες. Είναι πολύ πιο εύκολο να βάλεις το δίπολο καλό-κακό και όταν έρθει ένα παιδί με μοβ μαλλιά κατευθείαν είναι εχθρός γιατί δεν είναι ούτε άσπρο ούτε μαύρο. Μακάρι να ζήσουμε σε μια κοινωνία που όλα τα πλάσματα θα έχουν τον σεβασμό που πρέπει. Δυστυχώς υπάρχει μία τάση προς μία κατεύθυνση αρκετά αρνητική γιατί υπάρχει ένας διαρκής φόβος. Είμαστε καλύτερα από τον Μεσαίωνα και στην Ευρώπη ισχύει αυτό. Δεν έχουμε κλείσει τον Μεσαίωνα. Οι άνθρωποι δεν έχουμε εξελιχθεί με τον τρόπο που έχει εξελιχθεί η τεχνολογία και οι Έλληνες ακόμα χειρότερα. Οι Έλληνες κρατάμε ακόμα κάποιες λέξεις τουρκικές που σημαίνει και τις συνήθειες, το ρουσφέτι, το ραχάτι», συνέχισε.
Αναφορικά με τα Τέμπη είπε: «Είναι άγρια η συνθήκη. Ενώ ζούμε σε μια χώρα που είναι ευλογημένη από τους θεούς, βλέπεις ότι είναι καταραμένη από τους ανθρώπους που την διοικούν. Ανησυχώ σε σχέση με βασικές συμπεριφορές. Πας στις πιο ωραίες παραλίες και στον δρόμο βλέπεις τα αδέσποτα χτυπημένα».
Για τα ζώα αλλά και την απόδοση δικαιοσύνης: «Δεν έχει κάνει τίποτα η πολιτεία γι' αυτό, για την προστασία τους. Η γειτονιά μου είναι γεμάτη αδέσποτες γάτες. Μεταξύ μας κάποιοι άνθρωποι μαζεύαμε λεφτά για να φροντίσουμε 10 γάτες. Δεν υπάρχει σύστημα και οι δήμοι παίρνουν λεφτά για τα αδέσποτα.
Από την αρχαία τραγωδία όλες είναι για το δίκαιο και ο κοινός παρονομαστής τους είναι η αγάπη. Όταν κάποιοι άνθρωποι έχουν κηδέψει τα παιδια΄ τους έχουν δικαίωμα να μάθουν την αλήθεια. Αλήθεια είναι η μη λήθη, να μην ξεχνάς. Είναι περίεργο πράγμα να ζεις σε μία χώρα που δεν υπάρχει δικαιοσύνη και είναι εμφανές. Υπάρχουν βιαστές που κυκλοφορούν ελεύθεροι. Δικα΄ζω γιατί γνωρίζω τα παιδιά που βιάστηκαν. Κάποια πράγματα δεν είναι άσπρο – μαύρο. Θα πρέπει να αγκαλιάσουμε αυτόν που είναι στο σκοτάδι. Αγκαλιάζω δεν σημαίνει συγχωρώ αλλά σημαίνει κατανοώ την αίτια να μην ξανασυμβεί προφυλάσσοντας τους άλλους και τον ίδιο. Πρέπει να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο σε πολλά πράγματα γιατί έχει πολλά μικροπαραθυράκια.
Ένα ερώτημα είναι γιατί δεν δημεύονται οι περιουσίες των πολιτικών που δεν κάνουν καλά την δουλειά τους. Οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί. Η επανάσταση ξεκινάει από τον δρόμο. Δεν είχαν προβλέψει ότι θα υπήρχε γυναίκα σαν την Μαρία Καρυστιανού που τα έχει χάσει όλα, ότι θα έχει την πνευματικότητα και το κουράγιο να το κυνηγήσει. Θέλει κουράγιο να θυσιάσεις τα πάντα της προσωπικής ζωής σου για να πολεμήσεις για το δίκαιο, με γνώμη την αγάπη και όχι τα λεφτά».
Ο ηθοποιός τοποθετήθηκε και για το θέμα της άμβλωσης:
«Το 2025 δεν θα έπρεπε να κάνουμε καν συζήτηση για την άμβλωση και αν μπορούν οι γυναίκες να κάνουν. Αν ζούσαμε σε έναν κόσμο που οι άνδρες μπορούσαν να μείνουν έγκυοι, τότε φαντάζομαι πως θα το θεωρούσαμε αυτονόητο ότι έχουν το δικαίωμα της άμβλωσης. Είναι ένα δικαίωμα που οι γυναίκες έκαναν τεράστιο αγώνα. Δεν είνα θέμα καλό – κακό. Είναι κάτι αντικειμενικό. Το πρόβλημα είναι καθαρά σεξιστικό. Είναι επειδή η γυναίκα δεν “πρέπει” να κάνει άμβλωση. Είναι άλλο να έχω άποψη για τον πόνο του άλλου και άλλο να έχω τον πόνο του. Όλα γίνονται γιατί υπάρχει φόβος. Έχουμε μπλέξει και την θρησκεία μέσα σε όλο αυτό. Ο Χριστός δεν είπε τίποτα από όλα αυτά, απλά είναι κάποιοι θρησκόληπτοι που ασχολούνται με το τι θα κάνει ο άλλος στο σώμα του».
Για την συμμετοχή του στην ταινία «Υπάρχω» είπε: «Έκανα τον Μάκη Μάτσα στην ταινία. έκανα μία σκηνή σε αυτή την επιτυχία και με πολύ βάρος γιατί όταν παίζεις έναν άνθρωπο που είναι ακόμα ζωντανός πρέπει να δεις τι θα κρατήσεις. Δεν συναντηθήκαμε, ξέρω τον γιο του. Ακολούθησα τις οδηγίες του σκηνοθέτη».
