Σε μια εποχή αβεβαιότητας και υπαρξιακής αγωνίας η Αφροδίτη Μάνου, από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες στο ελληνικό τραγούδι αλλά και τραγουδοποιός- δημιουργός γνωστών και πολυαγαπημένων τραγουδιών, επιστρέφει στο μουσικό προσκήνιο και με μια μεγάλη συναυλία στην Τεχνόπολη, αφηγείται την ιστορία μιας γενιάς που ξεκίνησε με την μεταπολίτευση και έφτασε στο μνημόνιο με 40 τραγούδια.
Συνεπιβάτες ανεκτίμητοι και γενναιόδωροι, τραγουδούν δικά της τραγούδια αλλά και δικά τους "αφιερωμένα εξαιρετικά" οι Κώστας Θωμαïδης, Γιάννης Κότσιρας, Σταμάτης Κραουνάκης, Γιάννης Μηλιώκας, Θάνος Μικρούτσικος, Ευαγγελία Μουμούρη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ηρώ Σαïα και Ελένη Τσαλιγοπούλου ενώ ο Μιχάλης Ρέππας θα διαβάσει ένα κείμενό του, γραμμένο ειδικά γι' αυτή τη βραδιά.
Η ενορχήστρωση και επιμέλεια της 7μελούς ορχήστρας, ανήκουν στον Μανώλη Ανδρουλιδάκη, ενώ τη συνολική καλλιτεχνική επιμέλεια υπογράφουν οι Θανάσης Παπαθανασίου και Μιχάλης Ρέππας.
Λίγο πριν τη συναυλία στην «Τεχνόπολις» (την Τρίτη 3 Ιουλίου) η Αφροδίτη Μάνου απάντησε στις ερωτήσεις μας για το μνημόνιο, τα i-tunes και τα νέα μουσικά ινδάλματα στην Ελλάδα...
e-go: Τι θα ακούσουμε σε αυτό το live στην «Τεχνόπολις»;
Θ' ακούσετε τραγούδια - κατά κύριο λόγο δικά μου - είτε ως προς το στίχο είτε ως προς τη μουσική ή και ως προς τα δύο, τραγουδισμένα από εμένα και τους καλεσμένους μου, αλλά και δικά τους τραγούδια, "αφιερωμένα εξαιρετικά" με πολλή αγάπη όπως φαίνεται, στην τόσο σημαντική για μένα, βραδιά της Τεχνόπολης.
e-go: Πώς προέκυψε η “αναβίωση” του «Που πας καραβάκι με τέτοιο καιρό»;
Το καραβάκι αυτό, απ' τη στιγμή που δημιουργήθηκε, εξακολουθεί να υπάρχει και θα υπάρχει, παραδέρνοντας στα κύματα της προσωπικής μου τρικυμίας, αλλά και της δικής σας, αφού στην ίδια χώρα ζούμε και το "Δελτίο Καιρού" μας αφορά όλους. Δεν πρόκειται για αναβίωση λοιπόν, αλλά για μια από κείνες τις στιγμές που το προσωπικό ταυτίζεται με το συλλογικό και το καραβάκι μου, μας ταξιδεύει όλους σε επικίνδυνα νερά... σε μια εποχή που έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο όσο ποτέ και που η ελπίδα μέσα μας, παλεύει με το φόβο για το άγνωστο.
e-go: Στην κρίσιμη εποχή της μεταπολίτευσης οι καλλιτέχνες ήταν συνειδητά «δίπλα» στο λαϊκό αίσθημα. Βλέπετε αντίστοιχες κινήσεις σήμερα;
Τώρα το «συνειδητά», είναι μεγάλη κουβέντα και δεν ταιριάζει σε όλους. Όπως σε όλες τις κοινωνικές ομάδες υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί, τα λαμόγια και οι "ψυχούλες". Απλώς, σήμερα υπάρχει μια μεγαλύτερη τάση για ομοψυχία και συμπαράταξη γι' αυτό και θέλει προσοχή να μη μας κυριεύσει το συναίσθημα εις βάρος της όποιας κοινής λογικής. Δεν είναι εποχή για σλόγκαν ούτε για ευκολίες του τύπου «όλοι δικοί μας είμαστε, εκτός από τους άλλους». Τα πάντα μπαίνουν σε επανεξέταση. Οι αρχές, οι αξίες, οι θεωρίες, οι αισθητικές.
e-go: Μπορεί να λειτουργήσει η μουσική - στην εποχή του μνημονίου – ως αντίδοτο στην κρίση;
Όχι βέβαια. Αντίδοτο στην κρίση μπορεί να είναι μόνο η "ορθή κρίση", η περίσκεψη και η αυτογνωσία. Επειδή όμως η μουσική όπως και η τέχνη γενικώτερα εξασκεί μια γοητεία, μια δύναμη πάνω στον κόσμο, τη χρησιμοποιούν οι εκάστοτε εξουσίες, πάσης φύσεως, για να "μαγέψουν" τα πλήθη και να τα πάρουν με το μέρος τους. Το «άρτον και θεάματα» να προσθέσω και ακροάματα, είναι πολύ παλιά και δοκιμασμένη συνταγή. Μη μασάμε λοιπόν. Να αγαπάμε τη μουσική και το τραγούδι, άντε και σε καμιά διαδήλωση να πούμε κανένα από κείνα τα παλιά που μας παρηγορούν και μας δίνουν κουράγιο, αλλά μην περιμένουμε σαν από θαύμα να μας φέρουν λύσεις και διεξόδους.
e-go: Είναι οι «παρέες» (και οι συνεργασίες με ομόθυμους καλλιτέχνες) πυρήνας δημιουργίας; Μας λείπουν σήμερα οι παρέες;
Οι παρέες είναι πάντα χρήσιμες και με τις αντιθέσεις τους, γιατί ο διάλογος και δημιουργικός είναι και μοχλός γι ' αυτό που λέμε ευγενή άμιλλα. Ακόμα και η φυσική παρουσία του άλλου, μας είναι αναγκαία, ιδιαίτερα σε δύσκολες στιγμές. Ζήτω λοιπόν οι παρέες πάσης φύσεως, φυσικά και οι ιντερνετικές!
e-go: Σαν καλλιτέχνιδα μείνατε συχνά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Η επιστροφή σας τον τελευταίο χρόνο έχει κάποιο... συμβολισμό;
Ας πούμε ότι συνειδητοποίησα ότι με το χρόνο να τρέχει, τους ανθρώπους να φεύγουν και το τοπίο να αλλάζει άρδην, αν έχω κάτι να πω, πρέπει να το πω τώρα και να αφήσω το ψιλοκοσκίνισμα και τις μεμψιμοιρίες κατά μέρος. Τέρμα λοιπόν η απομόνωση και τα κολλήματα. Η ζωή είναι μία και μικρή!
e-go: Διαβάσαμε ότι έχετε καλή σχέση με την τεχνολογία. Πώς βλέπετε την ελεύθερη διακίνηση μουσικής μέσα από το διαδίκτυο; Πλήττει ή δικαιώνει τελικά τους δημιουργούς;
Η πειρατεία έπληξε τη δισκογραφία από την εποχή ακόμα της πειρατικής κασέτας μέχρι που τελικά τη σκότωσε. Οι πιο αδικημένοι απ' όλους βέβαια είναι οι δημιουργοί. Αυτό πάει, έγινε και δεν αλλάζει. Απ' την άλλη γνωρίζω από πρώτο χέρι τη χαρά τού download κι εκείνο που περιμένω ν' αλλάξει, είναι ο τρόπος διακίνησης της μουσικής για να μην πεθάνουν τελικά και οι δημιουργοί οι ίδιοι.
Το iTunes, ίσως είναι μια λύση, αλλά και κάποιες άλλες κινήσεις που γίνονται από συναδέλφους εδώ στη χώρα μας. Θέλει μελέτη και νομίζω θα βρούμε την άκρη. Ο κόσμος αγαπάει και τη μουσική και τους μουσικούς και ίσως αν δεν υπάρχουν μεσάζοντες να είναι διατεθειμένος να σεβαστεί τον κόπο του δημιουργού και να πληρώσει ένα μικρό ποσό για να αγοράσει τη μουσική που αγαπάει, όταν ξέρει ότι τα χρήματα θά πάνε κατευθείαν στον δημιουργό.
Πάντως αυτή τη στιγμή, τα πάντα είναι ξέφραγο αμπέλι.
e-go: Πιστεύετε ότι υπάρχουν, σήμερα, μουσικά ινδάλματα;
Ε, πάντα θα υπάρχουν, τηρουμένων των αναλογιών, βέβαια, όσο υπάρχουν πιτσιρικάδες που με το φανατισμό τους γίνονται φαν της κάθε Λέιντυ Μαντόνας ή κάποιου νόστιμου γραμμωμένου αγοριού που "τα λέει" και λίγο. Έχει κι αυτό τη χάρη του.
e-go: Συνεχίζετε να βρίσκετε έμπνευση σήμερα; Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Η εποχή μας είναι ιδιαίτερα προκλητική για γράψιμο, έτσι όπως πρωτόγνωρα πράγματα συμβαίνουν σήμερα και δοκιμάζουν τις αντοχές μας. Ελπίζω σύντομα να είμαι έτοιμη για τον επόμενο γύρο...
Επιμέλεια Χ. Τσατσαράγκου
