Το καλοκαίρι του 2011, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της 3ης Διεθνούς Συνάντησης Αρχαίου Δράματος στη Σικυώνα, Θεόδωρος Τερζόπουλος, κάλεσε νέους Ελληνες ποιητές να παρουσιάσουν το έργο τους. Θέμα της εκδήλωσης ήταν «Η ποίηση της νεότερης γενιάς και η νέα πολιτική συνείδηση».
Με αφετηρία την πρώτη αυτή συνάντηση, την τελευταία Δευτέρα κάθε μήνα, δύο ποιητές της νέας γενιάς φιλοξενούνται από το Θέατρο «Αττις», παρουσιάζουν την ποίησή τους, συνομιλούν μεταξύ τους και με το κοινό και προσπαθούν να συντάξουν μια νέα απάντηση στο παλαιό ερώτημα: «Και οι ποιητές; τι χρειάζονται οι ποιητές σε έναν μικρόψυχο καιρό;». Τίτλος της σειράς «Ιστορία ερχόμαστε. Κοίτα τον ουρανό!».
Το πρόγραμμα έχει ως εξής: Αννα Γρίβα, Ανέστης Μελιδώνης (30/1), Παναγιώτης Αρβανίτης, Νικόλας Ευαντινός (27/2), Γιώργος Πρεβεδουράκης, Γιάννης Στίγκας (26/3), Ζήσης Αϊναλής, Μιχάλης Παπαντωνόπουλος (30/4), Θοδωρής Ρακόπουλος, Θωμάς Τσαλαπάτης (28/5). (Οι «Βραδιές νέων ποιητών» είναι αφιερωμένες στη μνήμη του Νίκου Καρούζου).
Στην Ελλάδα της κρίσης
Πώς ορίζεται μια τοπιογραφία της νεότερης ποιητικής γενιάς; Ζούμε σε έναν κόσμο από καταρρέοντα νεόκτιστα, σε μια διαδρομή φρέσκων ερειπίων. Στην Ελλάδα της κρίσης και των επιβεβλημένων επιπτώσεών της, βιώνουμε ένα κενό πολλαπλό. Ενα κενό πολιτικό, ηθικό, πολιτισμικό. Αν κάποιος χτυπιέται περισσότερο από το κενό αυτό, αυτή είναι η νεότερη γενιά. Μια γενιά ηλικιακά αμέτοχη στη δημιουργία του προβλήματος, καλείται να πληρώσει στο ρευστό παρόν τις αμαρτίες ενός ξένου παρελθόντος, υποθηκεύοντας έτσι το αβέβαιο μέλλον της. Η ιστορία βιώνεται ως προδοσία, η προοπτική ως καταδίκη.
Απέναντι στη φθαρμένη γλώσσα ενός φθαρμένου κόσμου, η νεότερη γενιά καλείται να εφεύρει το δικό της λεξιλόγιο. Η ποίησή της, εκφραστικά πολλαπλή και νωπή στην καταγραφή της, προσπαθεί να αποδείξει το μέλλον. Το ποιητικό «Εμείς», συμπαγές και ταυτόχρονα αφηρημένο, χωρίς δόγμα και χωρίς βεβαιότητες, ζητά να προβάλει το πραγματικά νέο απέναντι στις σφραγίδες του κυρίαρχου, με μόνο σκοπό και μόνο μέσο τη φωνή του.
