Το Θέατρο του Νέου Κόσμου και το Θέατρο της Αλήθειας παρουσιάζουν σε σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι το περισσότερο επίκαιρο από ποτέ κείμενο της Λούλας Αναγνωστάκη «Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ»: μέσα από την ιστορία δύο εξόριστων αδερφών, (ανα)βιώνουμε την προσωπική μας εξορία και ... παρελαύνουμε στη δύση της Δύσης.

Δυο αδέρφια, η Ζωή και ο Άρης ζουν απομονωμένα από τον έξω κόσμο, εξόριστοι στην ασφάλεια του δωματίου τους. Η μόνη τους επαφή με την πόλη και τους ανθρώπους είναι ένα «παράθυρο». Η ιδέα της παρέλασης που θα λάβει χώρα κάτω από το σπίτι τους, φαντάζει ως η μοναδική διέξοδος από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Από το παράθυρο θα παρακολουθήσουν την έναρξη, την απρόσμενη εξέλιξη και την αποτρόπαια έκβαση της παρέλασης. Από το παράθυρο θα εισβάλει ο έξω κόσμος, που τόσον καιρό αποφεύγουν, και θα τους συντρίψει.

Σημείωμα σκηνοθέτη: «Παρελαύνοντας στη δύση της Δύσης»

Τόπος : Σμύρνη, Μακεδονία, Χίος, Εσκί Σεχίρ, Λεμεσός, Μαραθώνας, Χειμάρρα, Καστελόριζο, Μοριάς, Θερμοπύλες, Πίνδος, Σπέτσες, Μεσολόγγι, Σαλαμίνα, Καλάβρυτα, Άγιοι Σαράντα, Σάμος, Σούλι, Γραβιά, Μήλος, Σπάρτη, Πλαταιές, Ιωνία, Ίμβρος, Τένεδος, Σφακιά, Αρκάδι, Δίστομο, Ψαρά, Τριπολιτσά, Αϊβαλί, Αλαμάνα, Αθήνα.

Χρόνος : Εδώ και τώρα.

Η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας : Σε εποχές όπου η κατάρρευση του νόμου και του ήθους εκμηδενίζει την ανθρώπινη υπόσταση, η ιδιώτευση έχει καταστροφικές συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο. Η μη συμμετοχή στα κοινά, η εκούσια απομόνωση, η αδιαφορία και προπαντός ο φόβος αντιμετώπισης της πραγματικότητας παραλύει και αποδυναμώνει όχι μόνο το ίδιο το άτομο αλλά και τον περίγυρο του. Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, γίνεται εμφανές πόσο οι ζωές μας είναι άρρηκτα δεμένες αφού οι πράξεις μας έχουν «πολιτικό» αντίκτυπο στους συνανθρώπους μας. Η αδιαφορία λοιπόν, ως μια καταστρεπτική πράξη..

Η απόγνωση και η βία, οι ζωές μας που μυρίζουν κάτουρο στην Ομόνοια.
Ανθρώπινες ζωές έγκλειστες σε έναν μάταιο κόσμο προσπαθούν να περιθάλψουν ο ένας τον άλλον. Η ΠΟΛΗ αυτή έχει οδηγό επιβίωσης. Όσο την υπακούς τόσο εκείνη θεριεύει. Μόνη σανίδα σωτηρίας τα όνειρα. Προσπαθώντας να κρατήσουν ακέραιη την αθωότητά τους, μέσα στους τέσσερις τοίχους, αποκτηνώνονται. Το οξυγόνο, η μόνη τους τροφή. Αυτοεξόριστοι στην Εδέμ κατασπαράζουν ο ένας τον άλλον για να επιβιώσουν. Το αδηφάγο τέρας όμως, θα εισβάλλει με τα γαλανόλευκα χρώματα της παρέλασης, επιβεβαιώνοντας πως οι άνθρωποι είμαστε μέρος της ιστορίας και η ιστορία είναι βαμμένη με αίμα.

Ελλάδα ώρα μηδέν. Εσύ τι θα κάνεις; Θα σε βρουν όπου και να ‘σαι.

Ένκε Φεζολλάρι
Σεπτέμβρης 2011

-------------------------------------------------------------------------------------------

ΣΗΜ. παρέλαση η [parélasi] :
πέρασμα, διέλευση συντεταγμένων τμημάτων,
σχηματισμών (ανθρώπων, οχημάτων κτλ.)
μπροστά από κάποιο χώρο, από επίσημο πρόσωπο κτλ.
κυρίως σε εθνικές γιορτές, επετείους κτλ.

[λόγ. < ελνστ. παρέλα(σις) πέρασμα πλάι με άλογο –ση, παρ-ελαύνω,
ελαύνω(ομηρική λέξη): ιππεύω , Ραψ. Ψ Ιλιάδα, στ. 638]

-------------------------------------------------------------------------------------------

Συντελεστές της παράστασης

Κείμενο: Λούλα Αναγνωστάκη
Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι

Σκηνικά- κοστούμια: Δάφνη Κούτρα / Τheia (Θεοδώρα Προβοπούλου)
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κίνηση: Χαρά Κότσαλη
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάνθη Γραμματικού
Φωτογραφίες: Ορφέας Εμιρζάς /Θωμάς Αρσένης
Ερμηνεύουν: Μάνος Καρατζογιάννης, Βασιλική Τρουφάκου

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: Δευτέρα, 17 Οκτωβρίου 2011

Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη, έως και 22 Φεβρουαρίου 2012

Ώρα έναρξης : 21.15

Τιμές εισιτηρίων: 15€ (γενική είσοδος), 12€ (φοιτητικό-κάρτες ΟΑΕΔ), 10€ (ομαδικό)