Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Μέρες έκφρασης και δημιουργίας 2003" των Φίλων του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη θα γιορτάσει την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου στις 27 Μαρτίου 2003.
Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου θα πραγματοποιηθεί στο χώρο της έκθεσης θεατρικής έκφρασης, στο Περίπτερο 2 της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, ώρα 19.00.

Στην εκδήλωση θα διαβαστεί το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου το οποίο φέτος έγραψε ο γερμανός θεατρικός συγγραφέας Τάνκρεντ Ντορστ. Θα ακολουθήσει παρουσίαση ενός σπάνιου ντοκιμαντέρ για τη δουλειά των Γκροτόσφσκι, Μπρουκ, Μαρσώ και Καντόρ, σημαντικών ανθρώπων του παγκόσμιου θεάτρου.

Το Κ.Θ.Β.Ε. θέλοντας να τιμήσει την Ημέρα Παγκόσμιου Θεάτρου προσφέρει στο θεατρόφιλο κοινό ελεύθερη είσοδο στην παράσταση "Το Κατερινάκι από το Χαϊλμπρόν" στις 27 Μαρτίου 2003 (Μονή Λαζαριστών · Σκηνή Σωκράτης Καραντινός, ώρα 21.00). Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει απαραίτητα να κάνουν τηλεφωνική κράτηση θέσεων για τη συγκεκριμένη παράσταση στο ταμείο του θεάτρου της Μονής Λαζαριστών. (τηλ.2310 652020)

Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου θα γίνει και συνάντηση της Ένωσης Θεάτρων της Ευρώπης στη Θεσσαλονίκη. Στη συνάντηση που θα διαρκέσει από τις 27 ως τις 30 Μαρτίου, τα μέλη της Ένωσης, στα οποία συγκαταλέγεται και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, συνεδριάζουν για να διατυπώσουν το "Μανιφέστο της Θεσσαλονίκης" που αφορά στο Θέατρο στην Ενωμένη Ευρώπη και την "Ευρωπαϊκή Χάρτα του Θεάτρου".

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1961 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (ΔΙΘ). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΙΘ επιλέγει κάθε φορά μία διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μία χώρα-μέλος για να γράψει το μήνυμα το οποίο διαβάζεται στα θέατρα και μεταδίδεται από τα ΜΜΕ σε όλον τον κόσμο. Κατά καιρούς μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης κ.ά.


Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου 2003 από τον Τάνκρεντ Ντορστ

«Θέτουμε πάντοτε το ερώτημα: έχει ακόμη επαφή το θέατρο με την εποχή μας; Για δύο χιλιάδες χρόνια το θέατρο αντικατόπτριζε τον κόσμο υποδεικνύοντας τη θέση του ανθρώπου μέσα σ' αυτόν. Η Τραγωδία -όπως πολύ συχνά και η Κωμωδία- παρουσίαζε τη ζωή να υπόκειται στην Μοίρα. Ο άνθρωπος δεν είναι τέλειος, κάνει λάθη μοιραία, συγκρούεται με τον περίγυρο του, είναι δυνατός, είναι αδύνατος, είναι κακόβουλος και αφελής, ευτυχισμένος στην άγνοιά του και χτυπημένος από τους Θεούς. Ακούω να λένε ότι η ζωή σήμερα έχει ξεπεράσει τη χρήση των παραδοσιακών μέσων του θεάτρου και της δραματουργίας και συνεπώς δεν είναι πλέον δυνατόν να διηγούμαστε ιστορίες. Έχουμε πια διαφορετικά είδη κειμένων, χωρίς διάλογους, με δηλώσεις κυρίως. Καθόλου Θέατρο. Ένα νέο είδος ανθρώπου αρχίζει να προβάλλει στον ορίζοντα: άνθρωποι που μπορούν να κλωνοποιηθούν και να χειραγωγηθούν γενετικά βάσει επιθυμιών και προθέσεων. Αυτά τα αψεγάδιαστα νέα πλάσματα, στο μέτρο που είναι δυνατόν να υπάρχουν, δεν έχουν πλέον την ανάγκη του θεάτρου έτσι όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε. Θα είναι ανίκανα να κατανοήσουν τις συγκρούσεις που το διέπουν. Όμως δεν γνωρίζουμε το μέλλον. Πιστεύω πως εξαρτάται από εμάς τους ίδιους να αφιερώσουμε όλη μας την ενέργεια και το ταλέντο που μας έχει δοθεί · από ποιον δεν γνωρίζουμε · ώστε να προστατέψουμε από αυτό το αβέβαιο μέλλον, το κακό, όμορφο και ατελές παρόν μας, τα παράλογα όνειρά μας και τις μάταιες προσπάθειές μας. Τα μέσα που διαθέτουμε είναι πολλά. Το θέατρο είναι μια ποικίλη τέχνη και σ' αυτό έγκειται η ζωτική του δύναμη. Χωρίς ενδοιασμούς, χρησιμοποιεί ό,τι βρίσκεται στο δρόμο του. Συνέχεια προδίδει τις αρχές του. Αναμφίβολα επηρεάζεται από τα σημεία των καιρών, χρησιμοποιεί εικόνες από άλλα μέσα, άλλες φορές μιλά αργά, άλλες φορές γρήγορα. Τραυλίζει και σιωπά. Είναι εκκεντρικό και κοινότοπο, είναι ασαφές, καταστρέφει ιστορίες και δημιουργεί ταυτόχρονα καινούργιες. Είμαι βέβαιος ότι το θέατρο θα είναι πάντοτε γεμάτο ζωή · όσο οι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να δείχνουν αυτό που είναι, αυτό που δεν είναι, και τι θα έπρεπε να είναι. Ζήτω το θέατρο. Το θέατρο είναι μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του ανθρώπου, τόσο μεγάλη όσο η ανακάλυψη του τροχού και η χειραγώγηση της φωτιάς.»