Τα άτομα με αυτήν τη διαταραχή (1% στον γενικό πληθυσμό) χαρακτηρίζονται από μια διογκωμένη αίσθηση του εαυτού τους και συναισθήματα μεγαλείου. Πιστεύουν ότι είναι πολύ σημαντικοί και ξεχωριστοί και ως εκ τούτου αναμένουν και από τους άλλους ειδική μεταχείριση. Είναι εντυπωσιακή η αίσθηση της υπεροχής τους.

*Δεν ανέχονται την κριτική από άλλους και μπορεί να θυμώσουν πολύ αν κάποιος «τολμήσει» να τους κριτικάρει ή μπορεί να είναι τελείως αδιάφοροι σε οποιουδήποτε τύπου κριτική. Είναι συνήθως φιλόδοξοι, επιθυμούν φήμη και τύχη και συχνά πιστεύουν ότι τους οφείλεται.

*Οι σχέσεις τους είναι εύθραυστες και μπορεί να εκνευρίζουν πολύ τους άλλους, επειδή αρνούνται να υπακούσουν στους κανόνες της συμβατικής συμπεριφοράς.

*Δεν μπορούν να νιώσουν τις συναισθηματικές (και μη) ανάγκες των άλλων και μπορεί να υποκριθούν ότι τους καταλαβαίνουν μόνο για να επιτύχουν τους δικούς τους σκοπούς.

*Η διαπροσωπική εκμετάλλευση είναι συνήθης. Έχουν εύθραυστη αυτοεκτίμηση και είναι επιρρεπείς σε κατάθλιψη. Με τη συμπεριφορά τους συνήθως προκαλούν προβλήματα στις σχέσεις τους (φίλοι, ερωτικοί σύντροφοι, οικογένεια), απογοητεύσεις, απώλειες και επαγγελματική δυσλειτουργία.

*Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, επειδή συνήθως δεν μπορούν να επιλύσουν τα προβλήματα, μπορεί να καταφύγουν σε απόπειρα αυτοκτονίας.

*Η διαταραχή είναι χρόνια και δύσκολη στην αντιμετώπισή της. Οι ασθενείς πρέπει να τα βγάζουν συνεχώς πέρα με «ναρκισσιστικά πλήγματα» που δημιουργεί η συμπεριφορά τους και οι εμπειρίες της ζωής.

*Η μοναδική θεραπεία είναι η ψυχοθεραπεία ψυχαναλυτικού τύπου, η οποία όμως λίγες φορές πηγαίνει καλά, γιατί είτε αρνούνται να μπουν σ' αυτή ή συνήθως τη διακόπτουν πρόωρα.

Λάμπρος Σαλτός, ψυχίατρος - ψυχοθεραπευτής