Παλιότερα τα πράγματα ήταν πιο συγκεκριμένα, υπήρχαν μόνο μεγάλες τρόμπες, πλαστικές ή μεταλλικές, που προσαρμόζονταν παράλληλα με τον κάθετο ή οριζόντιο σωλήνα του πλαισίου και αυτό ήταν όλο. Την είχες πάντα μαζί, με ένα ίσως όχι τόσο κομψό τρόπο, αλλά η δουλειά γινόταν πάντα.

Τα χρόνια που πέρασαν οι απαιτήσεις αυξήθηκαν και η μείωση του βάρους και του όγκου της τρόμπας ήρθε στο προσκήνιο. Υπερβολικά μικρές και λεπτεπίλεπτες τρόμπες που, σύμφωνα με τον κατασκευαστή, κάνουν τη δουλειά τους να ανεβάσουν τα psi σε τριψήφια νούμερα όταν το απαιτεί η περίσταση.

Προσωπικά , δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Όλα αυτά τα χρόνια έχω δει μικρές τρόμπες να έχουν εκραγεί από την πίεση , να χαλάνε από την υπερθέρμανση κατά τη χρήση , να διαλύονται στα “εις εξ ων συνετέθησαν, και αναβάτες εξουθενωμένους, να προσπαθούν να προσθέσουν λίγα psi, μήπως και γυρίσουν σπίτι. Από την άλλη μεριά αμπούλες στραβά τοποθετημένες, λάστιχα όχι καλά ζανταρισμένα και μπουμ!

Η ελπίδα να επισκευάσεις το λάστιχο χάνεται μαζί με το αέριο της αμπούλας. Η μόνη κλασική και διαχρονική αξία που μένει είναι η μεγάλη μεταλλική τρόμπα πλαισίου που δεν έχει προδώσει ποτέ κανένα! Δεκάδες φορές έχει φουσκώσει λάστιχα άλλων που έκαναν το σφάλμα να εμπιστευθούν άλλους τρόπους.

Και σε περίπτωση ανάγκης μπορεί να αποτελέσει άριστο μέσο άμυνας για τα σκυλιά, ή όποιον επιβουλεύεται την ακεραιότητα του αναβάτη και του ποδηλάτου του. Και το πιο σημαντικό: με τις μεγάλες τρόμπες συνεχίζεις κανονικά , με τους άλλου τρόπους απλά προσπαθήσεις να επιστρέψεις.

Πέρα από όλα αυτά υπάρχουν κάποιες μικρές αξιόλογες τρόμπες που τα καταφέρνουν καλά, στο μέτρο του δυνατού, προσωπικά όμως την ZEFAL πλαισίου που έχω δεν την αλλάζω με τίποτα.