Το παράδειγμα με το μαυρισμένο μήλο
Την πρώτη ιδέα μας την έδωσε μια Βρετανή δασκάλα και την έχουμε ήδη περιγράψει στο παρεθλόν. Η λογική στην οποία στηρίζεται είναι απλή: όλοι εξωτερικά φαινόμαστε ίδιοι, ίσως ανεπηρέαστοι ή και χαρούμενοι εσωτερικά όμως η ψυχή του θύματος του σχολικου εκφοβισμού ειναι μαυρισμένη. Για να δώσει στα παιδιά να το κατανοήσουν έκανε μια απλή ασκησούλα. Τους έδωσε δύο μήλα. Το πρώτο πέρασε με θαλπωρή από τα χέρια κάθε μαθητή, άκουσε όμορφα λόγια και δέχτηκε χάδια ενώ το δέυτερο το χτύπησαν, το πέταξαν στο πάτωμα, του μίλησαν άσχημα. Όταν τα δύο μήλα κόπηκαν στη μέση η διαφορά ήταν ξεκάθαρη. Το ένα φρέσκο και το άλλο μαυρισμένο...
Το παράδειγμα με το τσαλακωμένο χαρτί
Τη δεύτερη άσκηση την είδα από την αδελφή μου Μαργαρίτα Γκούντρα - Ψυχολόγο με ειδίκευση στη σχολική ψυχολογία. Σε δράσεις που κάνει σε μαθητές δημοτικών σχολείων δίνει δύο πανομοιότυπα χαρτιά και τους ζητάει το ένα να το φυλάξουν και το άλλο να το τσαλακώσουν όσο μπορούν. Μόλις βγάλουν οι μαθητές όλο τους το άχτι στο τσαλακωμένο χαρτί τους ζητάει να το επαναφέρουν και να το ξανακάνουν ίδιο με το πρώτο, κάτι που προφανώς δε γίνεται. Έτσι και τα σημάδια του εκφοβισμού μένουν ανεξίτηλα.
Λέμε ΟΧΙ στο μπούλινγκ
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό ακόμη και για ενήλικες το πώς δύο βιωματικές ασκήσεις μπορούν να αποτυπώσουν τα συναισθήμτα και τον πόνο. Κι επειδή η παιδεία εκτος από το σχολείο, διδάσκεται και στο σπίτι, ας μάθουμε στα παιδιά πόσο σημαντικός είναι ο σεβασμός κι ας πούμε ένα δυνατό ΟΧΙ στο μπούλινγκ κάθε είδους.
