Η εικόνα των παιδιών που τρώνε τα νύχια τους είναι πολύ συνηθισμένη. Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι πρόκειται για µια κακή συνήθεια, όµως η ονυχοφαγία, σύμφωνα με τους παιδοψυχολόγους, είναι σύµπτωµα αγχώδους συναισθηµατικής διαταραχής και εµφανίζεται συνήθως στην ηλικία των 8-11 ετών. Συχνά εκδηλώνεται και µε υπερκινητικότητα, διάσπαση προσοχής, συχνουρία, νυχτερινούς εφιάλτες, προβλήµατα λόγου κ.ά., που µπορεί να συνδυάζονται µεταξύ τους ή όχι.

ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ

Οι ψυχολόγοι μιλούν για υπερευαίσθητα και αγχωμένα παιδιά που εκτονώνονται με αυτό τον τρόπο. Οι βαθύτερες αιτίες µπορεί, για παράδειγμα, να εντοπίζονται σε µια ψυχαναγκαστική µητέρα, στην υποτίμηση του παιδιού στο σπίτι ή στο σχολείο και σε οτιδήποτε άλλο του προκαλεί άγχος. Έτσι η ονυχοφαγία γίνεται δίοδος αποφόρτισης της έντασης. Δεν είναι κατά συνέπεια σπάνια η συνήθεια να εξαφανίζεται και να επανεμφανίζεται παροδικά ως αποτέλεσμα άγχους και πίεσης. Ωστόσο, για να την αποβάλει το παιδί, δεν πρέπει να το μαλώνεις, αλλά αντίθετα να το βοηθήσεις με το διάλογο και αν χρειαστεί να καταφύγεις και στη βοήθεια ενός ειδικού παιδοψυχολόγου.

ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ

Κάποιες γενικές οδηγίες για το πώς θα χειριστείς το θέμα είναι:

• Να παρατηρείς ποιες ώρες συνηθίζει να επιδίδεται στην ονυχοφαγία (π.χ. την ώρα που διαβάζει, όταν βλέπει τηλεόραση, όταν βρίσκεται σε αμηχανία ή όταν δεν έχει τι άλλο να κάνει;) Όλα αυτά είναι σημαντικές πληροφορίες για τον ειδικό που θα ασχοληθεί με το πρόβλημα.
• Βρες επίσης τρόπους, σε συνεργασία με το παιδί, τις «επικίνδυνες» ώρες να απασχολεί τα χέρια του με κάτι άλλο, έτσι ώστε να μην μπορεί να τα φέρει στο στόμα (π.χ. με ζωγραφική, παίζοντας κάποιο όργανο κ.ά.).
• Να το επιβραβεύεις με κάτι όταν θα έχει περάσει κάποιο χρονικό διάστημα (π.χ. μία εβδομάδα) χωρίς να έχει επιδοθεί στην αγαπημένη του δραστηριότητα.

Προσοχή: Σύμφωνα µε την ψυχαναλυτική θεωρία, η ονυχοφαγία σχετίζεται µε µια παλινδρόμηση κατά την οποία η ηδονή που προσφέρεται µέσω του στόματος µε το φάγωμα των νυχιών παραλληλίζεται µε το πιπίλισμα κατά το θηλασμό και αποτελεί διέξοδο στο άγχος, όπως σε ένα µωρό η πιπίλα. Πρόκειται για µια προσκόλληση του ατόµου σε εκείνο το πρώιμο αναπτυξιακό στάδιο, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την ψυχική ανωριμότητά του. Αναζητά σε αυτόν το θηλασμό δηλαδή την ηδονή µέσω του στόματος, γεγονός που υποδηλώνει έλλειψη φροντίδας.

ΑΠΟ ΤΗ ΡΙΤΑ ΒΕΛΩΝΗ

Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Αρμονία, τεύχος 154

Update: Μάρτιος 2016.