Το «σύνδρομο» του αδέσμευτου ταλαιπωρεί τους περισσότερους σύγχρονους 30άρηδες και 40άρηδες. Γιατί όμως είναι τόσο αρνητικοί στην προοπτική μιας σχέσης; Και πώς μπορεί μια γυναίκα, όταν ενδιαφέρεται για κάποιον από αυτούς, να τον προσεγγίσει και να τον συνεφέρει;

Τις απαντήσεις εννοείται ότι αναζητούν με πάθος οι γυναίκες, που στην πλειονότητά τους εξακολουθούν να θέλουν και σχέση και γάμο. Όμως οι άντρες κρατάνε πεισματικά το στόμα τους κλειστό. Για την ακρίβεια, δεν το συζητούν καν. Σου πετάνε ένα ξερό «δεν θέλω» ή «δεν μπορώ» κι εσύ προσπαθείς να καταλάβεις το γιατί. Αλλά κι εκείνοι που τελικά με τα χίλια ζόρια ανοίγουν το στόμα τους, ουδόλως μπορούν να σε διαφωτίσουν, γιατί απλούστατα δεν ξέρουν το λόγο που η προοπτική της δέσμευσης με μια γυναίκα τούς απωθεί τόσο πολύ. Σου αραδιάζουν ένα σωρό αοριστίες και ανοησίες και καταλήγουν: Δεν έχω κανένα λόγο να δεσμευτώ. Εννοείται ότι δεν έχουν ούτε διάθεση να ψάξουν την αιτία.

Το καλό είναι εχθρός του καλύτερου: αν οι αρνούμενοι τη δέσμευση άντρες περνούσαν καλά, το θέμα δεν θα χρειαζόταν περαιτέρω έρευνα. Όμως, δυστυχώς, η πραγματικότητα μας δείχνει ότι οι περισσότεροι ανάμεσά τους εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης, αναπτύσσουν ένα σωρό υστερίες και φοβίες

Με εξαίρεση λοιπόν τους λεγόμενους «γυναικάδες» και τους «εκ πεποιθήσεως μοναχικούς», που ο λόγος της επιθυμίας τους να μη δεσμευτούν με μια γυναίκα είναι προφανής, όλοι οι υπόλοιποι μάλλον χρήζουν ψυχιατρικής μελέτης.

• Πρόκειται για ευθυνοφοβία ή για ανασφάλεια;
• Φοβούνται ότι θα προδοθούν ή ότι θα αποκαλυφθούν;
• Δεν αγαπούν ή είναι ανάξιοι να αγαπηθούν;
• Τα θέλουν μονά-ζυγά δικά τους ή δεν ξέρουν να μοιράζονται;

Κολλημένοι σε προκαταλήψεις:
«Εννοείται», μας λέει η ψυχοθεραπεύτρια Νάνσυ Χριστοφόρου, «ότι για όλους τους αρνούμενους τη δέσμευση άντρες η εξήγηση δεν είναι ίδια. Το κοινό τους σημείο είναι μόνο η ανωριμότητά τους: Δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους και να αναπροσαρμόσουν πρακτικά την καθημερινότητά τους ανάλογα με αυτά. Κολλημένοι σε προκαταλήψεις εγώ τη γυναίκα τη θέλω έτσι και αν δεν πληροί τις προδιαγραφές, δεν τίθεται θέμα για σχέση, αρνούνται να βάλουν πρέπει στη ζωή τους, είτε από φόβο ότι δεν θα τα βγάλουν πέρα είτε γιατί δεν θέλουν να ξεβολευτούν.

Κι όμως, η διαδικασία της ωριμότητας και της αυτοεξέλιξης περνάει μέσα από το σχετίζεσθαι, μέσα από την εναλλαγή των εμπειριών και κυρίως μέσα από την εμπειρία του παίρνω την ευθύνη της ζωής μου σε όλα τα επίπεδα.

«Θα πρέπει βέβαια να λάβουμε υπόψη μας τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές της εποχής, που μοιραία επηρεάζουν την ψυχολογία, τις συμπεριφορές και επιλογές τους, συνειδητά και κυρίως ασυνείδητα. Σήμερα οι ελεύθεροι άντρες μπορούν να απολαμβάνουν το σεξ και τη συντροφιά μιας γυναίκας εκτός γάμου, χωρίς άλλη υποχρέωση απέναντί της. Η ελευθερία τους ευνοεί και την καριέρα τους, καθώς μπορούν να ασχοληθούν με τη δουλειά τους αναπόσπαστοι από οποιαδήποτε οικογενειακή ή συζυγική υποχρέωση. Αυτό σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση και τον τεράστιο ανταγωνισμό που επικρατεί τους οδηγεί στο να βάζουν την καριέρα τους σε πρώτο πλάνο και την προσωπική τους ζωή σε δεύτερο ή και τρίτο».

Εξάλλου έχουν τη μαμά:
«Δεν έχουν ανάγκη από τη φροντίδα μιας γυναίκας, αφού η μαμά τους φροντίζει για όλα. Πολλοί εξακολουθούν να μένουν με τους γονείς τους, αλλά και εκείνοι που μένουν μόνοι, πρακτικά βασίζονται στη φροντίδα της μαμάς.

Ας μην ξεχνάμε, τέλος, τη νοοτροπία του υπερ-καταναλωτισμού και της πλεονεξίας που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη ζωή: Συνεχώς θέλω καινούργια πράγματα και με ευκολία αντικαθιστώ οτιδήποτε μου δημιουργεί πρόβλημα. Ό,τι χαλάει, το πετάω χωρίς δεύτερη σκέψη και παίρνω καινούργιο. Το ίδιο κάνω και με τις σχέσεις μου. Δεν επενδύω σε αυτές, δεν τις παλεύω, δεν ψάχνω πού σκοντάφτουν για να τις βελτιώσω, απλώς τις αντικαθιστώ.

Ψηλά ο πήχης κι από εμάς:
«Είναι πολύ δύσκολο σήμερα για έναν άντρα να νιώσει σπουδαίος στα μάτια μιας γυναίκας, όχι γιατί ο ίδιος είναι ανάξιος, αλλά γιατί η γυναίκα είναι πολύ πιο άξια από αυτό που ήταν στο παρελθόν. Είναι λοιπόν φυσικό οι άντρες να κλείνονται συνειδητά ή ασυνείδητα στο καβούκι τους και να φοβούνται τη μεγάλη οικειότητα με μια γυναίκα, γιατί μέσα από αυτή την οικειότητα ενδόμυχα φοβούνται ότι θα αποκαλυφθεί πόσο λίγοι είναι, λίγοι σε σχέση με τα υψηλά στάνταρ που έχουν βάλει οι γυναίκες για τους άντρες αλλά και λίγοι σε σχέση με αυτό που είναι σήμερα οι γυναίκες.

Αποτέλεσμα; Επιλέγουν τη χαλαρή, χωρίς δεσμεύσεις, σχέση, γιατί είναι πολύ δύσκολο τους φοβίζει και πολύ κουραστικό είναι βολεμένοι και φυγόπονοι να λειτουργήσουν σε μια δεσμευτική σχέση.

Πώς θα χειριστείς την κατάσταση
Το «σ' αγαπώ, μ' αγαπάς, θα ζήσουμε για πάντα μαζί» για τους εν λόγω άντρες είναι ξεπερασμένος ρομαντισμός που δεν τους αφορά. Όχι όμως και για τις γυναίκες που τους έχουν ερωτευτεί και σπάνε το κεφάλι τους για το πώς να χειριστούν την κατάσταση.

«Ο εκβιασμός είναι το χειρότερο πρελούντιο σε μια καλή σχέση κι έναν ευτυχισμένο γάμο», υπογραμμίζει η κ. Νάνσυ Χριστοφόρου. «Σε μια σχέση δεν χωράνε στρατηγικές και υπολογισμοί. Η γυναίκα που συνδέεται με έναν άντρα αρνούμενο να δεσμευτεί το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να του φερθεί με αυθεντικότητα αυτή είμαι και εντιμότητα αυτό θέλω.

Σε καταλαβαίνω, σε αποδέχομαι, αλλά θέλω κι εσύ να με καταλάβεις και να με αποδεχτείς. Σου δίνω το χώρο και το χρόνο που ζητάς, αλλά βάζω και τα δικά μου όρια. Δεν προσπαθώ να σε αλλάξω και ούτε εσύ να προσπαθήσεις. Είμαστε ο ένας πλάι στον άλλον και όχι ο ένας απέναντι από τον άλλον. Αυτή πρέπει να είναι η στάση της».

Από τη Μαρία Αντωνιάδου