Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Χρόνια τώρα ακούμε για τον «πόλεμο» των «ποιοτικών/έντεχνων» και «εμπορικών» αοιδών του τόπου, με τους μεν να σνομπάρουν επιδεικτικά τους δε, και τους δε να... αποτάσσουν ενίοτε τα στρας και τις πανάκριβες τουαλέτες, προσπαθώντας να δώσουν μία νότα... ποιότητας στην καλλιτεχνική τους εμφάνιση και υπόσταση! Το τελευταίο, όμως, δεν ισχύει για την Πέγκυ Ζήνα, η οποία όχι μόνο δεν απαρνείται την «εμπορική» της ταυτότητα, αλλά σηκώνει πρώτη το «λάβαρο» της επανάστασης εναντίον της... χούντας των «ποιοτικών/έντεχνων».

Αυτά που πολλοί συνάδελφοι της του «εμπορικού» τα σκέφτονται και τα συζητούν με τους φίλους τους, η Πέγκυ βγήκε δημοσίως και τα είπε. Κι αν πολλοί διαφωνούν με τα όσα είπε στη συνέντευξή της στον «Ταχυδρόμο» και τον Δημήτρη Δανίκα (αυτό πάλι;), τουλάχιστον αναγνωρίζουν ότι η αοιδός είχε το θάρρος της γνώμης, υπερασπίζοντας το είδος που εκπροσωπεί. Όχι, σαν κάποιους άλλους, που ένοχα προσπαθούν να δικαιολογήσουν για ποιο λόγο υπηρετούν το εμπορικό είδος, που με λίγη καλή θέληση το βλέπεις και... ποιοτικό!

Η αλήθεια είναι πως η Πέγκυ σήκωσε λίγο παραπάνω το... λάβαρο της επανάστασης και τα όσα είπε, μάλλον δεν αρμόζουν στην εικόνα του «καλού παιδιού», που σε κάθε συνέντευξη της η ίδια τονίζει ότι είναι. Δηλώσεις του τύπου: «αμάν πια με τους άσχημους, άπλυτους, σπυριάρηδες κουλτουριάρηδες που όταν δεν πουλάνε παίρνουν τους κομμωτές και τους στυλίστες μας και το παίζουν εμπορικοί», που φέρεται να έχει πει, δεν αρμόζουν σε ένα «καλό παιδί», ενώ και η επίθεση της στην Ελένη Τσαλιγοπούλου ότι δεν πατάει σε καμία νότα, μόνο άδικη τη λες.

Γιατί, αν οι νότες είχαν φωνή και μιλούσαν, οι περισσότεροι τραγουδιστές - έντεχνοι και μη - δεν θα έβρισκαν τρύπα να κρυφτούν. Καλά, να μην αναφερθώ στο σημείο που μιλάει για τη μόδα, λέγοντας ότι φοράει κάτι αποκλειστικά δικό της, ώστε καμία «έντεχνη» να μη φορέσει το ίδιο με αυτή. Ούτε παιδάκια του δημοτικού. Ωστόσο, συμφωνώ μαζί της ότι ο διαχωρισμός της μουσικής είναι σε ... «καλή και κακή». Με ή άνευ τουαλέτας Βερσάτσε, θα συμπλήρωνα εγώ.