Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Το διαζύγιο της Ελένης Μενεγάκη και του Γιάννη Λάτσιου (καλώς ή κακώς) είναι το θέμα των ημερών κι έχει απασχολήσει πολλές εκπομπές. (Είναι που φέρνει και μεγάλα νούμερα σε όποιον ασχολείται με το θέμα) Μέχρι ο Γιώργος Αυτιάς άφησε στην άκρη συνταξούλες και ασφαλιστικούλι και καταπιάστηκε με το διαζύγιο και μάλιστα την Δευτέρα αφιέρωσε ολόκληρη μιάμιση ώρα με ζωντανές(;) συνδέσεις από το «Μενεγάγκιχαμ» των Μελισσίων. Και όπως καταλαβαίνεις, τα νούμερα εκτοξεύθηκαν.

Όσοι σνόμπαραν το «δράμα» της Μενεγάκη και αδιαφόρησαν για τη διάλυση της οικογενειακής της ευτυχίας είδαν την πλάτη άλλων. Και δεν αναφέρομαι στο «Κους Κους» που στάνταρ κλαίει την άδικη τη μοίρα του, το κακό του ριζικό που η «βασίλισσα» είναι στο ίδιο κανάλι με αυτούς. Αναφέρομαι και στον Γιώργο Παπαδάκη, ο οποίος το πρωί της Τρίτης μετά από τα πάμπολλα(;) πιεστικά μηνύματα των τηλεθεατών αναγκάστηκε να κάνει ένα σχόλιο για το θέμα.

«Εγώ δεν διαλύω το σπίτι μου για τα νούμερα». Με το που το λέει, ξεκινάει και το ξύσιμο του κεφαλιού. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Είναι σπόντα σποντάρα για το φιλικό του ζευγάρι; Ότι και καλά χώρισαν για να ανέβουν τα νούμερα της Μενεγάκη; Ή όταν λέει «σπίτι» εννοεί τον ΑΝΤ1 και δεν θέλει να ταράξει τις σχέσεις του με τον διευθυντή και φίλο του Γιάννη Λάτσιο;

Το ξύσιμο του κεφαλιού πήγε σύννεφο, αλλά κανείς δεν έβγαλε άκρη. Δύσκολος ποιητής στην ανάλυση ο Παπαδάκης. Ώσπου σήμερα ήρθε και μας... αποτελείωσε. Έξαλλος ο παρουσιαστής τα έβαλε με τους τηλεκριτικούς και με εκείνους που ασχολούνται με το διαζύγιο. «Ωραίο το κουτσομπολιό, αλλά αν δεν έχεις να φας δεν χορταίνεις με αυτό» είπε ο παρουσιαστής. Κι άμα είσαι νηστικός κύριε Παπαδάκη μου και ακούς περιουσία του ζεύγους, εκεί να δεις πίκρα και απογοήτευση.

Δεν ξέρω αν είναι νέα τηλεοπτική μόδα, αλλά μετά την Μενεγάκη ήρθε η σειρά του Παπαδάκη να κάνει κλείσιμο με υπονοούμενο, ως συνέχεια της χθεσινής σπόντας. «Ελπίζουμε να είστε καλά στο σπίτι κι αν το μαγαζί δεν πάει καλά, μη νομίζετε ότι ένα διαζύγιο θα σας φέρει πελατεία». Είπε και σηκώθηκε θεαματικά από την καρέκλα του. Εντάξει, μετά από αυτό, καταλάβαμε τι εννοεί ο ποιητής!