Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Όταν η ώρα σημάνει 10 το βράδυ, παίρνω θέση μπρος την τηλεόραση και με μεγάλη προσοχή παρακολουθώ το Big Brother. Δε χάνω λεπτό από τις ανέμελες στιγμές των 11 αυτών νεαρών παιδιών, "ρουφάω" μέχρι και την τελευταία λέξη από τις φιλοσοφικές συζητήσεις τους και μοιράζομαι μαζί τους όσα τους απασχολούν και τους πειράζουν. Νομίζω ότι είμαι κι εγώ κάπου εκεί, σε μια γωνιά του σπιτιού, έξω στον κήπο, στη μπανιέρα με το τζακούζι (αν της πατήσεις ένα κουμπί σου κάνει μέχρι και μασάζ), στο κοτέτσι.

Αλήθεια Σωτήρη μου, έχεις υπόψη σου σε τι πλεονεκτική θέση "βρίσκεται" αυτός ο χώρος; Μπορεί να συλλάβει ο νους σου τι έχουν δει και θα δουν οι κότες και τα κοκόρια που κατοικούν μέσα; Σίγουρα όχι. Αφενός, διότι τα εν λόγω ζώα ομιλούν την...κοτίστικη γλώσσα για να σου διηγηθούν τις εμπειρίες τους, αφετέρου διότι ισχύει το "άβατον του κοτετσιού" και η κάμερα του Big Brother δεν έχει φτάσει μέχρι εκεί. Αυτό φίλτατε είναι το πρώτο λάθος που εντοπίζω στον "Αδελφό". Το δεύτερο, είναι το διάστημα, από τις 6 το πρωί μέχρι τις 7, όπου οι κάμερες σβήνουν.

Είναι η ώρα που οι κάμεραμεν της παραγωγής την πέφτουν για λίγο στις ντιβανοκασέλες που υπάρχουν στα στούντιο, μετά την κοπιαστική νύχτα που έχουν περάσει. Γιατί, ξέρεις Σωτήρη μου, πόσο ψυχοφθόρο είναι να βλέπεις 11 ψυχές να κοιμούνται στην αγκαλιά του Μορφέα, ήρεμα, αβασάνιστα; Την ώρα εκείνη, λοιπόν, όσοι από τους ενοίκους νιώθουν μια έντονη καούρα στο στομάχι, τα πόδια τους να τρέμουν ωσάν το κορμπεσέρ, τα χέρια τους να ιδρώνουν και η καρδιά τους να χτυπά στο ρυθμό του τουμπερλεκίου, σηκώνονται από τις κλίνες τους και ορμούν στην κουζίνα. "Θα πεινάνε" λένε. Μέχρι στιγμής, τα αποτελέσματα έχουν δείξει ότι μόνο η Ρέα (ή αλλιώς φακλάνα κατά τους συναδέλφους της στη δουλειά) νιώθει μια ακατανίκητη πείνα. Ενώ άλλοι δύο, ο ωραίος της παρέας και καλλικέλαδος(;) Πρόδρομος, με την "εθνική μας μπαργούμαν" Μαίρη ένιωσαν ένα συναίσθημα δυνατό που δε νικιόταν ούτε με τρία σάντουιτς, ένα κοτόπουλο μπούτι και δυο τσαμπιά σταφύλια.

Ήταν το αίσθημα της σάρκας, που έπρεπε πάση θυσία να το τιθασεύσουν, διότι ουαί και αλίμονο στους υπόλοιπους ενοίκους. Το δίδυμο - και είναι επιστημονικά αποδεδειγμένα αυτό - αν δεν έκανε κάτι θα είχε πολλά νεύρα, θα τους έφταιγαν τα πάντα και άνευ λόγου και αιτίας θα ξεσπούσαν σε κλάματα και φωνές. Γι αυτό, λοιπόν Σωτήρη μου, το...έκανε. Έτσι, όπως στα λέω είναι. Ένα ωραίο ξημέρωμα της προηγούμενης εβδομάδας, έβαλαν το ξυπνητήρι στις 6.15, σηκώθηκαν και πήγαν είτε στο μπάνιο, είτε στο κοτέτσι. Εδώ οι απόψεις διίστανται. Εσύ, όμως μπορείς να πάρεις όποια επιλογή θεωρείς ρομαντικότερη για ένα τόσο σημαντικό κι ευτυχές γεγονός.

Το ερώτημα, ωστόσο που με βασανίζει είναι γιατί ο Πρόδρομος την Κυριακή, αφού είχε ήδη γίνει η ακατονόμαστη πράξη ψήφισε να φύγει η Μαίρη και μάλιστα την έθαψε, λέγοντας: "Δεν τη θέλω, επειδή μου την πέφτει άγρια". Σε τι αποσκοπούσε την ώρα εκείνη ο Σκοπελίτης νέος; α) Να ρίξει στάχτη στα μάτια της αγαπημένης του, που καρτερικά τον περιμένει στο νησί β) να δείξει στο φιλοθεάμον κοινό του Big Brother ότι είναι άντρας που αρέσει στις γυναίκες κι αυτό δεν το βαστάει, διότι πώς να το κάνουμε δεν είναι ένα κομμάτι κρέας γ) Η Μαίρη διέψευσε τις όποιες προσδοκίες του. Αν ήταν "άλτρια" θα έπαιρνε το χάλκινο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα νάνων, πίσω από τη Ρωσίδα Νανόκοβα και τη Γιαπωνέζα, Γιατα ΜπάζαΕίσαι.