Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Κοίτα, το μυστήριο «τα έχουν, δεν τα έχουν η Μάρω Λύτρα με τον Κώστα Καραφώτη» δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να το λύσουμε. Κι όπως φαίνεται δεν πρόκειται να το λύσουμε στο άμεσο μέλλον. Ωστόσο, για το εν λόγω ζευγάρι, μπορούμε να τραγουδήσουμε το all time classic άσμα του Ρόκκου... μα δεν πεθαίνουν οι αγάπες οι μεγάλες δεν πεθαίνουν. Κι απόδειξη για του λόγου το αληθές, η εμφάνιση της Μάρως στην πρεμιέρα του «Βοτανικού», όπου άδει μαζί με Γονίδη και Θεοδωρίδου.

Η Λύτρα στο μικρό πρόγραμμά της έχει συμπεριλάβει τρία τραγούδια του Κώστα, ενώ αν δεν είχε ένα τέταρτο άλλου καλλιτέχνη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι στον «Βοτανικό» εμφανίζεται ο Καραφώτης μεταμφιεσμένος σε Μάρω! Ωστόσο, το γεγονός ότι συμπεριλαμβάνει τραγούδια του δε λέει και τίποτε. Εξάλλου, ο καλός της(;) έχει κάνει πολλά σουξέ, που ακούγονται σε διάφορα μαγαζιά.

Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι τι λέει, αλλά πως τα λέει. Τέτοια θεατρικότητα σε... απόδοση άσματος μήτε που έχω ξαναδεί. Όταν έλεγε τον στίχο «Λυπάμαι, θα ρθει κάποια μέρα που θα μετανιώσεις» έβαζε το δάχτυλο στον κρόταφό της σα να υπονοούσε: «Στα έλεγα εγώ», ενώ όταν τραγουδούσε το «Τώρα που ναι η αγάπη και το αγέρι μου» χτυπούσε με δύναμη τα στήθη της. Και σε ρωτώ εσένα: τι σημαίνουν όλα αυτά; Έχουμε ή όχι εδώ ένα φρικτό...πονόδοντο; από τη Λύτρα, πάντως, να μην περιμένουμε απάντηση.