Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Εντάξει, το είχαμε σίγουρο ότι θα περάσουμε στον τελικό και βάσει προγνωστικών που μας φέρνουν είτε στην πρώτη είτε στη δεύτερη θέση, ο δεύτερος ημιτελικός της Πέμπτης, ήταν για την Ελλάδα και τον Sakis Ρουβά κάτι σαν μία... τυπική διαδικασία. Χα. Θα θέλαμε. Γιατί, αυτό που ζήσαμε το βράδυ της Πέμπτης, αγαπημένε μου, μας αφαίρεσε μήνες από τη ζωή μας. Και μη γελάς καθόλου. Τρομαριαστήκαμε...

Η Ναταλί πατούσε κουμπί (όπως λέει και μία από τις Μαγγίρες), αλλά το ρημάδι το κουμπί έβγαζε διάφορες χώρες (ακόμη και την Αλβανία με τη Λιθουανία έβγαλε) πλην τη δική μας. Η ώρα περνούσε, οι θέσεις συμπληρώνονταν από άλλους διαγωνιζόμενους, ο σκηνοθέτης έκανε κοντινά πλάνα σε άσχετες αποστολές (μόνο μία φορά έδειξε Sakis) και η Ελλάδα πουθενά. Καταλαβαίνεις, ότι το άγχος μεγάλωνε. Για να έρθουμε να ιδρώσουμε, όταν απέμειναν δύο θέσεις και ακόμη δεν είχαν ανακοινωθεί η Νορβηγία και οι Ιρλανδία, Κύπρος και Σλοβακία, που ήταν συμπαθητικές (και καλύτερες από κάτι άλλες) εμφανίσεις. Μπρρρ.

Το σκέφτομαι και αγχώνομαι. Ένατη θέση και καπαρώνεται από τον Νορβηγό. Μμμ. Νεύρα και άγχος μαζί. Τα είδα όλα εκείνη την ώρα. Μέχρι και οι Μαγγίρες σώπασαν (αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό) και φαντάζομαι ότι τα... χρειάστηκαν και αυτές. Μέχρι που οι παρουσιαστές είπαν τη μαγική λέξη... «Greece»! Ουφ. Κι αφού μας έφυγε το άγχος και ηρεμήσαμε, συνεχίσαμε να αποθεώνουμε το «είδωλο» για την εμφάνιση του στον ημιτελικό.

Δεν θα σου μιλήσω ως «Ρουβίτσα», αλλά ως κάποιον που παρακολουθεί την Γιουροβίζιον εδώ και πολλά χρόνια. Όχι και πααρα πολλά, μην προδίδω και ηλικίες. Η εμφάνιση της Ελλάδας ήταν από τις πιο επαγγελματικές, σοβαρές και με σεβασμό στο συγκεκριμένο διαγωνισμό. Όχι μόνο φέτος, αλλά όλα αυτά τα χρόνια. Ο Φωκάς Ευαγγελινός έστησε ένα show πάνω στη σκηνή, χωρίς υπερβολές και στοιχεία κιτς. Όπως ήταν πέρυσι του Ρώσου, Ντίμα Μπιλά καλή ώρα με το παγοδρόμιο, τον βιολιστή και τον τύπο που έκανε πατινάζ.

Ο Sakis στη δεύτερη συμμετοχή του στον διαγωνισμό είναι σαφώς πιο έμπειρος (και φάνηκε αυτό), σίγουρος για τον εαυτό του και γι αυτό που κάνει, έκανε επαγγελματική εμφάνιση, βγάζοντας εις πέρας ένα δύσκολο πραγματικά show. Γιατί, δε φαντάζομαι κάποιον άλλον στη θέση του που θα γέμιζε έτσι τη σκηνή και θα κατάφερνε να... αποπροσανατολίσει το ενδιαφέρον του κόσμου από το τραγούδι (που μεταξύ μας είναι μέτριο) και να το επικεντρώσει στη σκηνική του παρουσία.

Εντάξει, η Γιουροβίζιον είναι ένας μουσικός διαγωνισμός. Είναι, όμως και τηλεοπτικό γεγονός. Και ο Sakis στο κομμάτι αυτό είναι ο μεγάλος νικητής. Σε αντίθεση με το Νορβηγό, που όσο τέλειο κι αν είναι το τραγούδι του, η εικόνα του χαλασμένου βιολιού με τις σπασμένες χορδές, ήταν τουλάχιστον για τα πανηγύρια...