Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΛΕΜΗ
Μεσάνυχτα προπαραμονής Χριστουγέννων στο Mega ο Σταύρος Θεοδωράκης θα αποκαλύψει την άλλη πλευρά της νύχτας, τη λιγότερο λαμπερή, αλλά εξίσου ενδιαφέρουσα. Ο γνωστός δημοσιογράφος θα επιχειρήσει ένα οδοιπορικό μακριά από τα πρώτα ονόματα της πίστας, τους επώνυμους θαμώνες στα πρώτα τραπέζια, τα σουξέ και τα συνολάκια των χιλιάδων ευρώ. Οι άνθρωποι του «Ζυγού», ενός περιθωριακού μπουζουξίδικου της Θεσσαλονίκης, θα είναι «Πρωταγωνιστές», με τις εικόνες να «τσαλακώνουν» το αστραφτερό προφίλ της νύχτας όπως το γνωρίζουμε. Άνθρωποι που πριν ανοίξει το μαγαζί κάνουν αγιασμό στη σάλα και τα ξημερώματα όλοι (λουλουδούδες, τραγουδιστές, πορτιέρηδες, καθαρίστριες και χορεύτριες) περιμένουν στην ουρά για να μοιραστούν τα ευρώ της είσπραξης. Από τις έξι συγκλονιστικές ιστορίες ξεχωρίσαμε δύο, ενδεικτικές της εικόνας των νυχτερινών κέντρων στην επαρχία και όχι μόνο Αρκεί κανείς να κάνει μια βόλτα τα ξημερώματα στη λεωφόρο Αχαρνών, στους πρόποδες της Πάρνηθας ή στην αρχή της εθνικής οδού.
Δύο λουλουδούδες από τη Γεωργία αποκαλύπτονται στο φακό της εκπομπής. Είναι η Κατερίνα και η Χατούνα, με μια σχέση ιδιαίτερη για τα δεδομένα της νύχτας. Μητέρα και κόρη μεταφέρουν τα φτηνά καλάθια με τα γαρίφαλα για να τα προσφέρουν στους γλεντζέδες πελάτες. Πρώτη ξεκίνησε στη δουλειά η μάνα και μετά από έξι χρόνια έφερε την κόρη, όταν την εγκατέλειψε ο άντρας της και έπρεπε να ζήσει το παιδί της. Μάνα και κόρη μεγαλώνουν το μικρό στριμωγμένες σ' ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και κάνουν όνειρα για το αύριο. Από την άλλη πλευρά της πίστας βρίσκεται ο Αντώνης Τράκας, ο «καλύτερος πελάτης». Όχι με την έννοια των γόνων εφοπλιστικών οικογενειών και των συνοδών τους στα μεγάλα νυχτερινά κέντρα της Πειραιώς.
Ο Αντώνης την ξέρει καλά τη νύχτα. Λαχανέμπορος στην κεντρική αγορά της Θεσσαλονίκης, από τα 15 του έχει χαλάσει χιλιάδες ευρώ στους πυκνούς καπνούς των σκυλάδικων. Κάθε βράδυ βρίσκεται πρώτο τραπέζι πίστα στο «Ζυγό», αλλά όχι στο κεντρικό. Με τα ίδια ρούχα: σκούρο παντελόνι και πουκάμισο, κοτλέ σακάκι και καπέλο ρεπούμπλικα. Στα γκαρσόνια δεν μιλάει, συνεννοείται μόνο με νεύματα. Ένα σήκωμα του φρυδιού ή μια ματιά αρκεί για να κατευθυνθεί ένα κιβώτιο με σαμπάνιες στην πίστα. Αυτό είναι και το μεγάλο του πάθος. Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους
