Ένα χτύπημα στο κινητό ήταν αρκετό για να σβήσει ο κόσμος όλος. Έτσι απλά και έτσι τραγικά μια μάνα μαθαίνει ότι έχασε το παιδί της μέσα σε μια στιγμή. Δεν πρόλαβε να ρωτήσει τι - πού - γιατί και είχε ήδη βυθιστεί σε αυτό το σβήσιμο του νου, που μόνο επιφανειακά μπορεί να απαλύνει τον πόνο. Η Τζίνα Τσαλικιάν είναι η μητέρα του άτυχου 15χρονου Αλέξανδρου-Ανδρέα Γρηγορόπουλου, που ο άδικος θάνατός του σκόρπισε πόνο και οργή σε όλους. Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές η Τζίνα Τσαλικιάν νοσηλευόταν στον «Ευαγγελισμό» σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, παρά τη συνεχή παρουσία φίλων και συγγενών στο πλευρό της. Η γνωστή κοσμηματοπώλης, ένα άτομο με έντονη κοινωνική δραστηριότητα και μέλος του σωματείου «Ελπίδα», ξεχώριζε στον κύκλο της για τη συμπεριφορά της ως μητέρας και ως ανθρώπου. Από τους πρώτους που έτρεξαν κοντά της ήταν και η πρόεδρος της «Ελπίδας» Μαριάννα Βαρδινογιάννη, η οποία ακύρωσε το γεύμα για την ονομαστική της εορτή στο «Εkali Club». Γιατί, όπως είπε στον περίγυρό της: «Δεν μπορώ εγώ να γιορτάζω σ' ένα τόσο βαρύ κλίμα πόνου».

Με πολλή αγάπη για το αδικοχαμένο παιδί μιλάνε κι άλλες μητέρες, πασίγνωστες Αθηναίες, που τα παιδιά τους έκαναν στενή παρέα με τον Αλέξανδρο. Όλες τον περιγράφουν σαν ένα παιδί με άριστη συμπεριφορά στο περιβάλλον του, πάντα χαμογελαστό και θετικό. Οι συμμαθητές του, πάλι, αναφέρονται στην ωριμότητά του αλλά και σε κάποιες στιγμές εσωστρέφειας που έδειχνε. Ποτέ όμως και σε καμία περίπτωση δεν θυμούνται ένα αγόρι που εκδήλωνε επιθετικές συμπεριφορές.

Μαθητής για πολλά χρόνια της Σχολής «Μωραϊτη», ο Αλέξανδρος πέρσι άλλαξε σχολείο και παρακολουθούσε τα μαθήματά του στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο «θηση» στη Σταμάτα. Η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος έκανε τον μικρό πιο κλειστό, ποτέ ωστόσο δεν δημιούργησε προβλήματα στην οικογένειά του. Αντίθετα, ήταν ήρεμος και συνεσταλμένος. Επίσης, διατήρησε επαφές με φίλους του από τον «Μωραϊτη». Η αλήθεια, πάντως, είναι πως η αλλαγή σχολείου ήταν απόφαση της μητέρας του, η οποία ήθελε το παιδί της να απομακρυνθεί από κάποιες παρέες.

Στο μικρό συγκρότημα κατοικιών της οδού Καρκαβίτσα στο Π. Ψυχικό όλοι έχουν να θυμούνται τις καζούρες και τις φάρσες του. Τα καλοκαίρια μαζί με φίλους του από τη γειτονιά και το σχολείο μαζεύονταν στην κοινόχρηστη πισίνα και ξεσήκωναν τον κόσμο με τα γέλια και τα αστεία τους. Σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής, το παιδί μαζί με την αδερφή του πήγαινε το πρωί στο σχολείο και το απόγευμα έκανε ιδιαίτερα στο σπίτι. Ήταν καλός μαθητής και βόλτες έκανε μόνο τα Σαββατοκύριακα. Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, του Αγίου Νικολάου, στα Εξάρχεια, ένα παιδικό χαμόγελο έσβησε για πάντα βυθίζοντας στο πένθος όλη τη χώρα. Ο 15χρονος έπεσε νεκρός από το υπηρεσιακό περίστροφο ειδικού φρουρού. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας έκανε λόγο για «τραύμα στο κράτος δικαίου»... Το τραύμα στις ψυχές της οικογένειάς του και των φίλων του ίσως να μην κλείσει ποτέ... Μόνο σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο δεν είχε ο Αλέξανδρος. Οι δραστηριότητές του ήταν όπως και κάθε έφηβου συνομήλικού του. Σχολείο, πλάκες στα διαλείμματα και νεανικά φλερτ μέσω facebook. Παιδί χωρισμένων γονιών, οι οποίοι ωστόσο διατηρούν άριστες επαφές, ο αδικοχαμένος νεαρός έμενε στο Παλαιό Ψυχικό μαζί με τη μητέρα του, τη γιαγιά του και την κατά δύο χρόνια μικρότερη αδερφή του. Ο πατέρας του Αλέξανδρου, διευθυντής υποκαταστήματος της Eurobank, διέμενε τα τελευταία χρόνια σε διαφορετική περιοχή της Αττικής. Παρά το γεγονός ότι οι γονείς του τα τελευταία χρόνια είχαν διαφορετικούς δρόμους, η οικογένεια ήταν πολύ δεμένη και αν και ήταν πολύ απασχολημένοι με τις έντονες επαγγελματικές τους δραστηριότητες, φρόντιζαν πάντα να έχουν χρόνο για τα δυο τους παιδιά, ενώ καθοριστικό ρόλο στην ανατροφή τους είχε πάντα και η γιαγιά, την οποία ο Αλέξανδρος υπεραγαπούσε. Πώς βρέθηκε όμως το βράδυ του Σαββάτου στα Εξάρχεια... Ήταν απλώς αυτό που λέμε η «κακιά η ώρα», καθώς, σύμφωνα και με πηγές της αστυνομίας, το παιδί δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο ή με οργανωμένες ομάδες της περιοχής. Ήταν η δεύτερη ή η τρίτη φορά που ο 15χρονος συναντήθηκε με φίλους σε Internet cafe των Εξαρχείων. Η αφορμή αυτή τη φορά ήταν ο φίλος του Νίκος, που γιόρταζε. Μια γιορτή που εξελίχθηκε σε... κηδεία. Αλέξανδρε, καλό ταξίδι...