Από την Κατερίνα Σταυρίδου

Οικογενειακή υπόθεση η μουσική
Οι γονείς της μετανάστευσαν στο Μόντρεαλ του Καναδά το 1958. Η μητέρα της έχει καταγωγή από τον Πόντο και ο πατέρας της γεννήθηκε στον Πειραιά, κατάγεται όμως από τη Μάνη. Για 30 χρόνια ο Βαγγέλης Μελάς είχε τη δική του μπάντα «Τα παιδιά του Πειραιά», με την οποία διασκέδαζε τους Έλληνες του Μόντρεαλ. Δύο είναι οι μεγάλες του αγάπες, η Ελλάδα και η μουσική, κι αυτές μετέδωσε και στα τρία του παιδιά: «Μεγαλώσαμε με τις επιρροές του μπαμπά. Έπαιζε ελληνική μουσική και πάντα ρεμπέτικα. Όταν έβγαζε το μπουζούκι μαζευόμασταν όλοι γύρω του και κάποιες φορές που έπαιζε στο μπαλκόνι σταματούσαν οι περαστικοί για να τον ακούσουν», θυμάται η Νίτσα. Τόσο αυτή όσο και τα δύο αδέρφια της φοίτησαν σε μουσικό σχολείο. «Το μόνο σίγουρο είναι ότι από αυτή την οικογένεια δεν θα βγει ούτε ένας δικηγόρος», έλεγε πάντα γελώντας η μητέρα της, για να βγει αληθινή λίγα χρόνια αργότερα. Σήμερα η Νίτσα και ο Γιάννης ασχολούνται με τη μουσική, ενώ ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, ο Λεωνίδας, είναι σκηνοθέτης και παραγωγός στο Λος Άντζελες.

Δεν αρκεί η τύχη
Η ιστορία της Νίτσας μοιάζει με παραμύθι, η ίδια όμως ως βασική ηρωίδα δεν περίμενε τη νεράιδα που θα την αγγίξει με το μαγικό της ραβδάκι. Πάλεψε σκληρά για να κερδίσει τη δική της θέση στη διεθνή μουσική σκηνή και τελικά τα κατάφερε. «Στο σχολείο μάθαινα κιθάρα και έκανα μαθήματα φωνητικής.

Από πολύ μικρή ήξερα ότι θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική. Στα 16 είχα ήδη τη δική μου μπάντα. Μπορεί να λέγαμε ποπ τραγούδια και να καταλάβαινα ότι αυτό το είδος μουσικής δεν με εκφράζει τόσο, ένιωθα όμως τόσο όμορφα στη σκηνή. Σαν να αναπνέω, τόσο εύκολο μου ήταν. Δεν ένιωθα πίεση, στρες, παρά μόνο μια απίστευτη ενέργεια, η οποία με βοηθούσε να βγάλω τον καλύτερό μου εαυτό». Πολύ γρήγορα κατάλαβε τι ακριβώς είναι αυτό που θέλει να κάνει σε σχέση με τη μουσική: «Πάντα μου άρεσαν τα όργανα που ήταν έξω από τα τυπικά.

Ήξερα το ούτι, το μπουζούκι, τον τζουρά κι έτσι άρχισα να γράφω τη δική μου μουσική, συνδυάζοντας τα ακούσματα που είχα από την οικογένειά μου με αυτά της χώρας στην οποία ζούσα. Σε κάποια οντισιόν στο Λος Άντζελες γνώρισα δύο Ιταλούς παραγωγούς, οι οποίοι με προσκάλεσαν να τραγουδήσω στη χώρα τους. Η εμπειρία αυτή με βοήθησε να καταλάβω ότι η μουσική δεν έχει σύνορα, θα μπορούσα να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο με τα τραγούδια μου». Ήξερε ότι δεν αρκεί μόνο η τύχη, ότι πρέπει να παλέψει σκληρά αν θέλει να πετύχει: «Πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος να αρπάξεις την ευκαιρία, αυτό είναι η τύχη», τονίζει η Νίτσα και θυμάται τη στιγμή που της δόθηκε η δυνατότητα να το κάνει: «Έδινα κάποιες παραστάσεις στο Τόκιο όταν με είδε ο Guy Laliberte, ιδρυτής του Cirque Du Soleil.

Με κάλεσε να συμμετέχω σε κάποια events που διοργάνωνε, στα οποία συμμετείχαν μουσικοί από όλο τον κόσμο. Το 2005 άρχισε να σχεδιάζει το πρώτο του μουσικό σόου, το "Delirium". Με ρώτησε αν θέλω να συμμετέχω σαν τραγουδίστρια ή αν προτιμώ να ανοίγω το σόου με δικά μου τραγούδια. Και φυσικά προτίμησα το δεύτερο. Ξεκινώντας τις πρόβες τον ρώτησα αν θα μπορούσα να πω ένα τραγούδι στα ελληνικά. "Ξέρω ότι όλο το σόου είναι στα αγγλικά, όμως έχω ανάγκη να πω κάτι από την πατρίδα μου", του είπα κι εκείνος με άφησε. Το δεύτερο τραγούδι που ερμήνευα στο "Delirium" είχε ελληνικούς στίχους». Η Νίτσα κατάφερε να βάλει επίσης στο Cirque Du Soleil το ούτι και το μπουζούκι κι αυτή ήταν η μεγάλη έκπληξη που επεφύλαξε στον πατέρα της: «Ο πατέρας μου είναι πολύ λακωνικός άνθρωπος, δεν λέει πολλά, παρά μόνο αυτό που πρέπει. Είχε έρθει στην πρεμιέρα του "Delirium", που πραγματοποιήθηκε στο Μόντρεαλ, και όταν κατέβηκα από τη σκηνή, με κοίταξε με τα μεγάλα του μάτια και μου είπε: «Κατάφερες να βάλεις το μπουζούκι στο Cirque Du Soleil;». Μόνο αυτό? Αυτή τη στιγμή δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Αισθάνθηκα σαν να μου έδινε τη σκυτάλη. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να κρατήσεις κάτι δικό σου, κάτι δικό του και να το βάλεις κάπου που δεν υπάρχει».

Παράλληλα, η Νίτσα αποφάσισε να κάνει αυτή και την παραγωγή του πρώτου της CD. «Στα ρεπό μου από τις παραστάσεις ηχογραφούσα την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά. Όταν ολοκληρώθηκε, ξεκίνησα να πουλάω το CD μόνη μου στον κόσμο που παρακολουθούσε τις παραστάσεις». Αυτό είναι κάτι που συνηθίζεται. Μόνο την πρώτη εβδομάδα οι εισπράξεις της Νίτσας από το CD της με τίτλο «Ageless» έφτασαν τα 21.000 δολάρια! Κι όπως αποδείχτηκε, αυτό ήταν μόνο η αρχή.

Το «Delirium» είδαν πάνω από ένα εκατομμύριο θεατές σε όλο τον κόσμο, ενώ αμέσως μετά το τέλος της περιοδείας κλήθηκε και πάλι από τον Guy Laliberte να συμμετέχει στην παράσταση του Criss Angel «Believe» στο Λας Βέγκας: «Έμεινα 2 χρόνια εκεί και δώσαμε 700 παραστάσεις. Ο Criss Angel έχει επίσης ελληνική καταγωγή. Μπορεί να μη μιλάει καλά ελληνικά, όμως είναι 100% Έλληνας». Αυτό το διάστημα η Νίτσα, που ανήκει πια στο Cirque Du Soleil, γράφει τη μουσική για την παράσταση που θα παρουσιάσουν το 2012, στην οποία θα συμμετέχει και ως ερμηνεύτρια.

Ψάχνω το δρόμο για την Ελλάδα
Η μεγαλύτερη επιθυμία της Νίτσας είναι να ερμηνεύσει τα τραγούδια της στο ελληνικό κοινό. Η ευκαιρία δεν της έχει δοθεί ακόμη, είναι σίγουρη όμως ότι κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό. «Ένα καλοκαίρι που είχα έρθει για διακοπές στην Ελλάδα μια φίλη μου είπε ότι γνωρίζει τον μπασίστα του Κώστα Τουρνά. Πήγαμε μαζί στο στούντιο που ηχογραφούσε και εντελώς αυθόρμητα μου ζήτησε να κάνουμε ένα ντουέτο. Το τραγούδι "Κλέβει ο καιρός" είναι η μοναδική μου εμπειρία στην Ελλάδα». Το καλοκαίρι που μας πέρασε η Νίτσα Μελά προχώρησε σε μια απρόσμενη κίνηση, που άφησε άφωνους όσους τη γνώριζαν. Πήγε στην οντισιόν του «X-Factor» που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη. «Με τέτοια σταδιοδρομία τι θέλεις εδώ;» τη ρώτησε η Κατερίνα Γκαγκάκη, που έμεινε έκπληκτη όταν διάβασε το βιογραφικό της. «Δεν βρήκα άλλο δρόμο για να έρθω στην Ελλάδα», απάντησε η Νίτσα, για να ερμηνεύσει στη συνέχεια τον «Σταυραετό», ένα τραγούδι που αγάπησε ακούγοντας τον πατέρα της να παίζει μπουζούκι.

Πήρε τέσσερα «ναι» από τους κριτές του δημοφιλούς talent show, αλλά δεν πήρε τελικά την απόφαση να έρθει: «Ήταν πολύπλοκο το θέμα. Εκείνοι δεν γνώριζαν πότε θα ξεκινήσουν τα live κι εγώ είχα ήδη δεσμευτεί με συμβόλαιο. Η Ελλάδα όμως είναι πάντα ο στόχος. Είναι καθαρά συναισθηματικό το θέμα. Είναι δυνατόν να κάνεις τόσα πράγματα στο εξωτερικό και να μη σε ξέρουν στην πατρίδα σου; Δεν περιμένω να βγάλω χρήματα από την Ελλάδα, έχω ανάγκη να κάνω αυτό που αγαπάω και στον τόπο μου». Τα τραγούδια της Νίτσας Μελά μπορείτε να τα ακούσετε στην ιστοσελίδα της www.nitza.com.