Θα έλεγε κανείς πως είναι εκκεντρικός, ιδιόρρυθμος, αλλά πολύ προσιτός καλλιτέχνης, γεμάτος δυναμισμό. Αυτός είναι ο Εξηκίας Τριβουλίδης. Είναι ένας γλύπτης που έχει διχάσει τόσο τους κριτικούς της τέχνης όσο και τους ιστορικούς με τις δημιουργίες του. Από την άλλη πλευρά, οι υποστηρικτές του λένε ότι στα χέρια του μια άμορφη μάζα πηλού μπορεί να μεταμορφώνεται σε τέχνη, γεμάτη ζωντάνια και πάθος. Ωστόσο, είναι έντονη η αμφισβήτηση για το αν τελικά τα μικροσκοπικά αγαλματίδια του γλύπτη προσβάλλουν ή όχι την Ιστορία μας.
Ήδη από την παρουσίαση των έργων του κ. Τριβουλίδη την προηγούμενη Πέμπτη έχουν προκληθεί πολλές αντιδράσεις, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως η «Εξηκία Τέχνη» προσβάλλει την αρμονία, την Ιστορία και πάνω απ όλα την αρχαία ελληνική τέχνη. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης μιλώντας στο ΛΟΙΠΟΝ αποκάλυψε: «Η τέχνη δεν έχει περιορισμούς. Τα αρχαία αγάλματα μπορεί εκείνη την εποχή να συμβόλιζαν κάτι. Για μένα αποτέλεσαν τη βάση της έμπνευσής μου. Στην τέχνη μου το ανθρώπινο σώμα ξεπερνάει τα φυσικά του όρια και βρίσκεται σε πεδία δύσβατα για έναν οποιονδήποτε άνθρωπο. Στην κίνηση των έργων μου τα μοντέλα μου φτάνουν τα όρια, στα οποία μπορεί να φτάσει μόνο ένα πολύ γυμνασμένο κορμί, με πολύ πόνο, κόπο και ευλυγισία. Οι κινήσεις των αγαλμάτων, εκ πρώτης όψεως, φαίνονται εφικτές, αλλά κατά βάθος είναι υπερβατικές. Σε πολλά από τα αγάλματά μου σας οδηγώ σε έναν κόσμο όπου η βαρύτητα χάνεται και η σωματική ευλυγισία φαίνεται τόσο φυσιολογική, σε σημείο που προκαλεί το θεατή να συμμετάσχει με τη φαντασία του».
Η γνώση του στην ανατομία είναι έκδηλη από τις πολύπλοκες στάσεις και τη μυϊκή κατατομή των γλυπτών του. Ο θεατής βλέπει οστά και μυς και μόνο εάν είναι γνώστης του μυϊκού μας συστήματος, μπορεί να το κατανοήσει. «Αυτό δεν σημαίνει ότι τα έργα μου δεν είναι κατανοητά από το αμύητο βλέμμα κάθε παρατηρητή», λέει ο καλλιτέχνης και προσθέτει: «Το αντίθετο. Προκαλώ το θεατή να συμμετάσχει στην κριτική αντιμετώπιση των έργων μου». Τα αισθησιακά γλυπτά του Εξηκία, λόγω του μικρού μεγέθους τους (γύρω στα 30 εκατοστά), παρόλο που σφύζουν από ερωτισμό και πρόκληση, αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό από την πλειονότητα του κόσμου. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης γνωρίζει τις αντίθετες απόψεις και απαντάει: «Μερικά άτομα λένε ότι τα έργα μου είναι πολύ προκλητικά και πρόστυχα. Κατά τη δική μου άποψη προκλητική είναι η βία που μας περιβάλλει και η ακαλαισθησία στη δόμηση των πόλεών μας. Ο έρωτας είναι ό,τι πιο κοντινό στη θρησκευτική έκσταση. Είναι, ίσως, από τις λίγες στιγμές που πλησιάζουμε τον ψυχισμό μας. Ο ερωτισμός στο αποκορύφωμά του είναι το ωραιότερο δώρο που μας επιφυλάσσει η φύση. Τα πάντα είναι έρωτας». ΘΑΝΟΣ ΜΑΝΙΑΡΑΣ
