Κάποτε ήμουν κι εγώ παιδί

02.01.2008
Πρωτοτυπούμε φέτος και μαζί με τους προορισμούς και τα ρεβεγιόν των επωνύμων ζητήσαμε από τους αγαπημένους μας σταρ να μας αποκαλύψουν τις αταξίες και τα μικρά μυστικά που ομόρφαιναν τα παιδικά τους χρόνια.

Από τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΤΕΡΓΙΟΥ


Πρωτοτυπούμε φέτος και μαζί με τους προορισμούς και τα ρεβεγιόν των επωνύμων ζητήσαμε από τους αγαπημένους μας σταρ να μας αποκαλύψουν τις αταξίες και τα μικρά μυστικά που ομόρφαιναν τα παιδικά τους χρόνια.

Γιάννης Πλούταρχος: Ντρεπόταν να λέει τα κάλαντα
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα παιδικά χρόνια του Γιάννη Πλούταρχου. Ο γνωστός καλλιτέχνης, που κατάγεται από τη Λιβαδειά, ήταν ήρεμο παιδί. Έκανε ελάχιστες σκανταλιές, για τις οποίες όμως μετάνιωνε μετά και ζητούσε συγγνώμη. Αυτό είναι που τον έκανε να ξεχωρίζει και να τον λατρεύουν όλοι στην οικογένεια. Αξίζει να αναφέρουμε πως τα κάλαντα τα είπε δυο τρεις φορές μόνο, αφού ντρεπόταν να τραγουδάει σε άλλους. Είναι τραγελαφικό, πάντως, που σήμερα έχει ξεπεράσει τη φοβία του αυτή και καταφέρνει να «μαγεύει» τους χιλιάδες θαυμαστές του επί πίστας, ενώ παράλληλα το απολαμβάνει και ο ίδιος. Του άρεσε να του κάνουν δώρα και ήταν σχετικά επίμονος να τα ανοίξει. Πάντα πήγαινε κρυφά πριν από την Πρωτοχρονιά και τα άνοιγε και μετά τα έκλεινε πάλι τόσο πρόχειρα, που τον έπαιρναν είδηση, δίχως όμως να τον μαλώνουν.

Δέσποινα Βανδή: Το αγοροκόριτσο
Μπορεί σήμερα η Δέσποινα Βανδή να είναι μία από τις πιο κομψές Ελληνίδες, ωστόσο έχει υπάρξει στη ζωή της «αγοροκόριτσο». Της άρεσε να παίζει περισσότερο με τα αγόρια της γειτονιάς της στην Καβάλα και μάλιστα χωρίς να υστερεί στο θάρρος και το θράσος από εκείνα. Τα Χριστούγεννα, όμως, ένιωθε πιο όμορφα από ποτέ, γιατί είναι η αγαπημένη της περίοδος. Της άρεσε να τραγουδάει επίκαιρα τραγούδια, γιορτινά και χαρούμενα. Η οικογένειά της τη θαύμαζε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περίμεναν αρκετά χρόνια αργότερα πως το Δεσποινάκι τους θα τραγουδούσε χριστουγεννιάτικα τραγούδια και μαζί της θα τα τραγουδούσε και όλη η Ελλάδα. Σήμερα θέλει να περνάει το ίδιο καλά και η δική της οικογένεια και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για αυτό. Και μόνο που συνδυάζει τόσο επιτυχημένα καριέρα και οικογένεια της αξίζουν συγχαρητήρια!

Πάνος Κιάμος: Έψελνε τα κάλαντα από τις 3 το πρωί
Πιστέψτε μας, δεν θα θέλατε να γυρίσουν τα χρόνια πίσω και να έχετε γείτονα ή συγγενή τον Πάνο Κιάμο, ιδιαίτερα την εορταστική περίοδο. Κι αυτό γιατί έβαζε στοίχημα με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς για το ποιος θα καταφέρει να συγκεντρώσει τα περισσότερα χρήματα από τα κάλαντα που θα έλεγαν την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Ο πονηρός Πάνος κατάφερνε διαρκώς να μαζεύει τα περισσότερα χρήματα, καταβάλλοντας περισσότερη όμως «δουλειά». Ο τρόπος που είχε βρει να υπερέχει των άλλων ήταν να ξεκινάει να λέει τα κάλαντα από τις 3 τα ξημερώματα, όταν όλοι οι υπόλοιποι ξεκινούσαν στις 7 το πρωί. Τέσσερις ώρες παραπάνω ήταν αρκετές για να έχει το διπλό κέρδος. Όπως καταλαβαίνετε, αυτοί που την «πλήρωναν» ήταν οι γείτονες, οι οποίοι ήταν αναγκασμένοι να ξυπνάνε μέσα στη νύχτα για να τον ακούσουν!

Σάκης Ρουβάς: Έκανε τους συμμαθητές του  να κλαίνε
Τα παιδικά χρόνια του Σάκη ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένα, αφού κυριολεκτικά δεν του έλειπε τίποτα. Μεγάλωσε στην Κέρκυρα, παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας, με πολλή αγάπη και όμορφες αναμνήσεις. Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα ο Σάκης κατέρριπτε το μύθο του Αϊ-Βασίλη και απογοήτευε τους συμμαθητές του. Τους μάζευε στο προαύλιο και τους έλεγε πως ο πατέρας του του είχε πει ότι δεν υπάρχει άγιος Βασίλης, με αποτέλεσμα να στεναχωριούνται και να κλαίνε. Τους προέτρεπε, μάλιστα, να παρακολουθήσουν τους γονείς τους την ώρα που εκείνοι τοποθετούσαν στο δέντρο ή στις κάλτσες στο τζάκι τα δώρα τους. Πράγματι, ορισμένοι το έκαναν και διαπίστωναν πως είχε δίκιο. Την καλλιτεχνική του φλέβα φαινόταν πως την είχε βρει από τότε, αφού συμμετείχε σε σχολικές παραστάσεις για την Πρωτοχρονιά, ενσαρκώνοντας μάλιστα μια χρονιά τον «γέρο χρόνο»!

Ναταλία Γερμανού: Τα Χριστούγεννα δακρύζει
η κουκλάρα Ναταλία Γερμανού κατά τη διάρκεια των παιδικών της χρόνων είχε μια ελαφριάς μορφής κατάθλιψη, αλλά δεν προβληματιζόταν ιδιαίτερα. Ενώ ως γιορτή της άρεσε, υπερτερούσε η ευαισθησία της, με αποτέλεσμα να στεναχωριέται. Κατά τα άλλα, συμμετείχε και στα παιχνίδια της γειτονιάς με τους συμμαθητές της. Ήταν η αγαπημένη όλων, όπως μας αποκάλυψαν, παρότι κάποιες συμμαθήτριές της τη μισούσαν. Νομίζουμε πως υπήρχε εξήγηση γι αυτό, αφού ήταν από το δημοτικό ένα από τα πιο περιζήτητα κορίτσια, κι έτσι ήταν φυσικό κάποιοι να τη ζηλεύουν. Μεγαλώνοντας, στην εφηβεία, η Ναταλία λάτρεψε ακόμα περισσότερο τα Χριστούγεννα, λόγω της πολυκοσμίας στους δρόμους, των πολύχρωμων φώτων και της όλης γιορτινής ατμόσφαιρας. Το κλάμα, όμως, κλάμα! Σήμερα ξέρει το γιατί και η ίδια και έχει να κάνει με την άσχημη ζωή κάποιων συνανθρώπων μας ανά τον κόσμο. Κλασική Καρκίνος η Ναταλία.

Γρηγόρης Αρναούτογλου: Δάγκωνε τους φίλους του
Ήρεμο παιδί δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, κι ας είναι αγαπητός σήμερα σε όλη την Ελλάδα, πολύ περισσότερο στη Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα στη γειτονιά του. Ήταν τόσο ζωηρός, που πείραζε τους πάντες, πάντοτε όμως καλοπροαίρετα. Τα Χριστούγεννα ήταν από τις αγαπημένες του περιόδους, μετά όμως από το καλοκαίρι. Ο λόγος προβλέψιμος. Πολύ απλά τότε δεν είχε σχολικές υποχρεώσεις και είχε την πολυτέλεια να παίζει με τους φίλους του όσο ήθελε, χωρίς να έχει άγχος για τα διαβάσματα. Κανένας φίλος του στο δημοτικό δεν μπορεί να τον ξεχάσει, αφού τους δάγκωνε. Αγόρια και κορίτσια είχαν από ένα «ρολόι» διά χειρός Γρηγόρη. Όχι, δεν την είχε δει Σαουδάραβας και μοίραζε ρολόγια. Το δικό του ρολόι ήταν φτιαγμένο από τα δόντια του, αφού τους δάγκωνε στον καρπό του χεριού, δημιουργώντας ένα στρογγυλό σημάδι που έμοιαζε με ρολόι. Το κακό είναι που σε κάποιους έβαζε περισσότερη δύναμη και αυτοί ήταν όσοι δεν συμπαθούσε. «Ανέμελα παιδικά χρόνια», που θα έλεγε και ο ίδιος.

Λάκης Λαζόπουλος: Έσπασε ρόδι στο σπιτάκι του σκύλου
Δεν είναι τυχαίο που ο Λάκης Λαζόπουλος έγινε καλλιτέχνης, αφού οι δάσκαλοι και οι συγγενείς του είχαν διακρίνει το ταλέντο του από όταν ήταν ακόμα παιδί. Πάντα ήταν η ψυχή της παρέας στο σχολείο και στη γειτονιά. Διακριτικός κάποιες φορές, αλλά ξεχώριζε πάντα. Όλοι τον ήθελαν για φίλο κι έτσι είχε αμέτρητους φίλους. Τα Χριστούγεννα είχαν ξεχωριστή σημασία για τον μικρό Αποστόλη και στην πορεία Λάκη. Αφού στόλιζαν το δέντρο, εκείνος μαγεμένος το κοίταζε με τις ώρες. Όποιος και αν του μιλούσε εκείνος δεν απαντούσε. Κοίταζε μονάχα το δέντρο με τις πολύχρωμες λάμπες και έκανε όνειρα για το μέλλον. Ήταν τόσο γλυκός, που κάποια χρονιά πήγε και έσπασε ένα ρόδι στο σπιτάκι του σκύλου του και του ευχήθηκε καλή χρονιά. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο εθνικός μας (πλέον) Λάκης μέχρι και σήμερα στολίζει κάθε χρόνο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Δεν ξέρουμε, όμως, αν έχει το χρόνο να το κοιτάζει με τις ώρες, όπως έκανε πολύ μικρός.

Γιάννης Αϊβάζης: Ακριβή ταρίφα από παιδί
Ο νεαρός ηθοποιός Γιάννης Αϊβάζης, που φέτος σημειώνει μεγάλη επιτυχία στο «Φάρο» του ΑΝΤ1, αλλά και στο «Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή», έχει ευχάριστες αναμνήσεις από τα Χριστούγεννα των παιδικών του χρόνων. Το μεσαίο παιδί μιας πενταμελούς οικογένειας, που έζησε στη Νέα Ερθυραία και στη συνέχεια στη Νέα Ιωνία. Έχει ένα μεγαλύτερο αδερφό, τον Άλκη, και μια μικρότερη αδερφή, τη Φελίτσια. Και με τους δύο έχει να θυμάται πολύ παιχνίδι, πολύ περισσότερο όμως με τον αδερφό του, με τον οποίο ήταν και πιο κοντά στην ηλικία. Ο Γιάννης είναι τυχερός, γιατί έχει μια καταπληκτική μητέρα, την κυρία Ισμήνη, που δεν του χάλαγε ποτέ το χατίρι! Ό,τι ήθελε το είχε, αφού του έχει μεγάλη αδυναμία. Τα Χριστούγεννα που θα θυμάται πάντα ήταν όταν σε ηλικία 6 ετών έλεγε τα κάλαντα στους συγγενείς του. Όταν κάποιος του έδινε από χιλιάρικο και κάτω, αυτός του το επέστρεφε και συνέχιζε να του λέει από την αρχή τα κάλαντα, με σκοπό να του ανεβάσουν το χαρτζιλίκι. Δεν σταματούσε αν ο στόχος του δεν είχε θετική κατάληξη. Και σας πληροφορούμε πως το κατάφερνε με όλους.

Μιχάλης Χατζηγιάννης: Στόλιζε το δέντρο από τον Οκτώβριο
Σε παλαιότερή του συνέντευξη ο Μιχάλης Χατζηγιάννης είχε δηλώσει πως θα ήθελε κάθε μέρα, όλο το χρόνο, να είχαμε Χριστούγεννα. Και θα συμφωνήσουμε μαζί του, αφού την περίοδο αυτή μόνο χαρούμενα πρόσωπα συναντάει κανείς γύρω του. Ο Μιχάλης έζησε τα παιδικά του χρόνια στην πατρίδα του την Κύπρο και δεν θα τα ξεχάσει ποτέ. Ούτε όμως και οι γονείς του, αφού στα 5 του περίπου χρόνια απαίτησε να στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο από τον Οκτώβριο. Ποιος τον είδε και δεν τον φοβήθηκε, όταν του έφεραν αντίρρηση. Έκλαιγε δυνατά για αρκετή ώρα, μέχρι που τους έπεισε και για τρεις μήνες είχαν στολισμένο δέντρο! Μεγαλώνοντας, ντυνόταν κάθε χρόνο Αϊ-Βασίλης και συμμετείχε σε εκδηλώσεις με φιλανθρωπικό σκοπό. Μοίραζε σε ιδρύματα δώρα σε παιδάκια που δεν είχαν να περιμένουν τίποτα από κανέναν άλλο. Επιθυμούσε παράλληλα με αυτόν να είναι και όλα τα υπόλοιπα παιδιά, αν είναι δυνατόν, ευτυχισμένα και χαρούμενα.