Oσο πιο καλά συναναστρέφομαι μεγάλους επιχειρηματίες, τους οποίους έχω την τύχη να συναντώ στις λιγότερο αγχώδεις στιγμές τους (αν και, πιστέψτε με, οι πραγματικά πετυχημένοι επιχειρηματίες πάντα έχουν business στην άκρη του μυαλού τους!), βιώνω και τις ιδιοτροπίες αλλά και τις μικρές συνήθειές τους, οι οποίες είναι μέρος της καθημερινότητάς τους. Μικρές πολυτέλειες αλλά και στιγμές απόλυτης προσγείωσης στην πραγματικότητα, που με κάνουν να αναρωτιέμαι «εσείς κάτι τόσο απλό;». Ένα κοινό στοιχείο ειδικά των παλαιών τζακιών είναι (όχι το πούρο ? αυτό το έκαναν κλισέ κυρίως οι νεόπλουτοι με την υπερπροβολή του ως συμβόλου πλούτου) το κομπολόι. Το καλό, παλιό, φυσικό κομπολόι, το οποίο από μόνο του δεν είναι σύμβολο επίδειξης, αλλά ένας σύντροφος στη χαρά, στον πόνο, στην προσευχή και στη μοναξιά, χωρίς να κάνει διακρίσεις σε ανθρώπους, τάξεις και εποχές. Είναι όμως και τέχνη, μια τέχνη την οποία κατέχει σε βάθος χρόνων το «Κομπολογάδικο», το οποίο στην boutique «Κομπολογάδικο Fine Arts» στο Κολωνάκι εκθέτει 22 αριστουργήματα που έχουν δημιουργήσει διάσημοι καλλιτέχνες.
Λίγο πριν από τις γιορτές, σε μια βραδιά τέχνης, o δικηγόρος και συλλέκτης Στέλιος Γκαρίπης παρουσίασε 22 πίνακες ζωγραφικής διάσημων δημιουργών, όπως οι Andy Warhol, Giorgio de Chirico, Salvador Dali, Fernando Botero, Andre Derain, Jean Cocteau, Natalia Goncharova, Arman, Antonio Segui, στους φιλότεχνους καλεσμένους, οι οποίοι θαύμασαν τα έργα μέσα στη ζεστασιά των πολύτιμων υλικών και τη γαλήνη του ήχου κάθε χάντρας. Προσωπικά, θαύμασα τα παλιά και σπάνια έργα του μεγάλου Έλληνα ζωγράφου Γιώργου Σταθόπουλου, αρμονικά εκτεθειμένα πάνω από τα πάντα αγαπημένα μου κομπολόγια από μαύρο παλαιωμένο γιούσουρι (το οποίο έχω στο αριστερό μου χέρι τη στιγμή που βάζω αυτή την τελεία). Τέλεια!
