Από τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ

Όσο χαμηλών τόνων είναι στη ζωή της, τόσο εκρηκτικό ταμπεραμέντο έχει κάθε φορά που εμφανίζεται στη σκηνή ή στα τηλεοπτικά πλατό. Ταμπεραμέντο που θυμίζει ώρες ώρες τους ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Η Θωμαΐς Ανδρούτσου μπορεί να εμφανίστηκε σχετικά πρόσφατα στην εγχώρια καλλιτεχνική σκηνή, όμως, όπως φαίνεται, ήρθε για να μείνει! Με αφορμή την παρουσία της στην επιτυχημένη σειρά του Mega «Οικογένεια βλάπτει» μας μιλάει για την Πελαγία, τα προσωπικά της όνειρα αλλά και για τη σχέση που έχει με την αδερφή της, επίσης ηθοποιό, Μαρία Ανδρούτσου.

Παλιότερα τα «Τύχη βουνό», «Super Μπαμπάς», «Έχω ένα μυστικό» και τώρα «Η οικογένεια βλάπτει»... Ήθελες να ξανακάνεις τηλεόραση;

«Φυσικά και ήθελα να κάνω πάλι τηλεόραση. Την τηλεόραση την έχω αγαπήσει. Όσο καιρό ασχολούμαι μαζί της, δεν σου κρύβω πως έχω περάσει πολύ καλά».

Παρ’ όλα αυτά, δεν έχεις το άγχος της τηλεόρασης. Δηλαδή, δεν κάνεις τα πάντα προκειμένου να βρίσκεσαι στο τηλεοπτικό προσκήνιο...

«Είναι αλήθεια. Όχι, δεν έχω το άγχος κάθε χρόνο να βρίσκομαι στο γυαλί. Το άγχος μου είναι να μου έρχονται καλές δουλειές, που να θέλω πραγματικά να τις κάνω, για να περάσω καλά».

Τι φοβόσουν στην τηλεόραση; Τη λάμψη ή τη δύναμή της;

«Φοβόμουν την τηλεόραση, γιατί ήταν για μένα ένας άγνωστος τόπος. Δεν φημίζομαι άλλωστε και για την τόλμη μου. (Γέλια.) Η άγνοια αυτή, λοιπόν, μου προκαλούσε φόβο. Πώς να το πω; Ήταν για μένα ένα άλλο... σπορ, το οποίο φυσικά από τη στιγμή που το γνώρισα το αγάπησα κιόλας».

Υπήρχε κίνδυνος ο ρόλος που παίζεις τώρα, η Πελαγία, να βγει στον αέρα σαν καρικατούρα;

«Σαφέστατα. Όμως, όταν υπάρχουν τέτοιοι συντελεστές, τέτοιοι κίνδυνοι δεν υπάρχουν. Η Πελαγία είναι ένας ρόλος... τσιμπημένος, με αρκετές ?παγίδες?. Στα χέρια μου όμως φαντάζει σαν μαγικό παιχνίδι».

Τελικά, τι τύπος είναι;

«Η Πελαγία, η καημένη, αγάπη θέλει και τίποτα άλλο. Μάλιστα, από την τόσο μεγάλη ανάγκη που νιώθει για αγάπη, πετυχαίνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Διώχνει τους πάντες γύρω της λες κι έχει τον ανθρωποδιώκτη. Είναι ρομαντική, ευαίσθητη και έχει και σεξουαλικότητα». (Γέλια.)

Τι θα τη «συμβούλευες»;

«Να ήταν, βρε παιδί μου, λιγάκι πιο συγκρατημένη». (Γέλια.)

Είσαι συγκρατημένη ή τολμάς να πατάς το γκάζι στο τέρμα;

«Δεν θα το ’λεγα ότι πατάω το γκάζι στο τέρμα. Προσπαθώ, όμως, να το κάνω πού και πού, γιατί μόνο έτσι μπορείς να πετυχαίνεις πράγματα και να προχωράς παρακάτω».

Η Πελαγία είναι ικανή να φτάσει μέχρι και στα άκρα για τον έρωτα. Εσύ ένιωσες ποτέ να ξεπερνάς τις διαχωριστικές γραμμές σου;

«Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή μας, για το χατίρι του έρωτα, έχουμε κάνει κι ένα βήμα παραπάνω, σύμφωνα με τα δικά μας στάνταρ και τις δικές μας διαχωριστικές γραμμές. Γιατί το ποια είναι τα όρια του κάθε ανθρώπου είναι κάτι πολύ σχετικό και πολύ υποκειμενικό. Ναι, λοιπόν, κι εγώ κάποια στιγμή την έκανα την... υπέρβασή μου και δεν το μετάνιωσα κιόλας». (Γέλια.)

Ο έρωτας είναι το Α και το Ω στη ζωή μιας γυναίκας;

«Αναμφισβήτητα... Είμαστε πλάσματα ευαίσθητα. Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη στη ζωή μας. Όχι ότι το ίδιο δεν συμβαίνει και με τους άντρες, απλώς έχουν κατατάξει μέσα τους τον έρωτα διαφορετικά. Δηλαδή, έχουμε να κάνουμε με μια διαφορετική φιλοσοφία έρωτα. Και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε αυτό οι γυναίκες, τόσο γρηγορότερα θα σταματήσουμε να παιδευόμαστε! Πάντως, αν οι άντρες ερωτευτούν πραγματικά, τότε πέφτουν στα πατώματα χειρότερα από τις γυναίκες». (Γέλια.)

Πολλοί πιστεύουν πως ζούμε δύσκολους καιρούς για έρωτες. Εσύ;

«Η αλήθεια είναι πως στις μέρες μας ο έρωτας έχει γίνει δύσκολο σπορ. Τι φταίει γι’ αυτό; Φταίει ο φόβος που έχουμε όλοι μας για να μη μας συμβεί! Αναπτύσσουμε τεράστιες άμυνες χωρίς λόγο. Από ανασφάλεια. Ανασφάλεια... αγάπης. Και όταν τελικά μας συμβαίνει, τρελαινόμαστε από τη μαγεία του».

Επειδή, όπως σε έχω ψυχολογήσει, είσαι λιγάκι... ροκ και αντισυμβατικός τύπος, να πιστέψω πως δεν είσαι και οπαδός του γάμου;

«Δεν μπορώ να πω πως είμαι εναντίον του γάμου. Όμως, για μένα ο γάμος είναι μια διαδικασία. Μια διαδικασία που γίνεται είτε στην εκκλησία είτε στο δημαρχείο είτε, τέλος πάντων, όπου θέλει ο καθένας. Για μένα το ουσιαστικότερο πράγμα είναι να υπάρχει επικοινωνία. Να υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους».

Δηλαδή, το όνειρο της οικογένειας και των παιδιών δεν σου έχει χτυπήσει ακόμα την πόρτα;

«Δεν μπορώ να σου απαντήσω αυτή τη στιγμή αν θα ήθελα ένα παιδί ή όχι. Για να φτάσω στο σημείο να πω "θέλω ένα παιδί" θα πρέπει να είμαι με έναν άνθρωπο που θα με έχει κάνει να την... ονειρευτώ, να τη φανταστώ αυτή την εικόνα. Γι’ αυτό και δεν θα έκανα ποτέ μόνη μου ένα παιδί».

Τι σε χαρακτηρίζει;

«Η κυκλοθυμία, χωρίς δεύτερη σκέψη».

Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στο χαρακτήρα σου, τι θα ήταν αυτό;

«Θα άλλαζα σίγουρα την κυκλοθυμία μου, που τη μια στιγμή μπορεί να πετάω στα σύννεφα και την άλλη να έχω πέσει στα Τάρταρα». (Γέλια.)

Νιώθεις τυχερή;

«Έχω νιώσει πάρα πολλές φορές τυχερή στη ζωή μου, όπως έχω νιώσει τυχερή πολλές φορές και σε αυτή τη δουλειά».

Σε αυτή τη δουλειά χρειάζεται να έχει κανείς την τύχη στο πλευρό του;

«Εννοείται. Ξέρεις πόσοι αξιόλογοι, πολύ αξιόλογοι, ηθοποιοί υπάρχουν στους οποίους δεν δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να μας δείξουν τι αξίζουν;».

Πώς είναι μέσα σε μια οικογένεια να υπάρχουν δύο ηθοποιοί;

«Έχει πολλή πλάκα. Διασκεδάζουμε πραγματικά... Σαρκάζουμε η μία την άλλη αλλά και αυτοσαρκαζόμαστε».

Ποια από τις δυο σας αποφάσισε πρώτη να... βουτήξει στα νερά της υποκριτικής και την ακολούθησε και η άλλη;

«Α, αυτό δεν το έχω βρει ακόμα. Όταν ήμασταν σε μικρή ηλικία, κάναμε μαζί χορό σε σχολή και αργότερα συμμετείχαμε σε κάποιες ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις. Εκεί μας είδε ο Γιάννης Μαλούχος και μας πρότεινε να παίξουμε παρέα στη δική του παιδική σκηνή. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Κάπως έτσι έγινε και η ξαφνική επαφή μας με το θέατρο και ξεκίνησε αυτό το μαγικό ταξίδι».

Προβλήματα ανταγωνισμού έχετε;

«Ούτε γι’ αστείο. Δεν υπάρχει αυτό... Λατρεύουμε η μία την άλλη».

Μοιάζετε αρκετά φυσιογνωμικά. Σας μπερδεύουν στο δρόμο;

«Πολλές φορές. Έχει απίστευτη πλάκα. Έρχεται ο κόσμος και μου λέει διάφορα ωραία πράγματα στο δρόμο κι εγώ είμαι έτοιμη να τους ρωτήσω: "Τώρα αυτό το λέτε για μένα ή για την αδερφή μου;". Για να μη μιλήσω και για εκείνους που πίστευαν πως έπαιζε ο ίδιος άνθρωπος και στο "Τύχη βουνό" και στο "50-50" και πως απλώς άλλαζε στυλ και φόραγε περούκα!» (Γέλια.)

Ο ρόλος της Πελαγίας στο «Οικογένεια βλάπτει» απαιτεί αμεσότητα και πειστικότητα. Είναι ένας ρόλος ροκ, αντισυμβατικός, που έχει περίεργες ισορροπίες. Τον φοβήθηκες όταν τον πήρες στα χέρια σου;

«Θα μπορούσα να τον φοβηθώ, γιατί πράγματι είναι ένας ρόλος με περίεργες ισορροπίες. Όμως, επειδή πίσω από αυτόν το ρόλο κρυβόταν σεναριακά ο Αλέξανδρος Ρήγας και σκηνοθετικά ο Αντώνης Αγγελόπουλος, τρελάθηκα από τη χαρά μου».

Αρχικά αντιμετώπισες την τηλεόραση με επιφυλακτικότητα και κράτησες για αρκετό καιρό αποστάσεις ασφαλείας από αυτό.

«Η επιφυλακτικότητα είναι όντως η πιο σωστή λέξη για να σου περιγράψω το πώς αντιμετώπιζα αρχικά την τηλεόραση. Προτίμησα να κρατήσω αποστάσεις ασφαλείας από εκείνη όχι από... σνομπισμό, αλλά γιατί τη φοβόμουν».

Μέχρι τη στιγμή που...

«Μέχρι τη στιγμή που βρέθηκε στο δρόμο μου ο Γιάννης Μπέζος και με πίστεψε, με εμπιστεύτηκε κι έτσι μου πρότεινε και συνεργαστήκαμε στο "Άκρως οικογενειακόν».

Ποιος είναι ο πιο αυστηρός κριτής σου;

«Καταρχήν ο εαυτός μου και, φυσικά, η αδερφή μου, η Μαρία».

Από τη στιγμή που και η Μαρία είναι ηθοποιός να υποθέσω πως με την κριτική της είναι σαν φύλακας-άγγελός σου;

«Ναι, είναι και αυστηρός κριτής, αλλά και ο πιο γλυκός κριτής. Ό,τι και να μου πει ξέρω πως μου το λέει με αγάπη κι αυτό είναι πολύτιμο για μένα. Φυσικά, κριτική μου κάνουν και οι φίλοι μου».