ΑΠΟ ΤΗ ΡΕΝΕ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΥ
Το CD που κυκλοφόρησες πριν από λίγο καιρό έγινε χρυσό. Σημαίνει κάτι αυτό σε μια περίοδο που όλα περνούν κρίση;
«Έγινε χρυσό και εύχομαι να γίνει μασίφ. (Γέλια.) Δεδομένης της οικονομικής κρίσης, είναι κατόρθωμα να κάνεις κάτι τέτοιο. Αν αυτό το CD κυκλοφορούσε σε άλλη εποχή, θα είχε ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία. Οι φίλοι μου λένε ότι έπεσα πάνω σε γκίνια. Ο κόσμος δεν αγοράζει CDs, τα ραδιόφωνα δεν παίζουν καθαρά λαϊκά τραγούδια. Αν έχεις όμως πίστη και υπομονή, στο τέλος δικαιώνεσαι.
- Είναι «σκληρός» ο χώρος του τραγουδιού;
«Θέλει γερό στομάχι, αλλά πες μου ένα χώρο που όλα είναι μια χαρά...».
- Πώς αντιδράς όταν πίνεις τον καφέ σου σε καφετέρια και σε πλησιάζει αλλοδαπός με πειρατικά CDs και ανάμεσά τους είναι το δικό σου;
«Δεν με πείραξε ποτέ αυτό. Ο άνθρωπος που θέλει να αγοράσει ένα γνήσιο CD θα το κάνει. Το ίδιο συμβαίνει και με το Internet, να μισήσω το Internet; Δεν γίνεται. Θα φανεί ρομαντικό, αλλά παλιότερα υπήρχαν παιδιά που πουλούσαν CDs για να σπουδάσουν. Γνώρισα 2-3 στη Θεσσαλονίκη. Ο κόσμος πλέον δεν αγοράζει. Όλοι θα στραφούν στο Internet, ακόμα και οι δισκογραφικές».
- Πώς έγινε η μετάβαση από τον αθλητισμό στο τραγούδι;
«Διακτινίστηκα! (Γέλια.) Είμαι ένα καθαρό παιδί, αθλητής που βρέθηκα στη νύχτα και την υποστηρίζω με το δικό μου τρόπο. Ο πατέρας μου είναι τραγουδιστής, έχει κάνει ποντιακά τραγούδια, είχε γράψει τον ύμνο του ΠΑΟΚ το 1972. Από πιτσιρικάς τραγουδούσα συνέχεια. Αγαπούσα όμως το μπάσκετ και το όνειρό μου ήταν να παίξω στην εθνική ομάδα. Δυστυχώς, ο αθλητισμός δεν είναι απλή υπόθεση, πολλά παιδιά χάνονται. Μακάρι να μπορέσω να κάνω κάτι γι’ αυτά στο μέλλον. Δεν υπάρχει υποδομή στην Ελλάδα, μόνο κάποιοι τυχαίοι, περαστικοί. Με εκνευρίζει αφάνταστα».
- Είσαι κι εσύ ένα από αυτά τα παιδιά;
«Ναι, γεμάτος όνειρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ προπόνηση, κοιμόμουν με μια μπάλα. Το μόνο που κατάφερα ήταν να υψώσω την μπάλα στα χέρια μου 5 χρόνια. Αυτοί που βαφτίζονται παράγοντες ή όπως θέλουν με έκαναν να σταματήσω. Το αποφάσισα γιατί θα έπρεπε να πάρω τα... όπλα και να αρχίσω να ρίχνω! Έχουν χαντακωθεί πολλά παιδιά από τέτοιους ανθρώπους. Δεν μπορούσα να προχωρήσω. Δεν ήμουν στο κατάλληλο κύκλωμα. Και στην ομάδα του Αιγάλεω που ήμουν είχα προβλήματα».
- Σταμάτησες δηλαδή το μπάσκετ και πέρασες σ’ ένα χώρο που δεν υπάρχουν κυκλώματα;
«Έκανα διακοπή. Σταμάτησα κάτι που υπεραγαπώ. Ο κύκλος στο τραγούδι είναι πιο κλειστός. Παντού υπάρχουν τέτοια θέματα. Τώρα τα μαθαίνω κι εγώ! Τώρα είμαι 30, όχι 18, στην κόψη του ξυραφιού. Δεν το βάζω κάτω και με καθαρό μέτωπο και ψηλά το κεφάλι συνεχίζω».
- Με τη Ζέτα Μακρυπούλια είχε δημιουργηθεί σκάνδαλο. Εκτός από τη σχέση, είχε γραφτεί ότι είναι και έγκυος!
«Από τότε είχαν προκύψει άλλα τόσα. Δεν μου αρέσει να διαιωνίζω τα πράγματα, όταν δεν υπάρχουν. Γράφτηκαν και πιο "χοντρά" πράγματα».
- Καπνός χωρίς φωτιά υπάρχει;
«Μπορεί και να υπάρχει».
- Όταν κυκλοφορεί μια τέτοια είδηση και αφού είσαι ευθύς άνθρωπος, γιατί δεν βγαίνεις να το αρνηθείς;
«Καλά, όταν γράφτηκε αυτό, μη νομίζεις ότι ήμουν το παιδί που γνωρίζουν τώρα και με χαιρετάνε στη γωνία».
- Εσύ δεν έκανες ένα τηλεφώνημα, στην ίδια ή σε κάποιον άλλο, να ρωτήσεις, να μάθεις γιατί συνέβη αυτό;
«Άσ’ το, μπορεί και να έγινε... Περασμένα, ξεχασμένα. Πάνε δύο χρόνια από τότε».
- Πώς αντέδρασαν οι γονείς σου όταν έμαθαν από τον Τύπο ότι θα αποκτήσουν -εγγονάκι;
«Αυτό είναι να πηδήξουμε από κανένα παράθυρο! Δεν υπάρχει. Η μητέρα μου αγχώθηκε. "Τι έγινε;" μου είπε. Έβγαλε στα παράθυρα μαύρες σημαίες διαμαρτυρίας. (Γέλια.) Τι να κάνει; Τους γονείς μου τους είχα προειδοποιήσει. Όταν σε ένα γήπεδο που έπαιζα η μισή κερκίδα με έβριζε και η άλλη μισή με αγαπούσε, κάποια στιγμή θα γινόταν και σ’ αυτόν το χώρο που είμαι. Έγινε όμως πολύ νωρίς».
- Αυτή η κατάσταση σε βοήθησε στην πορεία σου, δεδομένου ότι τότε ήσουν το παιδί που δεν γνώριζε κανείς, όπως είπες;
«Θα με βοηθούσε αν έβγαινα στα κανάλια και έλεγα τα δικά μου».
- Πώς είναι τα προσωπικά σου τώρα;
«Τρελοκομείο! Είμαι μόνος, ελεύθερος και ωραίος. Δηλώνω αγανακτισμένος-ταλαιπωρημένος εργένης. Ποιος να με κάνει καλά; Είμαι δύσκολος και παράξενος και θέλω χρόνο μόνος μου».
- Όταν μια γυναίκα ενδιαφέρεται περισσότερο για την εμφάνισή σου και μετά για τη φωνή σου, σ’ ενοχλεί;
«Όχι, ο καθένας με το γούστο και το δικό του μέτρο σύγκρισης. Άλλοι σε συγκρίνουν επειδή είσαι ωραίος γκόμενος, άλλοι επειδή έχεις ωραία φωνή».
- Μαζεύεις πολύ γυναικόκοσμο στα κέντρα που εμφανίζεσαι. Έχει συμβεί να κάνεις σχέση με θαυμάστρια;
«Στη Θεσσαλονίκη... παλιά. Ήμουν "ασήμου γωνία". Τώρα... τουμπεκί. Δεν γίνεται αυτό. Είναι πολύ δύσκολο για μένα. Δεν μ’ αρέσει να εκμεταλλεύομαι».
- Τι εννοείς ακριβώς όταν λες ότι «δεν σ’ αρέσει να εκμεταλλεύεσαι»;
«Μπορείς να παρεξηγηθείς και το φοβάμαι αυτό. Σέβομαι όταν μπαίνουν μέσα στο καμαρίνι μου και θέτω κάποια όρια. Μέχρι εκεί!».
- Σχετικά με τον καλλιτεχνικό χώρο και τους ανθρώπους που αμείβονται με υπέρογκα ποσά, θεωρείς ότι η οικονομική κρίση θα τους επαναφέρει στην τάξη; Πιστεύεις ότι σας χρειαζόταν ένα «ψαλίδισμα»;
«Μπορεί...».
- Όσα γράφτηκαν για τη σχέση σου με τη Ζέτα ήταν «κατασκευασμένα»;
«Κάποιος προσπάθησε να μου βάλει τρικλοποδιά. Σίγουρα. Έχουν μείνει στη σχέση με τη Ζέτα Μακρυπούλια. Δεν ξέρω τι προσπαθούν να βγάλουν από αυτό. Είναι κάτι που δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Από τότε γράφτηκαν πράγματα για την Κατερίνα Παπουτσάκη, την Έλενα Παπαβασιλείου. Η Κατερίνα είναι πολύ φίλη μου, βγαίνουμε για φαγητό, καφέ, λέμε τα νέα μας. Η Ζέτα δεν είναι φίλη μου, δεν μιλάμε».
- Σε ποιες περιπτώσεις έχεις «ζοριστεί»;
«Όταν κατέβηκα από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Μου ήρθε "κατραπακιά"! Είχα μια χαρά επιτυχία στη Θεσσαλονίκη και νόμιζα ότι με το τραγούδι μου "Κι ας μην έχω πού να πάω" θα με περίμεναν όλοι με ανοιχτές αγκάλες. Έκανα ένα "σχήμα" στο "Όπερα", "φάγαμε μια πατάτα" εκεί και "πιάνει ο Χρηστάκης πάτο"! Ταρακουνήθηκα πάρα πολύ, αλλά με έκανε πιο δυνατό, πιο υπεύθυνο για τα επόμενα βήματά μου».
