Aπό την Κατερίνα Χριστακοπούλου
Ειλικρίνεια, οράματα, ανθρωπιά και αξιοπρέπεια, αλλά κυρίως πράγματα που δεν έχει πει ποτέ πριν, σχετικά με τον πατέρα του και μεγάλο μας ηθοποιό Λάμπρο Κωνσταντάρα και ένα κρυφό φλερτ του, καθώς και για τη σχέση της οικογένειάς του με την Άννα Καλουτά, «βγαίνουν» μέσα από την ψυχή του γνωστού βουλευτή και φωτίζουν αθέατες πλευρές του.
Δεν υπολόγισα ότι δεν είναι απλό να πάρεις συνέντευξη από ένα δημοσιογράφο, ιδιαίτερα μάλιστα όταν πρόκειται για ένα «μη αναμενόμενο τύπο», όπως ο Δημήτρης Κωνσταντάρας. Το ραντεβού μας ήταν στριμωγμένο, γιατί έχει πρόβλημα με το χρόνο του και όπως είπε χαρακτηριστικά: «Μόνο του Αγίου Πνεύματος δεν έχω κάτι να κάνω».
Στο πολιτικό του γραφείο στη Φωκίωνος Νέγρη το βλέμμα μου έπεσε στη φωτογραφία της Λετονής μητέρας του, της Γιούλης Κωνσταντάρα. Ξαφνικά σε μια γωνιά εντόπισα δεκάδες βαζάκια με μαρμελάδα! Άρχισε να με ξεναγεί σε γλυκά του κουταλιού, σιρόπια και μαρμελάδες, κλεισμένα όλα σε γυάλινα βάζα «Κοίταξε, αυτό είναι γλυκό ακτινίδιο, αυτό φράουλα, αυτό εκεί μανταρίνι?». Μου εξήγησε πως τις μαρμελάδες τις έφτιαξε η κ. Αγγελική, μια γειτόνισσά του στην Κυψέλη. Οι κυρίες της περιοχής τον έχουν συνηθίσει σε τέτοιες? γλυκές χειρονομίες. Ιδιαίτερα στο προηγούμενο γραφείο του, που ήταν σε ισόγειο, έβλεπες ένα χέρι να τρυπώνει μέσα από το παράθυρο κρατώντας χειροποίητη τυρόπιτα ή σπανακόπιτα! «Μικρά αριστουργήματα. Με βάζουν σε πειρασμό, γιατί είμαι και λίγο χοντρούλης», μου είπε. «Είμαι επίσης φωνακλάς, αλλά όχι χωρίς αιτία», συνέχισε ρίχνοντας ένα βλέμμα στην ιδιαιτέρα του που μπήκε για λίγο μέσα στο δωμάτιο.
«Δεν έγινα βουλευτής για να σβήνω κλήσεις»
Στη συνέχεια διάβασε στον υπολογιστή του ένα e-mail. Αποστολέας, ένας άγνωστος καθηγητής με πρόβλημα υγείας. «θα χάσω τον ύπνο μου πάλι! Μου γράφει: "Δεν ξέρω αν θα ζω σε ένα χρόνο?», μου είπε με απορία. Του στέλνουν πολλά τέτοια μηνύματα καθημερινά. «Είμαι πάντα εδώ, δεν είμαι ο αόρατος βουλευτής. Διαβάζω μόνος μου όλα τα e-mails, ακόμη και όταν είναι κλειστό το γραφείο».
Αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική μόνο με την έννοια που ο ίδιος την αντιλαμβάνεται, ως βούληση ελεύθερης επιλογής, ως προέκταση της δημόσιας ζωής του και όχι ως έκφραση πολιτικού εγκλωβισμού. Δεν διστάζει, όπως ομολόγησε, να γίνει δυσάρεστος, ακόμη και στον ίδιο τον υπουργό, αν εκείνος δείξει αδιαφορία σε δίκαια αιτήματα του κόσμου. «Αν νιώσω ότι δεν είμαι χρήσιμος, θα φύγω και θα πάω στο σπίτι μου», δήλωσε. Γι’ αυτό και αποκήρυξε και το σβήσιμο των κλήσεων. Για εκείνον δεν υφίσταται το «σκαπουλάρισμα» της παράβασης ούτε ακόμη και αν ζητήσει χάρη ένας φίλος. «Δεν πάω για κανέναν. Ούτε για μένα. Ζήτησαν φίλοι μου να σβήσω τις κλήσεις κι εγώ πλήρωσα τα δικά τους πρόστιμα από την τσέπη μου. Κι εμένα μου ήρθαν παλιές κλήσεις για να πληρώσω 700 ευρώ κι έκανα διακανονισμό, γιατί δεν τα είχα μαζεμένα». Του εξέφρασα την απορία μου και πήρα αμέσως την απάντηση: «Δεν έχω λεφτά. Πού να τα βρω; Ποτέ δεν είχα».
«Θα πεθάνω δημοσιογράφος»
Αν και βουλευτής, όπως εξομολογήθηκε, νιώθει περισσότερο δημοσιογράφος. Και υποστήριξε πως συγκεκριμένα έντυπα και συνάδελφοί του θα ασχοληθούν μαζί του μόνο «λόγω πληρωμένου αγγελτηρίου θανάτου»! Γνωρίζει όμως το λόγο: «Εγώ δεν μπορώ να εξυπηρετήσω και να υπηρετήσω συγκεκριμένους σκοπούς δημοσιότητας. Δεν με καλούν στα δελτία ειδήσεων ή τα πάνελ. Δεν τσακώνομαι στα ?παράθυρα? και μια τέτοια προσωπικότητα δεν τους αφορά». Ο Δημήτρης Κωνσταντάρας είναι δημοσιογράφος με σημαντική παρουσία στο χώρο καθώς και συγγραφέας, αλλά παράλληλα ανυποχώρητος και αποφασιστικός στη δράση και την αντίδραση όποτε χρειάστηκε να υπερασπιστεί τις ιδέες του. Στέκεται μακριά από κάθε κραυγαλέα δημοσιότητα, ακολουθώντας τις επιταγές μιας καριέρας που κέρδισε με το σπαθί του.
«Αντιδρώ βίαια σε όσους θεωρούν ότι λόγω του πατέρα μου έκανα καριέρα», μου εξομολογήθηκε. Η πορεία του στη δημοσιογραφία υπήρξε πάντοτε συνεπής, αλλά ξαφνικά μπήκε σε μια τηλεοπτική «απομόνωση», που ο ίδιος, αν και δεν το ήθελε, όπως είπε, ήταν σίγουρο ότι με τις ανυποχώρητες θέσεις του θα προκαλούσε κάποιους. «Ευτυχώς, τα χρόνια που δούλεψα στην τηλεόραση δεν χρειαζόταν να υποκρίνομαι. Τώρα είναι αναγκασμένοι να υποκρίνονται».
Η απασχόλησή του με τη πολιτική δεν μειώνει την έλξη που του ασκούσε πάντοτε η δημοσιογραφία. Γράφει ?αμισθί? χρονογραφήματα για το περιοδικό «Το τριπάκι», που απευθύνεται σε νεαρά κορίτσια. Μου εξήγησε ότι τα παιδιά ζώντας μέσα στο κλίμα των έντονων ανησυχιών έχουν ανάγκη από βοήθεια. Αρθρογραφεί επίσης στη «Χώρα», στο «Παρόν», στο «Car», στο «Άνω Κάτω», στη «Μακεδονία», στο τοπικό περιοδικό της Καβάλας. «Η ειδικότητα του δημοσιογράφου δεν φεύγει ποτέ. Δημοσιογράφος θα πεθάνω», κατέληξε.
Εγώ και ο «Λαμπρούκος»
Τον γύρισα πίσω, στα παιδικά του χρόνια. «Για να συναντήσω τον πατέρα μου, έπρεπε να δω την παράσταση για 68η φορά και στο διάλειμμα έδινε παραγγελία στο γκαρσόνι να μου φέρνει μια γρανίτα. ?στερα, στο καμαρίνι, με ρωτούσε "πώς πας στο σχολείο", μου έδινε ένα δεκάρικο κι έφευγα».
«Δεν μου άφησε τίποτα, γιατί δεν είχε τίποτα! Ήταν "τρυπιοτσέπης". Όσο ήμουν μικρός, βέβαια, με ενίσχυε οικονομικά και δεν με άφησε να πεινάσω. Όμως, ο ίδιος ο Λάμπρος Κωνσταντάρας μόνο ένα σπίτι κατάφερε να αγοράσει και το πούλησε η γυναίκα του για να συντηρηθούν τα χρόνια που ήταν άρρωστος», μου είπε και παραδέχτηκε πως υπήρχαν αγκάθια στη σχέση τους.
«Ήταν εντελώς αδιάφορος. Ήθελα συνέχεια να του αποδεικνύω ?πράγματα? για μένα. Αποζητούσα την αναγνώρισή του. Το πιστεύεις; Δεν ήξερε ότι είχα πάρει υποτροφία από το πανεπιστήμιο! Το έμαθε όταν θέλησα να αγοράσω αυτοκίνητο, αλλά δεν έφταναν τα χρήματα της υποτροφίας που κέρδισα και τσοντάρισε εκείνος». Ο «Λαμπρούκος» - για το κοινό - δεν ενθουσιάστηκε, όπως μου αποκάλυψε, ούτε όταν γεννήθηκε η εγγονή του. «Δεν θα έρθω. Είμαι κουρασμένος", μου είπε. Ως κανονικό πατέρα τον έζησα μόνο 4 χρόνια. Τότε άρχισα να τον φιλοσοφώ, κουβεντιάζαμε, πηγαίναμε ταξίδια. Πήγα και στο γάμο του, ενώ η μητέρα μου δεν ήθελε να πάω και τσατίστηκε πολύ».
Φλερτ με την Ελένη Βλάχου
«Με την Ελένη Βλάχου έχω την εντύπωση, ότι υπήρχε κάποιο φλερτ. Την επισκεπτόταν στο γραφείο της και έπιναν ουισκάκι». Η εκδότρια της «Καθημερινής» ήταν επίσης γοητευμένη από τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. «Αυτά δεν τα έχω πει ποτέ. Τότε δούλευα στην "Καθημερινή" και η Βλάχου μου έπλεξε το εγκώμιο, επειδή ήξερα πολύ καλά αγγλικά, γαλλικά και τένις. Συγχάρηκε τον πατέρα μου για την ανατροφή μου, την οποία βέβαια ποτέ δεν μου έδωσε εκείνος», μου αποκάλυψε. «Ήταν κατάχλομος όταν με ρώτησε ύστερα: "Ξέρεις ότι εγώ σ’ αγαπάω πολύ, έτσι δεν είναι; Έχεις κανένα παράπονο από μένα;».
Το δώρο του πατέρα του στην Άννα Καλουτά
Σαν χείμαρρος μιλούσε για τον πατέρα του και ήταν σαν να έβλεπα μπροστά μου το σπουδαίο κωμικό, καθώς μετέτρεψε τις αναμνήσεις του σε ζωντανή εικόνα. Και μέσα από αυτή την εικόνα μου έκανε και μια αποκάλυψη. Μια καρφίτσα κόσμημα, δώρο του νεαρού ερωτευμένου τότε Λάμπρου Κωνσταντάρα στην Άννα Καλουτά, ήταν η αιτία που έφερε κοντά, πριν από 10 χρόνια, την ηθοποιό με την οικογένεια του Δημήτρη Κωνσταντάρα. Η επαφή τους έγινε με δική της πρωτοβουλία, μου εκμυστηρεύτηκε, και θυμήθηκε την ημέρα που η Άννα Καλουτά τον πήρε ξαφνικά τηλέφωνο. «Είπε: "Έχω μια καρφίτσα που μου είχε χαρίσει ο πατέρας σου και θέλω να τη χαρίσω στη σύζυγό σου". Πήγα λοιπόν στο σπίτι της και μου έδωσε την καρφίτσα. Από τότε άρχισε να με παίρνει συχνά στο τηλέφωνο. Και ύστερα, ξαφνικά, αγάπησε το γιο μου».
