Σπεράντζα Βρανά: Μια ζωή με πόνο και πάθος

02.10.2009
Πήρε το... Τραμ το τελευταίο και έφυγε, σε ηλικία 77 ετών, αθόρυβα από τη ζωή. Η τελευταία μάγκισσα κατάφερε να κερδίσει αυτό που μου είχε πει σε μια συνέντευξή της στο ΛΟΙΠΟΝ: να φύγει με «ζήτω» και όχι με «γιούχα» από το θέατρο, έχοντας ζήσει τη ζωή της όπως την ήθελε.

Πήρε το... Τραμ το τελευταίο και έφυγε, σε ηλικία 77 ετών, αθόρυβα από τη ζωή. Η τελευταία μάγκισσα κατάφερε να κερδίσει αυτό που μου είχε πει σε μια συνέντευξή της στο ΛΟΙΠΟΝ: να φύγει με «ζήτω» και όχι με «γιούχα» από το θέατρο, έχοντας ζήσει τη ζωή της όπως την ήθελε.

Βγήκε στο θέατρο το 1948. Το άστρο της έλαμψε από την πρώτη στιγμή. Μια χυμώδης κοπελίτσα, μόλις 16 χρόνων, η Ελπίδα Χωματιανού, κέρδισε το κοινό με την πρώτη της ατάκα. Ήταν η Σπεράντζα Βρανά. Τολμηρή, ανατρεπτική, η ζωή της μέχρι την τελευταία στιγμή της επεφύλασσε μεγάλες επιτυχίες, δόξα, αλλά και πόνο.

Μια γυναίκα-θρύλος, που έκανε τον αρσενικό πληθυσμό να παραληρεί με το καλλίγραμμο κορμί και το μπρίο της.

Παντρεύτηκε στα 16 της με Έλληνα από την Αίγυπτο, αλλά χώρισε έπειτα από 24 μέρες. Αν και την πολιορκούσε κάθε αρσενικό που τη συναντούσε, εκείνη προτίμησε να κάνει ελάχιστες σχέσεις, όπως ο μακροχρόνιος έρωτάς της με τον Κώστα Βουτσά. Κι ενώ είχαν παραγγείλει μέχρι και το νυφικό για το γάμο, χώρισαν όταν εκείνος της ζήτησε να εγκαταλείψει το θέατρο, γιατί την ποθούσαν πολλοί θαυμαστές και φοβόταν μην τη χάσει.

Λίγα χρόνια μετά μπήκε στη ζωή της ο Παύλος, ο αγαπημένος της σύζυγος για 43 ολόκληρα χρόνια. Μέχρι που τους χώρισε ο θάνατος.

Αυτό όμως δεν ήταν το μοναδικό πλήγμα στη ζωή της...

Δύσκολα χρόνια
Ένα τροχαίο ατύχημα πριν από περίπου 20 χρόνια τη λύγισε. Για πολύ καιρό την άφησε σχεδόν κατάκοιτη. Η αφοσίωση όμως και η αγάπη του Παύλου αλλά και η ψυχική της δύναμη την έκαναν να σηκωθεί, έστω και με πατερίτσες. Αν και είχε χάσει για πάντα το μεγάλο εραστή της, όπως αποκαλούσε το θέατρο, γιατί δεν μπόρεσε να ξανανέβει στο σανίδι, βρήκε τρόπο διαφυγής στα βιβλία. Ξαναβρήκε το κουράγιο μέσα της και άρχισε να γράφει με τη δική της χαρακτηριστική μάγκικη γλώσσα.

Η μοίρα όμως την ξαναχτύπησε. Της στέρησε τον αγαπημένο της σύντροφο, τον Παύλο, πριν από δύο χρόνια. Αυτό ήταν το βάσανό της. Υπέμενε τους πόνους όλο αυτόν τον καιρό, αλλά αυτόν δεν μπόρεσε να τον αντέξει. Όπως η ίδια εξομολογούνταν σε φιλικά της πρόσωπα, μόνη κάθε βράδυ δεν μπορούσε να πιστέψει ότι έχασε το στήριγμά της. Δεν δεχόταν ότι είχε φύγει για πάντα. Ίσως γι’ αυτό η ζωή δεν την άφησε να μείνει πολύ μακριά του...

«Δεν ένιωσα ποτέ σταρ»
Η καριέρα της είχε μόνο επιτυχίες. Σε ό,τι κι αν είχε καταπιαστεί άφηνε το στίγμα της. Από το θέατρο, με το «Άνθρωποι άνθρωποι» και τις επιθεωρήσεις «Μιούζικαλ Χολ Γκρικ», «40 χρόνια Τσιτσάνης», μέχρι τον κινηματογράφο, με την «Κάλπικη λίρα», το «Έλα στο θείο», το «Σωφεράκι» κ.ά. Και καθιερλωθηκε ως η «απόλυτη μάγλισσα». Όμως, δεν συμπεριφερόταν ως σταρ, ούτε θεωρούσε ότι ήταν, όπως η ίδια είχε δηλώσει σε συνέντευξή της στο ΛΟΙΠΟΝ.

Όλα αυτά τα χρόνια της μεγάλης σας δόξας νιώσατε σταρ;

«Σταρ δεν ένιωσα ποτέ μου. Όλη αυτή η λατρεία και όλο αυτό το σύμβολο του σεξ δεν με αγγίξανε καθόλου. Το σύμβολο του σεξ δεν βγήκε γιατί εγώ εμφανιζόμουν στη σκηνή και έκανα τη σεξουαλική».

Τι κι αν της έλεγες ότι ήταν μια θεά στο σανίδι;

Ήσασταν μια θεά. Αυτό σας βοήθησε;

«Θεά δεν ήμουν καθόλου, γιατί δίπλα μου ήταν η Μάγια Μελάγια, που ήταν καρακουκλάρα. Και πιο πέρα η Νίκη Ντέμις, ακόμα πιο καρακουκλάρα».

Έτσι ήταν πάντα η Σπεράντζα Βρανά. Και την εξυπνάδα, το χιούμορ, τον αυθορμητισμό και τη γνησιότητα του χαρακτήρα της τα έχει αποτυπώσει και στα βιβλία της με τη «μάγκικη» γλώσσα της, στον «Οργασμό του Μπράβο», στο «Τολμώ».

Πώς καταφέρατε να συνδυάσετε το θηλυκό με τη μάγκισσα και να καθιερωθείτε ως το απόλυτο sex symbol της εποχής;

«Αυτό ήταν το θέμα. Τότε είχαν γράψει οι κριτικοί θεάτρου ότι η Σπεράντζα Βρανά πήρε τη μάγκισσα αρσενικιά και την έκανε θηλυκιά».

Δεν σταματούσε πουθενά. Πάντα ήθελε να έρχεται σε επαφή με το κοινό, που τόσο απλόχερα της έδειχνε την αγάπη του όλα αυτά τα χρόνια.

Έχετε σκεφτεί να βγείτε ξανά στο θέατρο ή στην τηλεόραση;

«Το ’80 με χτύπησε ένα αυτοκίνητο και μου έκανε μεγάλη ζημιά. Δεν μπορώ να περπατήσω εύκολα, αλλά δεν έφταιγε αυτό. Αποφάσισα να φύγω από το θέατρο το 1985 μετά από 39 χρόνια στην επιθεώρηση. Ήθελα να φύγω με "ζήτω" και όχι με "γιούχα". Η τελευταία μου δουλειά ήταν το 1985 στο Θέατρο "Αθήναιον". (...) Έχει μπει το βιβλίο στη ζωή μου από το 1981.

Τώρα γράφω το 10ο βιβλίο μου, που θα είναι μυθιστόρημα, με τίτλο "Ο επιβήτωρ". Θα έχει για ήρωα έναν άντρα και το βλέπω να κυκλοφορεί το καλοκαίρι. Θα είναι μεγάλη έκπληξη».

Δυστυχώς, δεν πρόλαβε να το εκδώσει. Τελευταία της εμφάνιση πέρυσι το καλοκαίρι, στο Ηρώδειο, στην παράσταση «Αυτά που κάψαν το σανίδι», όπου έκανε το κοινό να παραληρεί όρθιο και να τη χειροκροτάει, όταν τραγούδησε καθισμένη το «Τραμ το τελευταίο» και το «Χαστούκι», κάνοντας πολλούς να δακρύσουν...

Οι θαυμαστές και οι φίλοι της θα τη χειροκροτήσουν για τελευταία φορά σήμερα, στις 4 το απόγευμα, στο Α΄ Νεκροταφείο.