ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΣΣΥ ΜΕΝΕΓΑΤΟΥ, ΦΩΤΟ: ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΑΚΗ
ΜΑΛΛΙΑ-ΜΑΚΙΓΙΑΖ: ΜΑΝΟΣ ΚΑΠΤΑΝΗΣ

Πώς είναι όταν σου ανοίγει την καρδιά της μια γυναίκα-θρύλος κι όταν μάλιστα αυτή είναι η Σπεράντζα Βρανά, που έκανε τον αρσενικό πληθυσμό να παραληρεί με το χυμώδες κορμί και το μπρίο της; Η ηθοποιός που καθιέρωσε τη γυναίκα-μάγκισσα και την έκανε θεατρικό σύμβολο με τις ατάκες της. Το «νούμερο-στολίδι», όπως την αποκαλούσε ο Μπουρνέλης. Η Σπεράντζα καθήλωνε το θεατή από την πρώτη στιγμή που πατούσε το πόδι της στη σκηνή. Με το ταλέντο της, τη μαγκιά της, τις κουβέντες της, την ακτινοβολία της μεγάλης σταρ. Mε τουαλέτες που «μιλούσαν» στο πληθωρικό σώμα της κάνοντας τους άντρες να ονειρεύονται και τις γυναίκες να ζηλεύουν για τα πλούσια δώρα που της είχε χαρίσει ο Θεός.

Οι ώρες που την επισκεφτήκαμε στο σπίτι της στην πλατεία Βικτωρίας κύλησαν σαν νερό, με την κ. Βρανά να μας αποκαλύπτει πτυχές του εαυτού της και να κάνει πραγματικότητα μια μεγάλη μας επιθυμία. Για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 40 χρόνια μας άφησε να εξερευνήσουμε το βεστιάριό της και να φωτογραφίσουμε κάποιες από τις τουαλέτες της. Πολύτιμη «βοηθός» μας στο εγχείρημα αυτό η ηθοποιός Δέσποινα Μοίρου, που φόρεσε τις τουαλέτες της Ελληνίδας σταρ και έκανε πραγματικότητα ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά της. Η Σπεράντζα από την πρώτη στιγμή διέκρινε στη Δέσποινα ότι έχει κάτι από την ομορφιά, το μπρίο και την εξυπνάδα της. Και όταν τα φλας άρχισαν να αστράφτουν, η κ. Βρανά δεν μπόρεσε να κρύψει τη συγκίνησή της.

Η εξομολόγηση μιας σταρ
«Έχω πεινάσει στη ζωή μου, κορίτσι μου», ήταν οι πρώτες της κουβέντες. «Το 1952 ήμουν φίρμα, αλλά πείναγα, γιατί τα λεφτά μου πήγαιναν στα ρούχα. Έκανα πολλές θυσίες για το θέατρο. Βλέπεις, εγώ ερωτεύτηκα το σανίδι και του έμεινα πιστή».

Οι τουαλέτες σας συζητήθηκαν και άφησαν εποχή...

«Πάντα τότε υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ των γυναικών ηθοποιών για το ποια θα ντυθεί ωραιότερα, γιατί υπήρχαν δύο σπουδαίοι ραφτάδες,ο Σκαλιντό και ο Αντουάν, που δημιουργούσαν ωραία ρούχα για τις ηθοποιούς, αλλά ήταν πολύ ακριβοί».

Αυτό δηλαδή που φορούσατε εσείς δεν το φορούσε καμία άλλη;

«Βέβαια».

Πόσο στοίχιζε μια τουαλέτα σας;

«Θυμάμαι όταν έκανα ένα ντουέτο με την Μπέμπα Δόξα και φορούσα μια τουαλέτα του Σκαλιντό που την είχα πληρώσει 500.000 δραχμές. Σήμερα θα στοίχιζε πολλά λεφτά».

Δηλαδή μεγάλο μέρος των χρημάτων σας πήγαινε σε ρούχα;

«Πληρωνόμασταν καλά. Δεν έχω κανένα παράπονο. Έκλεινα πάντα ετήσια συμβόλαια και είμαι και η μόνη που ο επιχειρηματίας μου έδινε προκαταβολή για να ράψω τα ρούχα μου. Όμως, ξόδευα πολλά λεφτά για τις τουαλέτες μου, γιατί σεβόμουν το θεατή. Αργότερα με έραβε ο Κουδούνης, που ήταν σπουδαίος ράφτης. Αυτός μου πρωτοέκανε το φόρεμα με τις πούλιες, κεντημένο όλο στο χέρι, το οποίο έγινε μόδα».

Πόσες τουαλέτες ράβατε σε μια σεζόν;

«Τέσσερις τουαλέτες τη σεζόν, οι οποίες μετά έμεναν κρεμασμένες στην ντουλάπα».

Τώρα αυτές τις νοικιάζετε, τις πουλάτε;

«Όχι, δεν δάνεισα ποτέ, ούτε τις νοικιάζω ούτε τις πουλάω, γιατί τις αγαπάω πολύ. Έχω χαρίσει όμως ρούχα αρκετές φορές».

Αν έρθει μια ηθοποιός που δεν έχει την οικονομική άνεση, θα της χαρίσετε μια τουαλέτα σας;

«Μπορεί να της χαρίσω, αλλά μόνο αν δω ότι της πάει. Θέλω να την πάρει κάποια που να τη φορέσει και να το χαρεί».

Ποια ήταν τα αγαπημένα σας χρώματα;

«Το μαύρο, το κόκκινο και τα εμπριμέ με τα μεγάλα σχέδια».

Έχετε σκεφτεί να δωρίσετε τις τουαλέτες σας σε κάποιο μουσείο;

« Έχω δώσει στο Θεατρικό Μουσείο, στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών και δυο τρία πολύ αγαπημένα μου κοστούμια σε φιλανθρωπικές δημοπρασίες».

Κοιτώντας στο παρελθόν, βλέποντας τα ρούχα σας και τις φωτογραφίες σας, πώς νιώθετε; Νοσταλγία, πίκρα;

«Πίκρα όχι, ούτε νοσταλγία. Έχω ζήσει τη ζωή μου όπως ήθελα. Έχω αγαπηθεί πολύ, αλλά με έχουν πολεμήσει επίσης πολύ. Με βούλιαζαν από τη μία, αλλά εγώ έβγαινα από την άλλη. Πάλεψα, έκανα αυτά που ήθελα και νιώθω γεμάτη. Δεν ζηλεύω τίποτα. Ό,τι ωραίο βλέπω το θαυμάζω».

Το σώμα, οι άντρες και η μαγκιά
Ήσασταν μια θεά. Αυτό σας βοήθησε;

«Άντε καλέ. Θεά δεν ήμουν καθόλου, γιατί δίπλα μου ήταν η Μάγια Μελάγια, που ήταν καρακουκλάρα, και η Νίκη Ντέμις, ακόμα πιο καρακουκλάρα. Τότε στο μουσικό θέατρο και εννοώ την επιθεώρηση όλες ήταν πολύ όμορφες. Δεν έβρισκες δουλειά αν δεν ήσουν όμορφη. Εμένα όμως η αγωνία μου δεν ήταν πώς να αρέσω, αν η μέση μου ήταν δαχτυλίδι και τα μπούτια μου άρεσαν. Όλη η αγωνία μου ήταν να βγάλω γέλιο, γιατί δεν ήμουν ούτε φύσει ούτε θέσει κωμική. Για μένα το θέατρο ήταν πάντα ο μεγάλος μου εραστής».

Πώς είναι για μια γυναίκα να έχει όλους τους άντρες στα πόδια της;

«Δεν ήταν όλοι οι άντρες στα πόδια μου. Υπήρχαν πάρα πολλοί άντρες που με ήθελαν. Όταν τελείωνα το θέατρο και έβγαινα έξω, με περίμεναν καμιά εικοσαριά νεαροί, αλλά εγώ ήμουν δεσμευμένη και με παρωπίδες. Πάντα είχα κάποια σχέση και ήμουν πιστή σ' αυτήν. Όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο, ήμουν πιστή. Ήταν θέμα χαρακτήρα».

Έχετε παντρευτεί δύο φορές...

«Ναι. Την πρώτη φορά παντρεύτηκα στα δεκάξι μου έναν Έλληνα εξ Αιγύπτου και ο γάμος μας κράτησε 24 μέρες. Πολύ αργότερα παντρεύτηκα τον Παύλο μου, με τον οποίο είμαστε μαζί 43 χρόνια».

Όλα αυτά τα χρόνια της μεγάλης σας δόξας νιώσατε σταρ;

«Σταρ δεν ένιωσα ποτέ μου. Όλη αυτή η λατρεία και όλο αυτό το σύμβολο του σεξ δεν με αγγίξανε καθόλου. Το σύμβολο του σεξ δεν βγήκε, γιατί εγώ εμφανιζόμουν στη σκηνή και έκανα τη σεξουαλική».

Πώς καταφέρατε να συνδυάσετε το θηλυκό με τη μάγκισσα και να καθιερωθείτε ως το απόλυτο sex symbol της τότε εποχής;

«Αυτό ήταν το θέμα. Τότε είχαν γράψει οι κριτικοί θεάτρου ότι η Σπεράντζα Βρανά πήρε τη μάγκισα αρσενικιά και την έκανε θηλυκιά».

Το ότι λέτε τα πράγματα με το όνομά τους σας έχει στοιχίσει στη ζωή και στην καριέρα σας;

«Όχι. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε βωμολοχία στο θέατρο. Απαγορευόταν. Τα αστεία που έλεγα ήταν σχετικά με το νούμερο. Είμαι κατ εξοχήν βωμολόχα, αλλά δεν θα ακούσεις χυδαία λέξη από μένα».

Η μεγάλη απόφασηκαι το σήμερα
Έχετε σκεφτεί να βγείτε ξανά στο θέατρο ή στην τηλεόραση έστω ως γκεστ;

«Το 80 με χτύπησε ένα αυτοκίνητο και μου έκανε μεγάλη ζημιά. Δεν μπορώ να περπατήσω εύκολα, αλλά δεν έφταιγε αυτό. Αποφάσισα να φύγω από το θέατρο το 1985 μετά από 39 χρόνια στην επιθεώρηση. Ήθελα να φύγω με ζήτω και όχι με γιούχα. Η τελευταία μου δουλειά ήταν το 1985 στο θέατρο Αθήναιον με τον Σωτήρη Μουστάκα, τη Μάρθα Καραγιάννη και άλλους αγαπημένους φίλους πρωταγωνιστές. Πρέπει να ομολογήσω βέβαια ότι το βιβλίο είχε μπει στη ζωή μου από το 1981. Τώρα γράφω το 10ο βιβλίο μου, που θα είναι μυθιστόρημα, με τίτλο Ο επιβήτωρ. Θα έχει ήρωα έναν άντρα και θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι. Θα είναι μεγάλη έκπληξη».

Υπάρχει κάτι που το θελήσατε πολύ και δεν το κάνατε ή δεν σας το έδωσε η ζωή; Ένα παιδί ίσως;

«Όχι. Και είμαι από τις σπάνιες περιπτώσεις που δεν με ενδιέφερε να γίνω μάνα. Δεν γεννήθηκα για μάνα, αλλά για κόρη. Από το δημοτικό ακόμα το όνειρό μου ήταν να βρεθεί ένα αγόρι να με αγκαλιάσει, να με σφίξει, να με φιλήσει. Αργότερα ήθελα να γίνω ηθοποιός και να μοιάσω στην Γκρέτα Γκάρμπο».

Δηλαδή δεν υπάρχει κάτι που το επιθυμήσατε και δεν το κάνατε;

«Όχι. Αυτό που επιθυμούσα ήταν να έχω ένα σεξουαλικό σύντροφο δίπλα μου. Χωρίς σύντροφο δεν θα ζούσα ούτε μια μέρα».

Ευχαριστούμε την ηθοποιό Δέσποινα Μοίρου για την ευγενική συμμετοχή της στη φωτογράφηση με τις τουαλέτες της κ. Σπεράντζας Βρανά.