Από τη ΒΙΚΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ
Στο άκουσμα του ονόματός του και μόνο πολλές γυναικείες καρδιές χτυπούν ακόμη πιο δυνατά. Ο διάσημος χορευτής Χοακίν Κορτέζ με την ευκαιρία της εμφάνισής του στο Καλλιμάρμαρο στις 14 Σεπτεμβρίου μιλάει στο ΛΟΙΠΟΝ για το φλαμένκο, το πάθος και τις γυναίκες, ενώ παράλληλα δηλώνει ότι η πιο σημαντική γυναίκα της ζωής του είναι η μητέρα του.Τι σημαίνει για σένα το φλαμένκο;
«Το φλαμένκο αγγίζει τους πάντες γιατί είναι μια ξεχωριστή κουλτούρα. Συγκινεί, γιατί ξεκίνησε από τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας και είναι αυθεντικό. Η τέχνη του μπορεί να βελτιωθεί, αλλά ποτέ δεν μαθαίνεται. Πρέπει να έχεις γεννηθεί με αυτήν».
Τι εκφράζεις μέσα από αυτόν το χορό;
«Την ευγνωμοσύνη μου για τη ζωή και όλα αυτά που μου έχει χαρίσει. Είναι σπουδαίο να μπορείς να περιγράψεις συναισθήματα, όχι με λόγια, αλλά με κινήσεις του σώματος».
Στην εποχή μας είναι επίκαιρο αυτό το είδος χορού;
«Κάθε είδος επικοινωνίας με τους άλλους είναι, όχι μόνο επίκαιρο, αλλά και ουσιαστικό. Σε μια εποχή που νιώθουμε απομονωμένοι και μόνοι, όσο περισσότερο ερχόμαστε σε επαφή με τους άλλους, τόσο πιο σημαντικό είναι».
Ποια είναι η σχέση της μοναξιάς με το φλαμένκο;
«Το φλαμένκο είναι μοναχικός χορός. Ωστόσο, ξεχωρίζει για ένα σημαντικό χαρακτηριστικό: έχει όλους τους άλλους, φίλους, συγγενείς, που ακολουθούν δίπλα σου και σου συμπαραστέκονται. Είναι κατεξοχήν χορός έκφρασης και εξωτερίκευσης συναισθημάτων».
Η δική σου σχέση με τη μοναξιά ποια είναι;
«Μου αρέσει η μοναχικότητα, όχι η μοναξιά. Η μοναξιά είναι όταν σου λείπει ο άλλος. Η μοναχικότητα είναι διαφορετική. Είναι όταν αφιερώνεις λίγο χρόνο και στον εαυτό σου. Όταν ξεκουράζεσαι και γεμίζεις με αγάπη, ώστε να μπορέσεις να την προσφέρεις μετά απλόχερα στους άλλους».
Πώς συνδυάζεται η παράδοση με σύγχρονες φόρμες χορού;
«Αυτή είναι και η μαγεία: να μπορέσεις να κρατήσεις τις ρίζες και να τις μεταφέρεις στις επόμενες γενιές μέσα από την αισθητική της κάθε εποχής. Το παρελθόν να γίνει παρόν».
Πώς νιώθεις που οι γυναίκες σε θεωρούν σέξι και ερωτικό;
«Είναι πολύ ωραίο. Απλώς δεν είναι μόνο η εμφάνιση που παίζει ρόλο στη ζωή. Όλα μαζί τα χαρακτηριστικά συνθέτουν έναν ερωτικό άνθρωπο. Προσωπικά έχω αγαπήσει και ερωτευτεί πολλές γυναίκες που υστερούσαν στην εμφάνιση, αλλά είχαν πολύ σημαντικά στοιχεία που τις έκαναν ερωτεύσιμες».
Κατά καιρούς έχεις απασχολήσει τον Τύπο με τις σχέσεις σου με επώνυμες κυρίες της σοουμπίζ. Προτιμάς η γυναίκα που έχεις δίπλα σου να είναι διάσημη;
«Όχι απαραίτητα. Απλώς έχει τύχει να γνωρίσω αρκετές επώνυμες γυναίκες, όπως έχει τύχει να γνωρίσω και αρκετές ανώνυμες και να τις ερωτευτώ».
Ποιος τύπος γυναίκας σε ελκύει;
«Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος τύπος. Θέλω μόνο να είναι ο εαυτός της».
Τι ρόλο παίζει στη ζωή σου το πάθος;
«Το πάθος είναι χαρακτηριστικό των Ισπανών και χαίρομαι πολύ που είναι και των Ελλήνων. Σε αυτό μοιάζουμε πολύ».
Θα ήθελες να ασχοληθείς και με την ηθοποιία, καθώς είναι γνωστή η συμμετοχή σου στις ταινίες του Πέδρο Αλμοδόβαρ; Πώς είναι, αλήθεια, να συνεργάζεσαι μαζί του;
«Ήταν υπέροχο που μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω σε ταινίες του. Όμως, δεν είμαι ηθοποιός, είμαι χορευτής. Αν και θα ήθελα να ξαναδοκιμάσω».
Έχεις εμφανιστεί και άλλες φορές στην Ελλάδα... Ποια είναι η γνώμη σου για τη χώρα μας και πώς χαρακτηρίζεις το ελληνικό κοινό;
«Είναι χαμογελαστοί. Έχουν τα ίδια στοιχεία με τους λατίνους. Ισπανοί και Έλληνες έχουν το ίδιο πάθος. Και οι Ελληνίδες είναι εξίσου όμορφες!».
Λόγω της δουλειάς σου μετακινείσαι συνεχώς. Υπάρχει κάποια πόλη στην οποία θα ήθελες να ζήσεις για πάντα;
«Η Μαδρίτη είναι η αγαπημένη μου πόλη. Εκεί γεννήθηκα, εκεί μεγάλωσα κι εκεί ζω. Εκεί είναι η οικογένειά μου και οι φίλοι μου. Ωστόσο, έχω ζήσει σχεδόν ένα χρόνο στη Νέα Υόρκη και την αγαπάω πολύ. Επίσης, αγαπάω πολύ το Λονδίνο και μου αρέσει η Βραζιλία».
Από τις γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή σου ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου έρωτας;
«Χμ, καλή ερώτηση. Θα σας εκπλήξω, όμως... Η μεγάλη αγάπη της ζωής μου είναι η μητέρα μου».
Πώς προσδιορίζεις την ελευθερία στον άνθρωπο;
«Είναι αυτό το μαγικό συναίσθημα που νιώθουμε ότι όλες οι χαρές της ζωής είναι μπροστά μας, αρκεί να θέλουμε να τις αγγίξουμε, να τις ζήσουμε».
