Σχεδόν τρεις μήνες έχουν περάσει πια από τις 9 Δεκεμβρίου που ο δεύτερος γιος της Εριέττας Κούρκουλου Λάτση και του Βύρωνα Βασιλειάδη, ήρθε στη ζωή πρόωρος αλλά γερός και ήρεμη πια με τα δύο παιδιά της στο σπίτι η Εριέττα αποφάσισε να μοιραστεί τη διαφορετική εμπειρία στο προσωπικό της podcast για να δώσει ένα μήνυμα και μια υπόσχεση.
«Θα ήθελα να μοιραστώ την ιστορία της γέννησης του Λέοντα και ο λόγος που αποφάσισα να την μοιραστώ είναι πως ήθελα να μοιραστώ την ιστορία όπως τη βίωσα εγώ. Και ήταν μια ιστορία διαφορετική.
Και ήθελα να τη μοιραστώ πιο πολύ για να θέσω το ζήτημα του όσο και να προγραμματίζουμε το τέλειο τοκετό και όσο και να τον κάνουμε εικόνα που οφείλουμε να τον κάνουμε εικόνα και βοηθάει πολύ πρέπει να γνωρίζουμε ότι η φύση κάποιες φορές δεν προγραμματίζεται. Δεν μπορεί να ακολουθήσει τα δικά μας θέλω. Αλλά ακόμα και σε αυτές τις στιγμές, έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε κάποιες επιλογές εμείς.
Στο πλαίσιο του τι είναι ασφαλές και στο πλαίσιο του ποιες είναι οι συγκεκριμένες συνθήκες της επιτόκου και του αγέννητου μωρού της.
Ο Λέοντας, όπως πολλοί από εσάς ήρθε ως έκπληξη για εμάς. Ήμουν 34ων εβδομάδων έγκυος και ήμουν στο κομμωτήριο και ετοιμαζόμουν για ένα επαγγελματικό ταξίδι με τον σύζυγό μου. Νωρίτερα είχα πάει για έναν καφέ με μια φίλη μου και είχα κάποιες συστολές σαν να μην σταματούσαν. Και στον Νίκο και τώρα είχα προπαρασκευαστικές συστολές, το έχουν πολλές γυναίκες και είναι πολύ φυσιολογικό αλλά το είχα ψάξει και δεν συνδέονταν πάντα με πρόωρο τοκετό. Τέλος πάντων εκείνη την ημέρα ενώ καθόμουν στην καρέκλα του κομμωτηρίου συνειδητοποιώ πως αυτές οι συστολές έχουν κρατήσει πάνω από δύο ώρες συνεχόμενα» ξεκίνησε να διηγείται η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση και συνέχισε:
«Χρονομετρούσα τις συστολές μου με ένα application και μου βγάζει μια ειδοποίηση να προετοιμαστώ για να μπω στο μαιευτήριο για τον τοκετό. Εγώ γενικά είμαι πολύ ψύχραιμη και παρέμεινα ψύχραιμη θεωρώντας ότι θα πάω κανονικά στο ταξίδι μου απλά πήρα τη μαία μου τη Δήμητρα και της είπα ότι θα περάσω από εκεί πριν φύγω για να δούμε τι γίνεται. Έκανε μια εξέταση NST και εκεί με ενημέρωσε η Δήμητρα ότι το ταξίδι ακυρώνεται και πάμε για τοκετό… Εκεί αγχώθηκα λίγο και να σημειώσω ότι αυτό έγινε στις 5 Δεκεμβρίου που είναι η ημέρα γενεθλίων του πατέρα μου και πιστεύω ότι εκείνος έβαλε το χέρι του και δεν μπήκα στο αεροπλάνο, γιατί όλο αυτό θα συνέβαινε σε μια ξένη χώρα, που δεν γνωρίζαμε και δεν μας γνώριζε το ιατρικό προσωπικό.
Φεύγουμε από την κλινική μεταφερόμαστε στο μαιευτήριο για να μου βάλουν έναν ορό για να καθυστερήσουμε τον τοκετό να κάνουμε τις κορτιζόνες να αναπτυχθεί όσο γίνεται περισσότερο το μωρό.
Η δική μου προετοιμασία για αυτή τη γέννα ήταν να γεννήσω στο σπίτι, αλλά οι συνθήκες αυτό δεν μου το επέτρεψαν. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να είναι γερός. Και η αλήθεια είναι ότι υποστηρίχθηκε όσο περισσότερο γινόταν η επιθυμία μου για τον τοκετό μου και δεν το περίμενα και αυτό το οφείλω στον γιατρό μου.
Ο τοκετός ξεκίνησε το βράδυ της 9ης Δεκεμβρίου και διήρκεσε 20 ώρες. Όπως λέω γελώντας ήθελε να βγει Τοξότης που ήταν και ο μπαμπάς μου και είναι και ο αδερφός μου.
Είχα αποφασίσει να μην κάνω επισκληρίδιο και να γεννήσω φυσιολογικά. Είχα στο μυαλό μου να γεννήσω στο νερό, αλλά και πάλι θα πω ότι πρέπει να ακούμε το σώμα μας. Μπήκαμε στην μπανιέρα αλλά μετά από ένα τέταρτο ένιωσα ότι δεν το αντέχω ότι ζεσταίνομαι πάρα πολύ και με βοήθησαν και βγήκα, έκατσα στο ειδικό σκαμπό, αλλά τελικά ξάπλωσα στο κρεβάτι και τελικά εκεί γεννήθηκε ο Λέων. Ήταν μια μαγική εμπειρία.
Μόλις γεννήθηκε ο Λέων το άγχος μας ήταν να ζυγιστεί το παιδί και να δούμε ότι όλα είναι καλά. Γιατί μας είχαν ενημερώσει ότι αν είναι κάτω από 2,5 κιλά θα πρέπει να μπει στη μονάδα. Ήταν 2.600 γραμμάρια και ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι όλοι. Τον πήρα στην αγκαλιά μου και ήρθε η πνευμονολόγος και εντόπισε ότι το μωρό είχε πιο χαμηλό οξυγόνο από αυτό που έπρεπε. Μας ενημέρωσε πως πρέπει να πάει στη μονάδα.
Σε εκείνη τη στιγμή είναι αλήθεια ότι χάλασε λίγο το όνειρό μου, είχε έρθει κι η μητέρα μου, είχε έρθει κι ο Νίκος, είχα αρχίσει να τρώω και ήρθε ο γιατρός που είπε να κρατήσω το μωρό στην αγκαλιά μου να τον θηλάσω γιατί πολλά μωρά βελτιώνουν το οξυγόνο τους. Αλλά μετά από κάποια ώρα δεν είδαμε βελτίωση και έτσι αναγκάστηκαν να τον πάρουν στη μονάδα.
Ξύπνησα την επόμενη μέρα και δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα γεννήσω και δεν θα έχω το μωρό μου δίπλα μου. Είμαι ο άνθρωπος που κάνει τα πάντα για να μην πάρουν το μωρό του, αλλά ήξερα πως το καλό του είναι στη μονάδα και έπρεπε να το αποδεχτώ. Ήταν κάτι πολύ δύσκολο για εμένα. Ήταν μια στιγμή χαράς που μου έστελναν συγχαρητήρια και εγώ δεν ήθελα να δεχθώ καμία ευχή... Ήθελα να είμαι με τον άνθρωπο μου και να καταλάβω πώς διαχειρίζονται οι γονείς μια τέτοια κατάσταση.
Το αποδέχτηκα με δυσκολία και άρχισα να σκέφτομαι πώς προχωράμε. Την πρώτη φορά που κατεβήκαμε στη μονάδα μας εξήγησαν την κάθε λεπτομέρεια. Ο Λέων ήταν ένα μωράκι με σωληνάκια, όπως αυτά που είχα δει σε ταινίες. Ήταν πολύ δύσκολο. Εμπιστευτήκαμε τους ειδικούς και γνωρίζαμε ότι ο Λέων ήταν από τις εύκολες περιπτώσεις γιατί ήταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη για ένα πρόωρο μωρό και θα έβγαινε σε λίγες μέρες.
Όλοι οι άνθρωποι της μονάδας μας δεχτήκανε με τρομερά υψηλή ενσυναίσθηση. Το δυσκολότερο είναι να φύγεις από το μαιευτήριο χωρίς το παιδί και αυτό εμείς δεν το ζήσαμε. Βγήκε πολύ γρήγορα. Έτσι κάπως κύλησαν αυτές οι δύσκολες στιγμές και μετά από 2-3 μέρες ενημερωθήκαμε ότι ο Λέων μπορεί να ανέβει στο δωμάτιο και την επόμενη μέρα να γυρίσουμε σπίτι μας»
Ολοκληρώνοντας η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση, αποκαλύπτοντας πως είχε και μια επιπλοκή που την οδήγησε λίγες ώρες μετά τον τοκετό στο χειρουργείο, έδωσε μια υπόσχεση. Να κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να μπορούν οι γονείς που ζουν αυτόν τον γολγοθά να έχουν το δικαίωμα να είναι κοντά στα μωρά τους που παίρνουν δύναμη από την παρουσία τους και την επαφή.
