Μια χρονιά που δεν θα θέλει να θυμάται είναι η φετινή για την Έλλη Αγγελιδάκη, γι’ αυτό και με αφορμή τις άγιες ημέρες του Δεκαπενταύγουστου μοιράστηκε μαζί μας το τάμα που έχει κάνει στο ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα στην Επισκοπή Ρεθύμνου, την πατρίδα της.
«Έκανα ένα τάμα για την υγεία της οικογένειάς μου, αλλά και τη βελτίωση της υγείας της γιαγιάς μου, και ήρθε η ώρα να το εκπληρώσω. Τη φετινή χρονιά μου συνέβησαν πολλά. Αρχικά, ο γιος μου, ο Άλκης, είχε το ατύχημα στο γυμναστήριο του σπιτιού μας, με αποτέλεσμα, όπως ξέρετε, τα 7 εξωτερικά ράμματα και τα 4 εσωτερικά. Φοβήθηκα πολύ. Όταν πήγα το παιδί στο νοσοκομείο, ήταν λουσμένο στο αίμα. Όπως μας είπε ο γιατρός, το κόψιμο ήταν πολύ βαθύ, είχε φτάσει μέχρι το νεύρο. Ευτυχώς που δεν πειράχθηκαν άλλα σημεία. Αυτή η περιπέτεια που περάσαμε, σε συνδυασμό με το άγχος που έχω από τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει η αγαπημένη μου γιαγιά, με στρέσαρε πάρα πολύ, με αποτέλεσμα να έχω ενοχλήσεις στο στομάχι».
Τελικά, όπως μας είπε η ίδια η Έλλη, αυτές οι ενοχλήσεις δεν ήταν περαστικές. «Ένα βράδυ, κι ενώ βρισκόμουν στο καφέ μου στη Νέα Σμύρνη, το «Sugar Cubes», δεν αισθανόμουν καλά. Ένιωσα πόνους στο στομάχι, που στη συνέχεια έγιναν αφόρητοι, με αποτέλεσμα να μεταφερθώ σε ιδιωτικό νοσοκομείο του Φαλήρου. Πραγματικά, δεν ήξερα τι να κάνω. Οι γιατροί μού έδωσαν δυνατά παυσίπονα και μου εξήγησαν πως ίσως αυτό προήλθε από τη βότκα πορτοκάλι που είχα πιει νωρίτερα και τα λίγα πατατάκια που είχα τσιμπήσει. Ο συνδυασμός του όξινου με το λάδι... Συνήλθα και οι γιατροί μού έγραψαν εξετάσεις, τις οποίες αμέλησα να κάνω άμεσα. Λάθος μου...».
Το τρίτο χτύπημα για φέτος ήρθε στην ίδια. «Δυστυχώς, το ίδιο πρόβλημα μου παρουσιάστηκε ακόμη δύο φορές, και την τελευταία ακόμη πιο έντονα. Έχω πραγματικά ανησύχησει και, μόλις τελειώσω από το τελευταίο μέρος των διακοπών μου στη Σαντορίνη, έχω προγραμματίσει να υποβληθώ σε γαστροσκόπηση αλλά και αναλυτικές εργαστηριακές εξετάσεις. Τι να πω; Στρες; Γλωσσοφαγιά και κακό μάτι;
Ελπίζω από δω και πέρα να πάνε όλα καλά και να καταφέρω να ηρεμήσω».
Από τον ΑΛΕΞΗ ΜΙΧΑ
