Από τη ΝΑΝΣΥ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ

«Λίτσα.com»... Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να πούμε πως λαμπυρίζει σαν ένα μικρό διαμάντι μέσα στην γκρίζα, φτωχή και επαναλαμβανόμενη τηλεόραση που βλέπουμε φέτος. Η Λίτσα, με όπλο της το πιστολάκι, κατάφερε να είναι μια φρέσκια, κεφάτη και κυρίως εμπνευσμένη ελληνική παραγωγή, από εκείνες που λείπουν συνήθως από τη μικρή μας οθόνη. Είναι μια δουλειά που έρχεται να αποδείξει πως εξακολουθούν να υπάρχουν καλά, πολύ καλά ελληνικά σενάρια, την ώρα που έχουμε κατακλυστεί από προκάτ εισαγωγής. Όσο για τη Σοφία Φαραζή; Με την ερμηνεία της σε αυτόν το ρόλο, τον πρώτο ουσιαστικά πρωταγωνιστικό ρόλο της καριέρας της, μας απέδειξε πως ήρθε για να μείνει. Έχει ταλέντο, φυσικότητα, αμεσότητα, έχει αυτό το κάτι που χρειάζεται ο ηθοποιός για να μιλήσει απευθείας στην καρδιά του τηλεθεατή. Και η Σοφία μίλησε κατευθείαν στην καρδιά μας.

Βρισκόμαστε στα μέσα της τηλεοπτικής σεζόν και η «συγκατοίκησή» σου με τη Λίτσα μετράει πλέον αρκετούς μήνες... Πώς σου φαίνεται η Λίτσα;

«Όλη αυτή η συγκατοίκηση που λες κι εσύ μου φαίνεται σούπερ! Όλους αυτούς τους μήνες παρέα με τη Λίτσα έχω καλομάθει. (Γέλια.) Δεν σου κρύβω πως είναι ένας ρόλος που έχω αγαπήσει πολύ. Ένας ρόλος με τον οποίο έχω περάσει και εξακολουθώ να περνάω πολύ ευχάριστες στιγμές. Άλλωστε, η Λίτσα είναι αξιαγάπητη».

Τι είναι αυτό που σου έκανε εντύπωση αλήθεια στη Λίτσα;

«Μου έχουν κάνει πολλά πράγματα εντύπωση. Αυτά, όμως, που μου έχουν κάνει περισσότερο εντύπωση είναι το πείσμα της και το γεγονός ότι δεν έχει σταματήσει ποτέ να ονειρεύεται. Η Λίτσα μπορεί να έχει μεγαλώσει και να μην είναι παιδί, όμως έχει μάθει να κάνει όνειρα. Δεν σταματάει να ονειρεύεται και να διεκδικεί ό,τι της αξίζει. Ακόμα και με τον Ηλία, με τον οποίο είναι ερωτευμένη και θα μπορούσαν να της αρκούν... ψίχουλα αγάπης, εκείνη διεκδικεί με πάθος αυτό που της αξίζει. Δεν συμβιβάζεται. Αυτό, λοιπόν, με εντυπωσιάζει πάρα πολύ πάνω της».

Τι θαυμάζεις σ' εκείνη και τι σε ενοχλεί;

«Όλα αυτά που ήδη σου είπα είναι λόγοι που επίσης με κάνουν να τη θαυμάζω. Όσο για το τι με ενοχλεί; Τίποτα... Ή μάλλον με ενοχλεί το γεγονός ότι σε όλη αυτή τη φάση του ειδυλλίου της με τον Ηλία δεν εμπιστεύτηκε τις φίλες της. Και αυτό ήταν λάθος της. Άλλωστε, έτσι κι αλλιώς, από τη στιγμή που έκανε τις επιλογές της δεν θα έπρεπε να τη νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι».

Η Σοφία μοιάζει καθόλου με τη Λίτσα;

«Να σου πω κάτι; Δεν το έχω σκεφτεί καθόλου. Όμως, τώρα που με ρωτάς και το σκέφτομαι, όχι, δεν έχουμε καμία σχέση με τη Λίτσα. Και αυτό είναι καλύτερο, γιατί έχει και για μένα περισσότερο ενδιαφέρον».

Η Λίτσα είναι ένα μοναχικό πλάσμα, που για να πολεμήσει τη μοναξιά της κατέφυγε στο Διαδίκτυο. Πιστεύεις πως υπάρχουν δίπλα μας σήμερα πολλά μοναχικά κορίτσια;

«Σαφέστατα. Υπάρχουν πολλά μοναχικά κορίτσια και το ίδιο μοναχικά αγόρια. Είναι χαρακτηριστικό της εποχής. Άλλωστε, από την αφόρητη μοναξιά που ζούμε καθημερινά έχει γίνει παγκόσμιο φαινόμενο η επιλογή συντρόφων μέσω Ιnternet».

Πιστεύεις πως η μοναξιά μπορεί να καταπολεμηθεί ουσιαστικά μέσα από το Ιnternet;

«Προτιμώ την απευθείας επαφή, την επαφή χωρίς καλώδια, κομπιούτερ, ποντίκια. Από την άλλη, βέβαια, το Internet για όλους εκείνους τους ανθρώπους που είναι μόνοι είναι μια λύση, μια συντροφιά, ένα άλλο είδος επαφής και επικοινωνίας».

Η εποχή που ζούμε είναι δύσκολη για τις ανθρώπινες σχέσεις, είτε προσωπικές είτε φιλικές...

«Οι εποχές που ζούμε είναι δύσκολες και σκληρές. Κατ αρχήν, δεν ζούμε πια την εποχή των ευκαιριών. Ίσως αυτή την εποχή να την έζησαν οι γονείς μας. Όλοι οι νέοι άνθρωποι ζούμε καθημερινά πια έναν αγώνα, για να μπορέσουμε να τα καταφέρουμε. Η ζωή έχει γίνει αφόρητα ακριβή, γι αυτό και έχουμε γίνει σκλάβοι της».

Δηλαδή; Εξήγησέ μου τι εννοείς...

«Όλο αυτό το κυνήγι των χρημάτων, των ανέσεων, των ευκαιριών εννοείται πως μας έχει απομονώσει. Και όσο κλεινόμαστε στο καβούκι μας, τόσο απομακρυνόμαστε, τόσο δεν εμπιστευόμαστε κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό μας. Είμαστε πια εγωκεντρικοί και καθόλου έτοιμοι για συμβιβασμούς. Πλέον είναι δύσκολο να βρεις στη ζωή σου έναν έρωτα που να έχει διάρκεια, ενώ είναι πανεύκολο να αλλάζεις συντρόφους. Δεν λέω ότι αυτή η εποχή δεν έχει και τα καλά της, αλλά με όλα αυτά που μας συμβαίνουν έχουμε καταντήσει πιο πολύ να σκεφτόμαστε, παρά να ζούμε».

Εσύ ασχολείσαι με το Ιnternet;

«Δεν σου το είπα; Σου το είπα... Δεν μοιάζουμε καθόλου με τη Λίτσα. (Γέλια.) Δεν έχω καμία απολύτως επαφή με το άθλημα. (Γέλια.) Είμαι απλώς ένα κλικ παραπάνω από όλους εκείνους που ξέρουν μόνο να ανοίγουν το κομπιούτερ».

Άρα δεν ασχολείσαι ούτε με το Facebook και τα σχετικά.

«Όχι, όχι. Με το Internet ασχολούμαι μόνο στο βαθμό που θέλω είτε να βρω είτε να μάθω κάποια πράγματα. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο».

Η εμπειρία του κομμωτηρίου

Στο σίριαλ υποδύεσαι μια κομμώτρια. Τι έχεις να μας πεις για αυτή σου την εμπειρία;

«Δεν εξελίχθηκα σε αυτόν το χώρο. (Γέλια.) Έκανα μόνο στην αρχή τέσσερα πέντε μαθήματα για να μάθω πώς πρέπει να κρατάω είτε το πιστολάκι είτε το ψαλίδι. Και αυτό ήταν».

Αν δεν ήσουν ηθοποιός, η κομμωτική θα ήταν από τα επαγγέλματα που θα μπορούσες να κάνεις;

«Δεν μου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό τι θα μπορούσα να κάνω, αν δεν ήμουν ηθοποιός. Πάντως, με την κομμωτική μάλλον δεν θα είχα ασχοληθεί. Είναι ένα επάγγελμα απίστευτα κουραστικό και σκληρό. Είναι να τα θαυμάζεις όλα αυτά τα κορίτσια που δουλεύουν στα κομμωτήρια. Εγώ, να σκεφτείς, δέκα λεπτά κρατάω το πιστολάκι για να γυρίσουμε μια σκηνή και μου φεύγουν τα χέρια».

Αλήθεια, τι σε έκανε να πεις το «ναι» στη Λίτσα, όταν ήρθε το καλοκαίρι στα χέρια σου το σενάριο;

«Δεν με έκαναν να πω το ναι ένα ή δύο συγκεκριμένα πράγματα, αλλά όλο το πακέτο. Ήταν ένα σενάριο πολύ φρέσκο, ευχάριστο και νεανικό, ήταν η σκηνοθεσία της Όλγας Μαλέα, ήταν το καστ, η παραγωγή. Γενικά ήταν μια δουλειά προσεγμένη από την πρώτη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Ήταν μια καλοστημένη δουλειά που δεν είχες λόγο να πεις όχι».

Υπήρξε κάτι που να σε φόβισε;

«Όχι. Απλώς είχα την αγωνία του να μπορέσω να αντεπεξέλθω σωστά σε όλο αυτό που αναλάμβανα».

Ο ρόλος της πρωταγωνίστριας

Η Λίτσα ήταν ουσιαστικά ο πρώτος τηλεοπτικός πρωταγωνιστικός ρόλος της καριέρας σου. Αγχώθηκες;

«Αγχώνομαι κάθε φορά που έρχεται στο δρόμο μου μια νέα δουλειά. Και αγχώνομαι γιατί θέλω να τη βγάλω εις πέρας με επιτυχία, για να μην απογοητεύσω όλους όσοι με εμπιστεύτηκαν και με πίστεψαν».

Πιστεύεις πως είναι ο σημαντικότερος ρόλος για σένα στη μέχρι τώρα πορεία σου;

«Είναι όντως σημαντικός ρόλος, αν και εξίσου σημαντικός ήταν για μένα και ο ρόλος μου στη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη Δυο μέρες μόνο, όπου υποδυόμουν μια ομοφυλόφιλη. Ήταν ένας ρόλος δύσκολος, με πολλές ισορροπίες».

Η Λίτσα είναι ένας ρόλος που θα σου ανοίξει πόρτες;

«Αυτό δεν το ξέρω... Αυτό που ξέρω είναι πως όντως εισπράττω καλά σχόλια και πως ό,τι ακούω γι αυτή τη δουλειά είναι θετικό και αυτό με κάνει χαρούμενη. Ελπίζω να έρθει κάτι αξιόλογο μετά τη Λίτσα, όπως αξιόλογα και σημαντικά είναι όλα τα πράγματα που έχω κάνει σιγά σιγά εδώ και δέκα χρόνια. Δεν έχω κανένα παράπονο. Νομίζω πως όλες οι δουλειές μου με έχουν πάει παρακάτω. Άλλωστε, είμαι ένας προσγειωμένος άνθρωπος και γνωρίζω καλά πως σήμερα μπορείς να κάνεις επιτυχία και να έχεις τα πάνω σου, αλλά την επόμενη σεζόν να μην υπάρχεις πουθενά».

Η τηλεόραση ανοίγει πόρτες; Βοηθάει όλους όσοι βρίσκονται στην αρχή να πάνε παρακάτω;

«Φυσικά βοηθάει και όσοι ίσως δεν το παραδέχονται απλούστατα δεν θέλουν να δουν την αλήθεια. Η τηλεόραση σου φέρνει και καλύτερους ρόλους, αλλά και καλύτερα χρήματα. Η διάρκεια σε αυτόν το χώρο δεν έχει να κάνει μόνο με την τηλεόραση ή μόνο με το θέατρο, αλλά γενικότερα με τις επιλογές σου. Αν δεν βιάζεσαι και προσπαθείς να επιλέγεις πράγματα που μπορούν να σε κάνουν καλύτερο και αν είσαι και λιγάκι τυχερός, τότε μόνο έτσι μπορείς να ελπίζεις πως θα έχεις διάρκεια σε αυτόν το χώρο».

Εσύ νιώθεις τυχερή;

«Ναι, νιώθω. Αν έλεγα πως δεν με έχει βοηθήσει μέχρι τώρα η τύχη μου, θα ήμουν άδικη».

Τι είναι τύχη;

«Είναι το να καταφέρεις να βρεθείς τη σωστή στιγμή στην κατάλληλη θέση και δίπλα στους κατάλληλους ανθρώπους».

Η τηλεόραση μοιάζει με Παράδεισο για τα νέα παιδιά ή μπορεί να είναι και Κόλαση μαζί;

«Δεν ξέρω αν για όλους όσοι κάνουν τα πρώτα τους βήματα η τηλεόραση μοιάζει με Παράδεισο. Άλλωστε, είπαμε... έχει να κάνει με τις επιλογές μας».

Ερωτικά μπερδέματα

Και με τα ερωτομπερδέματα της Λίτσας με τον Ηλία τι γίνεται;

«Ε, όπου να ναι θα αρχίσουν τα προβλήματα να μεγαλώνουν, γιατί, χωρίς προβλήματα, σειρά δεν γίνεται. (Γέλια.)».

Δηλαδή;

«Δηλαδή, η Τζένη θα βάλει μπροστά το σχέδιο για να διαλύσει αυτή τη σχέση. Η Λίτσα και ο Ηλίας σιγά σιγά θα διαπιστώσουν και στην πράξη πόσο μακριά μπορούν να τους κρατήσουν οι δύο εντελώς διαφορετικοί δρόμοι από τους οποίους προέρχονται και όλα αυτά».

Η Λίτσα θα σταματήσει να έχει τύψεις που «έκλεψε» τον Ηλία από την αγκαλιά της Τζένης;

«Βέβαια, βέβαια... Οι τύψεις ξεπερνιούνται και μπαίνει στο κυρίως θέμα, που είναι ο έρωτάς της με τον Ηλία. Μόνο με αυτό ασχολείται».

Σε αυτή τη σειρά απατήθηκε η Λίτσα αλλά και η Τζένη αργότερα, και μάλιστα για το χατίρι της Λίτσας. Εσύ με την απιστία πώς τα πας; Είσαι «επιεικής» μαζί της;

«Σε αυτή την ερώτηση πάντα δυσκολεύομαι να απαντήσω. Και δυσκολεύομαι γιατί όλα αυτά είναι σχετικά. Δεν μπορώ να σου πω ούτε πως συγχωρώ ούτε πως δεν συγχωρώ την απιστία. Αυτές οι αποφάσεις έχουν να κάνουν με το σε ποια ηλικία βρίσκεσαι, τι ανθρωπος είσαι, τι άλλο συμβαίνει ακριβώς στη ζωή σου εκείνη τη στιγμή, τι άνθρωπος είναι αυτός που βρίσκεται δίπλα σου. Οπότε;».

Η Λίτσα κάνει τα πάντα για τον έρωτα. Η Σοφία;

«Είμαι ικανή να κάνω κι εγώ τα πάντα για τον έρωτα. Είναι πρωταρχικό κομμάτι στη ζωή μου».

Τι είναι έρωτας;

«Είναι κινητήριος δύναμη, γι αυτό και θέλω να υπάρχει πάντα ένας δυνατός έρωτας στη ζωή μου».

Αγάπη;

«Η αγάπη νομίζω πως είναι η συνέχεια του έρωτα. Είναι το κομμάτι εκείνο που έρχεται για να ολοκληρώσει ένα μεγάλο έρωτα. Είναι το επόμενο σκαλοπάτι και σίγουρα το πιο ουσιαστικό, γιατί πολλές φορές ένας έρωτας μπορεί να ξεθυμάνει».

Ο ιδανικός σύντροφος για σένα πώς είναι;

«Δεν έχω ιδέα... (Γέλια.) Ποτέ δεν μπήκα στη λογική να ψάξω τον ιδανικό. Ποτέ γενικότερα δεν έψαξα να βρω στον άλλο κάποια συγκεκριμένα πράγματα για να τον ερωτευθώ. Πρώτα τον ερωτεύομαι και μετά τον ανακαλύπτω. Δεν προσπαθώ να τον ανακαλύψω προκαταβολικά».

Δηλαδή, δεν ήσουν ποτέ το κορίτσι που περίμενε πάνω στο άσπρο άλογο τον πρίγκιπα;

«Όχι, δεν ήμουν ποτέ αυτό το κορίτσι. Δεν ήμουν ποτέ κορίτσι που είχε... κουτάκια στο μυαλό του».

Τέλος, δεν θα μπορούσα να μη σε ρωτήσω για το αν η Λίτσα θα πάει και του χρόνου... Κάτι τέτοιο έχει πάρει το αφτί μου κι επειδή είμαι φαν, το έχω χαρεί πολύ.

«Δεν το έχει πάρει άδικα το αφτί σου. Η αλήθεια είναι πως έχουν γίνει κάποιες συζητήσεις, αλλά ακόμα τίποτα δεν είναι οριστικό, οπότε κι εγώ δεν μπορώ να σου δώσω μια σίγουρη απάντηση. Θα δούμε...».