Ιωσήφ Μαρινάκης: "Ο κόσμος έχει ανάγκη να χαμογελάσει"

30.12.2008
Στο βουνό θα αλλάξει το χρόνο ο γνωστός ηθοποιός. Το 2009 θα τον βρει με καλή παρέα στην Αράχοβα, όπου θα κάνει τη μικρή του απόδραση σε ένα σύντομο διάλειμμα από τα γυρίσματα του «Λάκη του γλυκούλη», αλλά και από την παράσταση «Νοέμβρης», στην οποία συμμετέχει στο θέατρο.

Από την ΤΖΕΝΗ ΜΕΛΑ

Στο βουνό θα αλλάξει το χρόνο ο γνωστός ηθοποιός. Το 2009 θα τον βρει με καλή παρέα στην Αράχοβα, όπου θα κάνει τη μικρή του απόδραση σε ένα σύντομο διάλειμμα από τα γυρίσματα του «Λάκη του γλυκούλη», αλλά και από την παράσταση «Νοέμβρης», στην οποία συμμετέχει στο θέατρο. Οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις τον κρατάνε μέχρι στιγμής στην Αθήνα, ωστόσο ο δημοφιλής ηθοποιός θα «δραπετεύσει» από το κλεινόν άστυ για την παραμονή Πρωτοχρονιάς και ανήμερα για «μισή» μέρα, αφού η παράσταση τον καλεί πίσω, διότι τα θέατρα παίζουν πάντα παραστάσεις την πρώτη μέρα του νέου χρόνου. Όπως λέει ο Ιωσήφ Μαρινάκης, «...θα φύγω για λίγο στο βουνό, να νιώσω το χειμώνα, το χιόνι».

Θα υποδεχθείς το 2009 στην Αράχοβα;

«Ναι, δεν είμαι και πολύ του κοσμικού, αλλά φέτος έτυχε να είναι κάποιοι φίλοι εκεί. Θα είναι δύο μέρες σχεδόν, παραμονή και επιστροφή ανήμερα, γιατί τα θέατρα είναι ανοιχτά και ο κόσμος περιμένει να διασκεδάσει. Είμαι λάτρης της θάλασσας, αλλά το χειμώνα το βουνό είναι ωραίο».

Τι εύχεσαι για τη νέα χρονιά;

«Είναι γεγονός ότι ζούμε σε μια περίεργη εποχή, με όλα όσα συμβαίνουν. Είναι δύσκολα τα πράγματα, γι αυτό εύχομαι να έχουμε τη δύναμη και το σθένος να στεκόμαστε στα πόδια μας και να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε προκύψει με αισιοδοξία και χαμόγελο».

Δεν είναι όμως εύκολο με όσα γίνονται...

«Πιστεύω ότι στο χέρι μας είναι όλα. Ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει τα πάντα».

Είσαι αισιόδοξος άνθρωπος;

«Νομίζω πως ναι».

Υπάρχουν Πρωτοχρονιές που θυμάσαι πιο έντονα;

«Τις περισσότερες Πρωτοχρονιές δούλευα βράδυ όταν άλλαζε η χρονιά, οπότε δεν έχω να θυμάμαι».

Κάποια άλλη που δεν δούλευες;

«Θυμάμαι μια Πρωτοχρονιά, πριν από τέσσερα χρόνια, που είχαμε φύγει από την Αθήνα για να πάμε στη λίμνη Πλαστήρα με τον Θανάση Ευθυμιάδη. Καθυστερήσαμε όμως και η νέα χρονιά μας πρόλαβε στο δρόμο. Το διασκεδάσαμε παρ όλα αυτά. Βάλαμε τη μουσική δυνατά στο αυτοκίνητο, ανοίξαμε σαμπάνιες, γελάσαμε πολύ».

Κάνεις δώρα;

«Ναι μου αρέσει να κάνω δώρα».

Φτιάχνεις λίστα δώρων ή σε αγχώνει;

«Όχι, αν βρω κάτι και μου αρέσει, το παίρνω. Δεν μπορώ να κάνω πρόγραμμα, με τρελαίνει».

Η σχέση σου με τα χρήματα; Τα σκορπάς;

(Γέλια.) «Όχι. Θεωρώ όμως ότι το χρήμα είναι ένα μέσο για να το χρησιμοποιήσεις και να περνάς καλά».

Έχεις ξοδέψει πολλά χρήματα για χριστουγεννιάτικο δώρο;

«Έχω ξοδέψει».

Τι ήταν, θα μας πεις;

(Γέλια.) «Δεν θα σας πω. Ήταν πολύ προσωπικό».

Πάντως κι εσύ δεν πρέπει να έχεις παράπονο από τη χρονιά που φεύγει. Σε επαγγελματικό τουλάχιστον επίπεδο ο «Λάκης ο γλυκούλης» έχει πάει πολύ καλά.

«Ναι, είναι μια δουλειά που πάει πολύ καλά γενικά, δεν είναι μόνο από πλευράς τηλεθέασης, είναι και η πίσω πλευρά της, όπου όλα είναι πολύ καλά. Μπορεί να κάνεις μια δουλειά και να είναι επιτυχημένη, αλλά να υπάρχει περίεργο κλίμα. Και οι δύο συνεργασίες που έχω φέτος είναι καταπληκτικές: στην τηλεόραση με τον Πέτρο Φιλιππίδη και στο θέατρο με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη. Χαίρομαι να πηγαίνω. Δεν καταλαβαίνω ότι δουλεύω, είμαστε μια παρέα».

Σε είχαμε συνηθίσει σε δραματικούς ρόλους και φέτος κάνεις κωμωδία. Το επιδίωξες;

«Είναι κάτι που το ήθελα, γιατί και ο κόσμος έχει την ανάγκη να χαμογελάσει, να χαλαρώσει με αυτό που θα δει, αλλά και εγώ είχα την ανάγκη μετά από αρκετά χρόνια που έκανα δράμα. Ήθελα να δείξω ότι μπορώ να κάνω κι άλλα πράγματα. Τώρα δεν ξέρω αν αυτό έχει πετύχει ή όχι».

Ο χαρακτήρας που υποδύεσαι στη σειρά, ο Νίκος, αδερφός του Λάκη, είναι ένας αδίστακτος άνθρωπος. Παρ όλα αυτά, έχετε έστω ένα κοινό στοιχείο;

«Δεν νομίζω. Εγώ είμαι άνθρωπος που θέλω να μοιράζομαι ό,τι έχω. Ο Νίκος δεν θέλει να το κάνει αυτό ούτε καν με την οικογένειά του. Είναι εαυτούλης, εγωιστής, δεν νομίζω ότι μοιάζουμε σε κάτι. Δεν ξέρω αν θα αλλάξει κάτι στο τέλος, γιατί δεν είναι το αρχικό, ισπανικό σενάριο. Έχει γίνει μια πολύ ελεύθερη απόδοση. Έχουν κρατηθεί κάποια βασικά στοιχεία, αλλά η συνέχεια είναι στο μυαλό του σεναριογράφου της σειράς, του Αποστόλη Τσαούσογλου. Όποια συνέχεια και αν έχει, εμένα μου αρέσει να εκπλήσσομαι και να προχωράω με αυτό».

Περίμενες ότι η σειρά θα είχε τόσο μεγάλη ανταπόκριση;

«Όχι, όταν ξεκινάω μια δουλειά, δεν πηγαίνω με αυτή τη λογική. Από ένστικτο είχα σημάδια ότι θα είναι κάτι καλό».

Είσαι αγχωμένος για το φετινό σου «βήμα» επειδή είχε προηγηθεί η περσινή παραγωγή του ΑΝΤ1, ο «Γητευτής», που είχε κοπεί;

«Δεν είμαι καθόλου αγχωμένος. Θεωρώ ότι ο Γητευτής ήταν μια καταπληκτική δουλειά. Από εκεί και πέρα, αφού έκοψαν δέκα σίριαλ στον ΑΝΤ1, δεν ήταν μόνο το δικό μας που δεν πήγε καλά. Δεν νομίζω ότι έφταιγε η σειρά, δεν είμαι ειδικός να κρίνω τι φταίει. Εμένα με ενδιαφέρει αυτό που κάνω να είναι αξιοπρεπές, και ήταν πολύ αξιοπρεπές. Ήταν μια πολύ ωραία δουλειά. Το θέμα είναι να έχεις ωραίες συνεργασίες και ο Λάκης είχε όλα τα εχέγγυα για κάτι τέτοιο».

Και στο Θέατρο «Εμπορικόν», όμως, είσαι σε μια πολύ καλή παραγωγή.

«Ναι, είναι ο Νοέμβρης του Ντέιβιντ Μάμετ, που διαδραματίζεται στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου και αυτό μπορεί να μεταφερθεί σε οποιοδήποτε πολιτικό γραφείο, οποιασδήποτε χώρας. Νομίζω ότι αυτά που διαδραματίζονται στο έργο συμβαίνουν παντού. Ο ρόλος μου είναι του δικηγόρου του προέδρου, με τους ανθρώπους δηλαδή που βρίσκονται πίσω, γιατί οι άνθρωποι που είναι μπροστά είναι απλώς όργανα, μαριονέτες. Ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι ένας αδίστακτος άνθρωπος, που προσπαθεί να επηρεάσει τον πρόεδρο της Αμερικής έχοντας κάποια άλλα συμφέροντα».

Αδίστακτος εις διπλούν δηλαδή φέτος...

(Γέλια) «Ναι, αδίστακτος εις διπλούν».

Δεν είναι πολύ κουραστικό το πρόγραμμά σου, γυρίσματα και παραστάσεις ταυτόχρονα;

«Όταν σου αρέσει αυτό που κάνεις και είσαι καλά, δεν υπάρχει κούραση. Με γεμίζουν αυτά που κάνω και αισθάνομαι καλά, δεν κουράζομαι».

Προλαβαίνεις να έχεις προσωπική ζωή, να κάνεις κάποια πράγματα για σένα;

«Προσπαθώ όσο μπορώ. Μου αρέσει να κάνω ήσυχα πράγματα, να πηγαίνω σε σπίτια με φίλους, αλλά μπορεί και ένα βράδυ να κλαμπάρω».

Δέντρο στόλισες;

«Όχι, γιατί όταν είσαι μόνος, αυτό σε θλίβει».

Από εμφανίσεις σου σε εκδηλώσεις έχουμε δει ότι δεν είσαι μόνος. Είστε καιρό μαζί;

«Ένα χρόνο».

Σκέφτεστε το γάμο και να αποκτήσετε παιδιά;

«Κάποια στιγμή ναι...».