Aπό την ΤΖΕΝΗ ΜΕΛΑ

Αυτή τη μαμά που περιμένει το γιο της στο... ψυγείο και έχει έτοιμη την πορτοκαλάδα του ποιος δεν θα ήθελε να την έχει; Αυτή τη χαριτωμένη φιγούρα που γνωρίσαμε καλύτερα στο «Καφέ της Χαράς», αγαπήσαμε ιδιαίτερα στο «Θα βρεις το δάσκαλό σου» και συναντάμε ξανά φέτος στα «Σαράντα κύματα» δεν θα μπορούσε κανείς να τη φανταστεί σε ρόλο που θα ήταν κόντρα στο πρόσωπό της.

Η Χριστίνα Τσάφου είναι πολλά χρόνια στο θέατρο και έχει παίξει σε πολλές και σημαντικές παραστάσεις. Παρ όλα αυτά, η τηλεόραση τη... γνώρισε καλύτερα στο κοινό, που την ξεχώρισε από τις πρώτες της συνεργασίες. Νέος της ρόλος γι αυτή τη σεζόν αυτός της Βουλγαρίας, της οικονόμου στη σειρά του ΑΝΤ1 «Σαράντα κύματα». Τι λέει η ίδια για τη νέα της εμφάνιση;

«Ο ρόλος μου άρεσε από την αρχή που τον διάβασα. Το σενάριο είναι πολύ καλογραμμένο και έχει στοιχεία παραμυθένια. Κατά τα άλλα, θα μπορούσε να είναι μια σύγχρονη ιστορία. Η Βουλγαρία είναι μεν η οικονόμος, αλλά είναι ο άνθρωπος της οικογένειας, έχει πολύ μεγάλο θάρρος μέχρι θράσος με αυτά που λέει και κάνει».

Έχει χαρακτηριστικά που έχετε κι εσείς;

«Είναι αρκετά δυναμική, καθαρός άνθρωπος δηλαδή, και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν μπορεί να κρυφτεί, όταν δεν της αρέσει κάτι, είναι έντονη. Κι εγώ δεν μπορώ να κρυφτώ εύκολα, δυστυχώς! (Γέλια.) Με τα χρόνια που περνάνε, ξέρετε, ο χαρακτήρας φτιάχνεται για να αντιμετωπίσει όσα συμβαίνουν γύρω».

Πάντως, αυτό που έχετε εσείς είναι το πρόσωπο ενός καλού ανθρώπου...

«Μου το λένε πολλοί. Προτιμώ πάντα με καλό τρόπο να λύνω τα θέματα, με ηρεμία και θέλω να είναι καλό το κλίμα, ειδικά στη δουλειά».

Δένεστε με τους ανθρώπους που συνεργάζεστε κάθε φορά;

«Δένομαι, αλλά δεν μπορώ να ταιριάξω με όλους. Εξάλλου, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν θέλουν, που κρατάνε από μόνοι τους κάποιες αποστάσεις, γιατί έτσι λειτουργούν οι ίδιοι. Εγώ στη συγκεκριμένη δουλειά δεν τους ήξερα, εκτός από τη Λίνα Σακκά, με την οποία έχουμε δουλέψει μαζί στο Θέατρο Τέχνης και στις Γοργόνες, αν κι εκεί δεν είχαμε πολλές κοινές σκηνές. Τώρα χαίρομαι πραγματικά που δουλεύουμε μαζί, γιατί την ξέρω από μικρό κοριτσάκι, που έλαμπε όταν έπαιζε στο θέατρο. Δεν ήξερα τον Μιχάλη Μαρίνο, ούτε την Κάρμεν Ρουγγέρη, αλλά έχουμε εξοικειωθεί πάρα πολύ, γελάμε πολύ. Με τον Μιχάλη πολλές φορές κλαίμε από τα γέλια, παίζουμε, κάνουμε παιχνίδια ηθοποιίστικα».

Κάπως έτσι κάνετε και στο θέατρο, στον «Μπακαλόγατο» με τον Πέτρο Φιλιππίδη...

«Εκεί τρέχουν τα μάτια μου από τα γέλια και με ρωτάει κάθε φορά ο Πέτρος κλαις»; (Γέλια.)

Κάνετε ένα ρόλο στο θέατρο, αυτόν της προξενήτρας της κυρα-Δέσποινας σε μια ιστορία που έχει μείνει αξέχαστη.

«Απ ό,τι έμαθα εκ των υστέρων, Ο μπακαλόγατος ήταν πρώτα θεατρική παράσταση και μετά έγινε ταινία. Το ρόλο, λοιπόν, τον είχε παίξει και η Γεωργία Βασιλειάδου στο θέατρο και μετά η Μαρίκα Νέζερ. Τι να σας πω τώρα... Καταρχήν με τον Πέτρο (σ.σ.: Φιλιππίδη) θέλω να δουλεύω. Νιώθω πολύ καλά γιατί τον ξέρω χρόνια από το θέατρο και έχουμε δουλέψει κι άλλες φορές μαζί. Καταλαβαίνω τη γλώσσα του απόλυτα, γιατί έχουμε τους ίδιους δασκάλους και εκείνος ξέρει τι να βγάλει από εμένα, πώς να με χειριστεί, για να έχει αυτό που θέλει σαν σκηνοθέτης. Αυτά τα έργα τα αντιμετωπίζουμε με σεβασμό και με διάθεση να κάνουμε το καλύτερο».

Έχετε κάνει πολλά στο θέατρο. Παρ όλα αυτά, θεωρείτε ότι η αναγνώριση ήρθε με την τηλεόραση;

«Έτσι γίνεται. Η τηλεόραση φτάνει παντού. Είναι γνωστό τοις πάσι, η τηλεόραση μπαίνει σε όλα τα σπίτια και μετά είσαι αναγνωρίσιμος. Βέβαια, χαίρομαι, γιατί πολλοί μου μιλάνε για παραστάσεις που με έχουν δει από πιο παλιά, πριν ακόμα κάνω τηλεόραση. Με τις τηλεοπτικές εμφανίσεις έρχεται και δένει το γλυκό. Από την άλλη, η τηλεόραση είναι το μέσο στην εποχή μας για να βρίσκεις και πιο εύκολα δουλειά στο θέατρο. Στους ανθρώπους του θεάτρου αρέσει αυτό, να είσαι αναγνωρίσιμος επειδή έχεις κάνει και τηλεόραση».

Ποια σειρά ήταν αυτή που σας «βοήθησε» περισσότερο;

«Το Καφέ της Χαράς. Και μετά ήρθε το Θα βρεις το δάσκαλό σου, που ήταν εξαιρετικός ο ρόλος μου. Τον αγάπησα πάρα πολύ γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω πολλά πράγματα. Ήμουν η μάνα, αλλά ήμουν και ερωτευμένη και πονηρή, έλεγα και ψέματα, και τι δεν έκανα, ήταν πολύ ωραίος ρόλος».

Φαίνεται πάντως ότι αγαπάτε τους ρόλους σας.

«Δεν μπορείς να την κάνεις αλλιώς αυτή τη δουλειά. Πώς να υποστηρίξεις διαφορετικά αυτό που κάνεις; Αν δεν το υποστηρίξουμε, για ποιο λόγο να μας δει ο κόσμος και γιατί να του αρέσουμε κιόλας;».

Δεν το υποστηρίζουν όλοι.

«Αυτή η δουλειά, ξέρετε, είναι φάρμακο. Όσοι έχουμε οικογένεια καταλαβαίνουμε. Υπάρχουν δύσκολες στιγμές, ευχάριστες... Πας στο θέατρο, μπορεί να μην τα έχεις τινάξει όλα από πάνω σου, αλλά εκείνη την ώρα είναι σαν να κάνεις θεραπεία. Είμαστε πολύ τυχεροί εμείς οι ηθοποιοί».

Πώς αποφασίσατε να ακολουθήσετε αυτό το επάγγελμα;

«Να σας πω την αλήθεια, μία από τις παραστάσεις που είδα εκεί γύρω στα 16 ήταν η αιτία, η αφορμή. Ήταν μια παράσταση στο Κάππα με τον Νίκο Κούρκουλο που είχε τίτλο Ταμπούρλο στη νύχτα. Είδα τον άνθρωπο αυτόν να παίζει, έμοιαζε με θηρίο! Πήγαινε κι ερχόταν πάνω στη σκηνή με τόσο πάθος, ένιωθες ότι ήταν σε δόνηση. Ένιωθα να με τραντάζει αυτό το πράγμα και είπα θέλω κι εγώ. Τον Κούρκουλο δεν τον είχα συναντήσει ποτέ. Έτυχε όμως και δούλεψα στο Εθνικό και όταν πήγα στο γραφείο του να μιλήσουμε για τα οικονομικά, του αποκάλυψα ότι ήταν η αιτία που θέλησα να γίνω ηθοποιός. Με κοίταζε... Θα είχε ακούσει προφανώς περισσότερο για τις ταινίες, που ο μισός γυναικείος πληθυσμός ήταν ερωτευμένος μαζί του. Εγώ τον είδα εκεί και αυτή η ενέργεια, αυτό το πάθος που είχε, το λέω τώρα και ανατριχιάζω, με έκαναν να πω θέλω κι εγώ».

Δύσκολα, πάντως, θα σας δούμε σε ρόλο «κακιάς».

«Αυτό που έκανα πέρυσι στο Mega, στις Γοργόνες, ήταν μια κακιά. Είχε και κάποια ανθρώπινα στοιχεία, αλλά νομίζω ότι κακιά ούτε στο θέατρο έχω κάνει. Δεν έχει τύχει. Ξέρετε, εγώ πιστεύω ότι θα μπορούσα να το κάνω, αλλά δεν βοηθάει το παρουσιαστικό μου. Τους κακούς τους έχουμε συνηθίσει με γωνίες στο πρόσωπο, να μην είναι στρογγυλοί. Ο φακός θέλει γωνίες. Στο θέατρο θα ήταν πιο εύκολο, αλλά δεν έχω κάνει».

Κάνετε και στον κινηματογράφο πολλές εμφανίσεις.

«Πολλές, μικρές και ωραίες».

Είστε και στην καινούργια ταινία των Ρέππα Παπαθανασίου, το «Αυστηρώς ακατάλληλον», που θα βγει μέσα στον Οκτώβριο στις αίθουσες.

«Ναι, ανήκω στο κινηματογραφικό συνεργείο της ιστορίας που γυρίζει ταινίες κυρίως ερωτικές. Ξαφνικά αποφασίζουν να κάνουν μια ποιοτική ταινία, αλλά το συνεργείο παραμένει το ίδιο. Εγώ υποδύομαι την κομμώτρια και μακιγιέζ, που είναι φίλη με την ενδυματολόγο και ο κακός σύμβουλός της». (Γέλια.)