Από τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ-ΡΩΜΑΝΟ ΛΙΖΑΡΔΟ

Έπειτα από αρκετό καιρό που είχαμε να συναντηθούμε ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Παναγιώτης Χριστόπουλος επέστρεψε. Αυτή τη φορά η δική του ματιά είναι η δική του... γραφή. Ή ακόμα καλύτερα, η ματιά του είναι αυτή του εξισορροπιστή, που καλείται να ενώσει δύο πολιτισμούς: το σκανδιναβικό με τον ελληνικό. Νονός σε αυτά τα ιδιαίτερα βαφτίσια η τηλεόραση του Αlpha!

Πώς προέκυψε ο τίτλος με τους αγγέλους και τους διαβόλους;

«Γιατί την ίδια στιγμή που πέφτει ένας άγγελος από τον ουρανό, ανεβαίνει και ένας διάβολος από την Κόλαση... με σκοπό να σαμποτάρει την αποστολή του πρώτου».

Μου θυμίζει χωρίς να γίνω ανόητος ελπίζω μια παλιά βιντεοταινία με τον Μπονάτσο και τον Κωνσταντίνου η περιγραφή...

«(Γέλια!) Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Ήταν καλό;».

Ήταν φρίκη, αλλά εμένα μου αρέσουν οι προσβολές της αισθητικής.

«Σε καταλαβαίνω και με το παραπάνω! Το ίδιο συμβαίνει και σε μένα».

Βρίσκεις λοιπόν κοινά στο καλτ και το κιτς των ελληνικών σειρών;

«Όταν μιλάμε για το Ρετιρέ του Δαλιανίδη, ο Κούντερα απλώς σβήνει... Γενικά απολαμβάνω την ηδονή της αηδίας πάρα πολύ! Βέβαια, καλτ είναι και ο Αρτζέντο, καλτ είναι και η Στεφανία».

Η σαχλαμάρα είναι για τους αήττητους ηλιθίους ή για όσους εκτιμούν τον αντίποδά τους;

«Πιστεύω ότι όσους δεν νιώθουν ότι απειλούνται από αυτό που βλέπουν θα τους επηρεάσει. Άλλωστε, οι ηλίθιοι σήμερα δεν βλέπουν μόνο καλτ, βλέπουν πολύ σοβαρά πράγματα σαν τις σοβαρές ειδήσεις. Στην Ελλάδα νομίζω συγχέουμε το καλτ με το κλισέ. Εγώ πιστεύω ότι το καλτ είναι ιδιοφυής και ανατρεπτική συσσώρευση πολλών κλισέ μαζί!».

«Στεφανία»... Φαντάζεσαι μια ανάλογη σειρά να... ξεφυτρώσει στις οθόνες και να είναι σαν να ανακαλύφθηκε η πυρίτιδα;

«Θα ήταν ένα ποίημα! Το στοίχημα θα είναι να πείσεις τον κόσμο να ψηθεί και πάλι από το κλασικό μελόδραμα και όχι από το... σαπούνι! Δεν ξέρω αν σήμερα ο κόσμος συγκινείται από το Ταπεινοί και καταφρονεμένοι του Ντοστογιέφσκι, φερ ειπείν, και η Στεφανία έχει πολύ από αυτό!».

Μήπως όμως για να έχουμε μελόδραμα απαιτείται να θιχτούν κάποιες αξίες; Σήμερα τι αξίες έχουν μείνει; Τότε να το καταλάβω, το σκασιαρχείο ήταν κατάπτυστο, η πορνεία επίσης... Μη μιλήσουμε για τους τεντιμπόιδες...

«Πρέπει να γίνει μια βαθιά έρευνα αξιών σήμερα... Αν η αξία είναι το χρήμα, πρέπει να χτυπηθεί αυτό! Αν η αξία είναι η υποχρεωτική και συνεχής χαρά, πρέπει να χτυπηθεί αυτή! Άλλωστε, κάτι παρόμοιο έκανε και ο Σολόντζ με το Ρalindromes».

Μιλώντας για χρήμα, πόσο προσοδοφόρα είναι η μεταφορά μιας σειράς σε κανάλι και σεναριογράφο;

«Για το κανάλι δεν ξέρω, για το σεναριογράφο είναι σαν να γράφει μια πρωτότυπη σειρά, πράγμα που το θεωρώ δίκαιο, μιας και πραγματικά δημιουργείς κάτι από την αρχή».

Υπάρχουν καλλιτέχνες που κάνουν adaptation ξένων σειρών χωρίς να πληρώνουν τα δικαιώματα ή να αναφέρουν την πηγή «έμπνευσής» τους. Είναι κατάπτυστοι ή απλώς αναγκασμένοι να υποστηρίξουν το μύθο που έστησαν;

«Κάθε κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας είναι έγκλημα. Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ κλοπής και έμπνευσης, βέβαια, είναι αρκετά δυσδιάκριτες. Πιστεύω ότι πολύς κόσμος έχει κάνει καριέρα κλέβοντας και καταφέρνει να κοιμάται ήσυχος. Εκεί μετράει η παιδεία του καθένα και το κατά πόσο κάποιος ήρθε ουρανοκατέβατος σε αυτόν τον κόσμο».

Ανέφερες τον ουρανοκατέβατο... Ποιος φτάνει, λοιπόν, από τον ουρανό (σ.σ.: στη σειρά) και με τι στόχο;

«Ένας άγγελος, ο Μιχάλης, έχει μόλις τελειώσει τις σπουδές του στη Σχολή Αγγέλων. Ονειρεύεται να σώσει τον κόσμο και να σταματήσει τους πολέμους, αλλά του λείπει η πρακτική εμπειρία. Ο Παράδεισος, λοιπόν, του αναθέτει να κάνει το... αγροτικό του βοηθώντας μια άνεργη χωρισμένη γυναίκα που μεγαλώνει μόνη δύο άτακτα παιδιά».

Τον Άγγελο ερμηνεύει...

«Ο Μάξιμος Μουμούρης... Αγγελικά πλασμένος ούτως ή άλλως!».

Και από τη σατανική πλευρά βρίσκουμε...

«Τον Πέτρο Λαγούτη με την κακόφημη γοητεία του!».

Το τρίπτυχο του «πυρ, γυνή και θάλασσα», λοιπόν, αλλάζει φύλο;

«Ναι, αν και έχουμε και μια... διαβόλισσα στο κουαρτέτο, τη Γεωργία Τσαγγαράκη. Ερμηνεύει τη Φαίδρα, μέντορα του κακού».

Πώς στην τόση ισπανομανία μια σειρά από τη Δανία;

«Η Δανία έχει πολλές ομοιότητες με την Ελλάδα, είναι ναυτικός λαός. (Γέλια.) Πραγματικά δεν ξέρω».

Είδες επεισόδια της σειράς;

«Της ελληνικής ή της δανέζικης;».

Της δανέζικης...

«Ναι, είναι ένα συμπαθητικό σίτκομ 20 λεπτών. Για τις ανάγκες της ελληνικής τηλεόρασης τα λεπτά έπρεπε να γίνουν 45».

Σε τι άλλο διαφέρει η σειρά;

«Το ότι κάνουμε πολλά εξωτερικά γυρίσματα. Ξέχασα να σου πω ότι τους θνητούς εκπροσωπεί η Μυρτώ Αλικάκη».

Αυτό μάλιστα... Υποκλίνομαι στο cast, μιας και της έχω πραγματική εκτίμηση!

«Είναι η γυναίκα που βρίσκεται στο κέντρο... Που φέρει στη φύση της και το καλό και το κακό».

Η διαβολική «Αναστασία» σε νέες περιπέτειες;

«Ναι, κάπως σαν την Αναστασία δηλαδή. (Γέλια.) Επιστρέφοντας στα προηγούμενα, είναι ολοφάνερο ότι μιλάμε για μια αλληγορία, για τη μάχη του καλού και του κακού που γίνεται μέσα μας».

Τελικά, υπάρχει καλό μέσα μας; Γιατί υποβόσκει σε πολλούς ανθρώπους;

«Καθότι σωκρατικός... πιστεύω πως ναι! Το όλο ζήτημα είναι να κατορθώσουμε να μπούμε στη θέση του διπλανού μας ή και του εχθρού μας πριν να είναι αργά. Εκεί χάνεται το παιχνίδι... Ο εγωισμός φταίει για όλα».

Εγκατέλειψες τη σκηνοθεσία και βούτηξες στο σενάριο;

«Όχι, φυλάω τη σκηνοθετική μου όρεξη για το σινεμά».

Έχουμε εξελίξεις;

«Αναμένουμε... Είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά πιστεύω ότι έχω δυο τρεις καλές ιστορίες στο μυαλό μου».

Ο Alpha από την άλλη τι σου φυλάει;

«Με έχουν αγκαλιάσει πολύ και με ξέρουν πολύ καλά, κυρίως λόγω της ταινίας μου Η έκταση που αναλογεί (σ.σ.: πολυβραβευμένη ταινία μικρού μήκους), που τους άρεσε πάρα πολύ. Μου αρέσουν οι άνθρωποι εκεί, ειδικά η Ντίνα Κάσσου, που επιμελείται τη σειρά. Ξέρει πολύ καλά την τέχνη της αφήγησης».

Πρώτη φορά συνεργάζεσαι με τον Αlpha;

«Ναι, πέρυσι ήμουν στον ΑΝΤ1».

Τι έκανες;

«Μερικά επεισόδια για τη σειρά θρίλερ Ιστορίες από την απέναντι όχθη. Είχα περάσει πολύ καλά. Είχα την ευκαιρία να εκφράσω τον γκροτέσκο εαυτό μου».

Εκφράσεις ή εκθέσεις;

«Το ίδιο δεν είναι;».

Η έκφραση απαιτεί την τοποθέτηση, η έκθεση την προβολή πέρα από τους καθωσπρεπισμούς.

«Τότε μάλλον εκτέθηκα. (Γέλια.) Δεν ήταν καθόλου καθωσπρέπει και αυτό την έκανε τόσο ενδιαφέρουσα».

Έχεις πάει σε γυρίσματα της σειράς και αν ναι, ποιες είναι οι πρώτες σου σκέψεις;

«Η παρέα έχει δέσει αρμονικά, κυρίως λόγω της Ανιές Σκλάβου, που σκηνοθετεί, και του καστ, που είναι πολύ καλά και ήσυχα παιδιά. Όσο για το αποτέλεσμα, χαίρομαι που βγαίνει έντονα το slapstick στοιχείο και τα οπτικά gags, πράγμα που πιστεύω ότι είναι σπάνιο για ελληνική σειρά. Δεν βασίζονται μονάχα στις ατάκες».