Τα τελευταία χρόνια η Ζέτα Δούκα έχει βρεθεί πολλές φορές στο μάτι του κυκλώνα αποφασίζοντας να μιλήσει ανοιχτά για θέματα που ως τότε ήταν ένοχα μυστικά πίσω από κλειστές πόρτες και σίγουρα είναι από τις γυναίκες που πρωτοστάτησαν στο κίνημα του MeToo στη χώρα μας. Όχι χωρίς προσωπικό κόστος. Η ίδια βέβαια λέει πια πως το κόστος που θα πλήρωνε αν συνέχιζε να μη μιλάει θα ήταν για εκείνη μεγαλύτερο.
Καλεσμένη στην εκπομπή «Καλημέρα Είπαμε» η ηθοποιός ξεδίπλωσε πολλές πτυχές του εαυτού της και των απόψεών της τις οποίες έχει μάθει πια να υποστηρίζει με κάθε κόστος.
«Είμαι μια γυναίκα 51 ετών, εργαζόμενη, μητέρα, που διεκδικεί της ανάγκες της. Που μπορεί να είναι οι προσωπικές μου ανάγκες ή οι κοινωνικές. Θέλω να είμαι ένας χρήσιμος άνθρωπος» είπε αρχικά η Ζέτα Δούκα και συνέχισε: «Κάποια πράγματα είναι συγκεκριμένα και πρέπει να μιλάμε ανοιχτά, να ξέρουμε γιατί τα λέμε. Δεν μπορούμε να μιλάμε και να λέμε ότι οι γυναίκες δεν πρέπει έχουν τα ίσα δικαιώματα με τους άντρες… »
-Είναι αυτονόητο το θέμα προέκυψε και έγινε αυτή η συζήτηση περί αμβλώσεων:
«Νομίζω ότι τα θέματα που έχουν λυθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια και αφορούν στην αυτοδιάθεση, στην ελεύθερη βούληση, στην παροχή υπηρεσιών που ακουμπούν στην σφαίρα της υγείας δεν θα έπρεπε να ξανασυζητιόνται.
Όλα αυτά ξανασυζητιόνται για άλλους λόγους που όσο και να τους αναλύσουμε εδώ πέρα θα είναι πιο πολύ για να κάνουμε μια μικρή συζήτηση παρά μια συζήτηση επί της ουσίας. Γιατί όλα αυτά τα πράγματα ακουμπούν αλλού. Πάνε αλλού.
Στο πως ο κόσμος βλέπει την γυναίκα, τι θεωρεί ότι πρέπει να περιμένει από αυτή τη γυναίκα, στερεότυπα πατριαρχικά και τα λοιπά. Δεν έχει να κάνει με το παιδί. Δεν έχει να κάνει δηλαδή με την φροντίδα των παιδιών, αγέννητων ή γεννημένων. Έχει να κάνει με το πως ο κόσμος αντιμετωπίζει την γυναίκα και την ελεύθερη της βούληση που αφορά στο να γίνει μητέρα. Κι αυτό είναι ένα θέμα που αφορά κυρίως, για να μην πω αποκλειστικά εκείνη, τη γυναίκα»
-Τα «πληρώνεις» αυτά που λες; Είχαμε και την περίπτωση του MeToo
«Όλα έχουν ένα τίμημα. Κι εγώ έχω πληρώσει και πληρώνω. Αλλά πιστεύω πως το συνειδησιακό μου τίμημα θα ήταν μεγαλύτερο αν δεν είχα το σθένος να τοποθετηθώ σε αυτά τα πράγματα. Τα χρόνια που δεν μιλούσα, που θεωρούσα πως δεν πρέπει, που δεν γίνεται, δεν έβρισκα τη δύναμη τα πλήρωσα με άλλο κόστος. Σωματοποιούνται όλα αυτά. Όταν είμαι καλά με το αξιακό μου κομμάτι, υπάρχει κόστος και είναι εύκολο να «δολοφονείς» έναν χαρακτήρα. Είμαι όμως καλά με τον εαυτό μου και τη συνείδησή μου»
-Ποια θεωρείς ότι ήταν η μεγαλύτερη υπέρβαση που έχεις κάνει μέχρι τώρα;
«Να γίνω μητέρα». Δεν το είχα καθόλου στο μυαλό μου μέχρι τα 40-41 μου. Δεν ήξερα αν μπορούσα να αναλάβω αυτή την ευθύνη, να φέρω στον κόσμο έναν άνθρωπο που πιθανότατα να μην έχει μια καλή ζωή με όλα όσα συμβαίνουν. Όταν όμως ήταν μέσα μου περισσότερο η ανάγκη μου, η επιθυμία μου να αποκτήσω παιδί και είδα μέσα μου ότι μπορούσα να το υποστηρίξω, αυτή την ευθύνη, αυτή την επιλογή τότε εξέφρασα την επιθυμία να γίνω μητέρα. Ωστόσο είναι μια υπέρβαση γιατί ο κόσμος που φέρνουμε τα παιδιά μας δεν είναι ιδανικός. Το αντίθετο θα έλεγα»
