-Εσύ ή που θα είσαι εξαφανισμένος ή που θα είσαι σαν αυτό το χειμώνα…τι θα κάνεις τελικά;
«Το The Voice άμα γίνει του χρόνου θα το έκανα. Θα γίνει και μια εκπομπή για τη συμπερίληψη που είμαι πάρα πολύ χαρούμενος για αυτό αλλά δεν μπορώ να πω περισσότερα γιατί θα γίνει ένα press event για αυτό… Μαθαίνω όμως πολλά από αυτή την εκπομπή. Θα γίνουν οι Σέρρες 2, δεν παίζω εγώ, έγραψα απλώς την ιστορία.
Η «Καρυάτιδα» στο Εθνικό ξεκίνησε και είμαι πανευτυχής και νιώθω ευγνωμοσύνη για τη γενναιοδωρία του κόσμου που εξαντλεί τα εισιτήρια. Είναι πολύ αστείο… Η Μαριλού Κατσαφάδου όταν ήρθε στη γενική πιάστηκε το σαγόνι της από τα γέλια…
Και όσον αφορά την Eurovision, είχαμε μια πρώτη συνάντηση και αν μπορεί και η Μαρία (σ.σ. Κοζάκου) επειδή νιώθω πως έχει αλλάξει η κατάσταση και οι συνθήκες προς αυτό που εγώ θεωρώ καλύτερο σωστό και ωραίο, αν μπορεί και η Μαρία θα το σκεφτόμουν αλλά ότι είναι να ειπωθεί θα το πει η ΕΡΤ»
-Σε ότι αφορά τον κόσμο της Eurovision και την αποδοχή σου, έφυγες καλά;
«Ναι, έφυγα καλά και συνεχίζουν να μας λένε πολύ ωραία λόγια και τους ευχαριστώ πολύ. Είναι πολύ κουραστική δουλειά, θέλω να το πω αυτό γιατί πολλές φορές βιαζόμαστε λίγο και σχολιάζουμε αρνητικά τους σχολιαστές. Είναι πολύ πολύ πολύ δύσκολη δουλειά πραγματικά και δεν μπορείς να προετοιμάσεις και τον άλλον για το πόσο δύσκολη είναι.
Δεν είναι ότι έχεις να μιλήσεις, είναι ότι έχεις να συνδυάσεις πάρα πολλά πράγματα. Θέλει πάρα πολλές γνώσεις. Θέλει και τεχνικές γνώσεις, αυτό το έχει η Μαρία. Θέλεις γνώσεις ούτως ή άλλως. Γεωγραφίας, ιστορίας, κανόνες… Το χιούμορ επίσης άλλες φορές θα πιάσει, άλλες φορές δεν θα πιάσει. Αυτό είναι υποκειμενικό εξάλλου δεν πειράζει.
Μια φορά θα πεις ένα αστείο που ο άλλος θα γελάσει, την άλλη φορά θα πεις ένα αστείο το οποίο δεν θα λειτουργήσει καλά. Αλλά η γνώσεις είναι αντικειμενικές, δεν είναι υποκειμενικές. Πρέπει να ξέρεις πράγματα»
-Άρα το προαπαιτούμενο ποιο είναι; Που αυτό ίσως να μην το ξέρουν κάποιοι
«Ότι έχει πια πολλά πολλά πράγματα που πρέπει να συνδυάσει και που δεν ήταν έτσι. Όταν ήταν οι χώρες ας πούμε 20 και ήταν μόνο μια βραδιά, βασικά όταν ήταν ένας άνθρωπος γιατί σχολίασαν τη στιγμή που είδα τη Δάφνη Μπόκοτα. Όταν την είδα χάρηκα τόσο πολύ. Μα εγώ την Eurovision από αυτήν την αγάπησα. Με τη δική της φωνή. Και φαντάζομαι κι εγώ κάνω κάποιους άλλους να την αγαπήσουν τώρα. Τότε λοιπόν ήταν διαφορετική η συνθήκη με κάποιες δυσκολίες που εμείς δεν τις έχουμε τώρα πια ειδικά τεχνικές αλλά ήταν ένας άνθρωπος…
Από τη στιγμή που έγιναν δύο είναι πολλά τα ζητούμενα πια. Δεν φτάνει μόνο η πολύ σωστή πληροφορία που την έπαιρνες. Τώρα είναι πολύ μεγαλύτερες οι απαιτήσεις… Ίσως τους καλομάθαμε… Εμείς πήγαμε με το τι είναι η Eurovision όχι με το τι ήθελε η τηλεόραση το 2013. Εκείνη την εποχή ήταν πολύ της μόδας το χιούμορ το κάπως αγενές ίσως και κακοποιητικό που σήμερα δεν θα μπορούσες να τα πεις.
Εμείς μπήκαμε με κάτι διαφορετικό τότε, και θέλανε να κοροϊδεύουμε. Μας θεώρησαν βαρετούς. Μια, δυο φορές που κάναμε χιούμορ για ρούχα και μαλλιά κοιταζόμασταν μετά με τη Μαρία. Ας φορέσει ο καθένας ότι θέλει. Δεν έχει να κάνει με το political correct. Είναι κάτι που έχω μέσα μου έτσι κι αλλιώς»
-Βλέποντάς την Eurovision εκτός πώς πέρασες;
«Μια χαρά πέρασα. Πάρα πολύ ωραία. Και πέρυσι είχε και πολύ πλάκα γιατί κλειστήκαμε έξω από το σπίτι, ξέχασα τα κλειδιά του σπιτιού. Τα πρώτα 10 λεπτά του τελικού τα χάσαμε γιατί ήμασταν με τον Φώτη Σεργουλόπουλο κι έναν φίλο στη Θεσσαλονίκη για δουλειά και είχαμε κλείσει ένα airbnb και είχα πάρει εγώ τα κλειδιά και τα ξέχασα σε ένα μαγαζί που τρώγαμε πριν… Και είχαμε κάτσει από κάτω σε ένα τσιπουράδικο και περιμέναμε»
