Για τη μεγάλη απώλεια της αγαπημένης του φίλης Άννας Παναγιωτοπούλου πριν από λίγους μήνες, αλλά και τις καλές ή όχι καλές συνεργασίες του μίλησε στην Κορίνα Μανταγάρη και στη Real life ο Σταμάτης Φασουλής.

-Πριν από περίπου τέσσερις μήνες έφυγε από τη ζωή η Άννα Παναγιωτοπούλου, με την οποία σας συνέδεε βαθιά φιλία.

«Είναι σαν να έχασα το μισό θεατρικό μου εαυτό. Και δεν ήταν μόνο θέατρο η Άννα. Πέρα από φίλη, ήταν ένας τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων. Η Άννα έβλεπε τα πράγματα με ένα χιούμορ όταν ήταν μικρή που εγώ δεν το είχα υπ’ όψιν μου και μου άλλαξε τη ζωή.

Με τα χρόνια η Άννα σχεδόν αυτό το έβαλε εν ύπνω και σε μένα αναπτύχθηκε πάρα πολύ, όπως κι εκείνη πήρε δικά μου πράγματα και τα έκανε δουλειά και τα προχώρησε.
Ανταλλάξαμε πολύ βαθιά και πολύ ακριβά πράγματα με την Άννα και μερικά ανείπωτα. Τέτοια ένωση δεν ξέρω αν θα έχω άλλη στη ζωή μου. Αν και πιστεύω ότι την έχω μέσα μου σε πράγματα που αναφέρω, σε τόνους φωνής και βλέμματα».

-Το γεγονός ότι νιώθετε ηθοποιός από 2,5 ετών σας βοηθά να ξεκλειδώνετε τους ηθοποιούς ως σκηνοθέτης;

«Εκ φύσεως εκπέμπω εμπιστοσύνη, ώστε να μου εκμυστηρευτεί ο άλλος βαθύτατα μυστικά. Ανοίγομαι εύκολα στους ανθρώπους που θέλω να ανοιχτώ και ανοίγονται και αυτοί. Από τη στιγμή που ανοίγεται ο ένας στον άλλον, δημιουργείται μια σχέση πάρα πολύ έντονη που ωφελεί πολύ. Έχω συνεργαστεί με 500-600 ηθοποιούς και θυμάμαι μόνο μια συνεργασία που δεν πήγε καλά και δεν ήμουν εγώ υπαίτιος.

Είχα δώσει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο και ο πρωταγωνιστής/πρωταγωνίστρια, δεν θα πω τι είναι, δεν μου μιλούσε στις πρόβες. Την έκανα την παράσταση, ο πρωταγωνιστής/στρια είχε μεγάλη επιτυχία, κλαίγοντας μου είπε συγγνώμη στην πρεμιέρα, αλλά εμένα αυτό είναι ένα αγκάθι στην καρδιά μου ακόμα».

-Αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις σας;

«Ναι, αλλά εντελώς τυπικά».