Η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου, η δημοσιογράφος με τη μεγάλη καριέρα στη Σουηδία όπου μεγάλωσε πάντα παραμένει συνδεδεμένη με την Ελλάδα. Εξάλλου έχει δουλέψει και εδώ για πολλά χρόνια στην τηλεόραση.
Και φρόντισε να δημιουργήσει δεσμούς που κάθε χρόνο τη φέρνουν στην χώρα της καταγωγής της που για εκείνη είναι ένας μικρός παράδεισος. Μόνο που φέτος αποδείχτηκε λίγο περιπετειώδης.
Το μικρό κουκλίστικο σπίτι που έχει αγοράσει εδώ και χρόνια στην Πάτμο έβγαλε ζημιές και η ίδια έχει περάσει αυτές τις εβδομάδες των διακοπών της με εργάτες κι επισκευές. Το μετανιώνει; Μέρα παρά μέρα, όπως γράφει η ίδια αλλά δε θα το άλλαζε με τίποτα.
«Ο μικρός μου παράδεισος με ταλαιπώρησε τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Κυνηγούσα ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς, ξυλουργούς όταν τα πράγματα έσπασαν ή σταμάτησαν να λειτουργούν σαν να χρειάζονταν κι αυτά διακοπές. Με έκανε να αναρωτιέμαι γιατί αγόρασα αυτό το σπιτάκι σε ένα νησί που δεν ήξερα καν. Αλλά ήταν στιγμιαίος έρωτας από την πρώτη μέρα που πάτησα τη σαγιονάρα μου στην Πάτμο και πιστεύω στο γραμμένο και στη μοίρα και στα σημάδια που σου δείχνουν πως είναι να γίνει, οπότε το έκανα.
Το μετανιώνω κάθε δεύτερη μέρα αλλά μετά πέφτω για ύπνο με τη θάλασσα στα αυτιά και το αεράκι να χαϊδεύει την ψυχή μου. Ξυπνάω και οι γάτες έξω από την πόρτα μου στέκονται στην ουρά για πρωινό. Έπειτα δουλεύω πάνω σε οτιδήποτε έσπασε, στέγνωσε ή καταστράφηκε μέχρι να πάω για κολύμπι και ξαφνικά όλα τα προβλήματα που μου φαινόταν άλυτα εξαφανίζονται. Τίποτα δεν έχει σημασία.
Αυτό που μετράει και έχει σημασία είναι τα μικρά απλά πράγματα στη ζωή. Η καλοσύνη των αγνώστων από όλο τον κόσμο που πάντα προσφέρουν ένα χέρι βοήθειας. Οι νέοι φίλοι που συναντάς σε προσκαλούν στα σπίτια τους και σε αντιμετωπίζουν σαν χαμένο συγγενή. Ο γείτονας που σου προσφέρει καφέ ενώ είσαι στο τηλέφωνο προσπαθώντας να λύσεις άλλο ένα χάος. Ο εργάτης που σε κάνει να κλαις όταν μοιράζεται τη σπαρακτική ιστορία αγάπης του.
Η γυναίκα που έφυγε από τη Σουηδία και έγινε μοναχή στο μοναστήρι. Η σιωπή. Το τοπίο του νησιού που μοιάζει με πεταλούδα και πάντα σε εκπλήσσει με νέες όψεις. Η ελευθερία να μην κλειδώνετε ποτέ τα παράθυρα, τις πόρτες και τα ποδήλατά σας. Η ευτυχία να βλέπεις πως η κόρη σου αγαπά αυτό το μέρος και τους ανθρώπους του.
Το reel μου δεν μπορεί να αποτυπώσει τίποτα απ’ όλα αυτά. Συγγνώμη. Τώρα ετοιμάζουμε βαλίτσες για την Αθήνα και ανυπομονώ να επιστρέψω σύντομα.
Πρέπει να επισκεφτείτε την Πάτμο. Κατά προτίμηση Μάιο, Ιούνιο ή Σεπτέμβριο, Οκτώβριο αν θέλετε να την απολαύσετε πραγματικά».
