Με ιδιαίτερη συγκίνηση ειπώθηκε το τελευταίο «αντίο» στον Γιάννη Ιωαννίδη, τον προπονητή - θρύλο του ελληνικού μπάσκετ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 4 Οκτωβρίου σε ηλικία 78 ετών.

Η κηδεία του Γιάννη Ιωαννίδη θα τελεστεί την Παρασκευή 6/10 στη Θέρμη, ωστόσο, για να τον αποχαιρετήσουν όσοι δεν θα μπορέσουν να βρεθούν στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη, ανοιχτή τελετή στη μνήμη του, όπου και παραβρέθηκε πλήθος κόσμου από τον χώρο του μπάσκετ και του αθλητισμού ευρύτερα.

Στην τελετή έφτασαν και η σύζυγος του εκλειπόντως, Γιούλα Γκιουζελοπούλου, αλλά και η μοναχοκόρη του ζεύγους, Ελένη Δωροθέα, στην οποία ο θρυλικός «Ξανθός» είχε τεράστια αδυναμία. Ο Γιάννης Ιωαννίδης έγινε πατέρας στα 58 του χρόνια και δεν είχε κρύψει ποτέ το ότι θεωρούσε την κόρη του του Δώρο Θεού, εξ ου και το δεύτερο όνομά της.

Η 21ός ετών Ελένη Θεοδώρα, με τρεμάμενη φωνή, είπε και μερικά λόγια για τον πατέρα της.

«Αγαπημένε μου πατέρα, λατρεμένε μπαμπά μου... Στέκομαι εδώ σήμερα και σε κοιτώ την ώρα που μπαρκάρεις για το τελευταίο σου ταξίδι. Και δεν είμαι μόνη μου, εδώ είναι όλοι για να σου πούμε το τελευταίο αντίο, να σου φωνάξουμε σιωπηλά πόσο σε αγαπάμε και τι σήμαινες, τι θα σημαίνεις πάντοτε για την οικογένεια σου, για το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για ολόκληρη την Ελλάδα...

Έφυγες νωρίς και άδοξα μπαμπά. Έφυγες αλλά πάλεψες με γενναιότητα, όπως το έκανες σε όλη σου τη ζωή. Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουν κανέναν και τίποτε, ήσουν γεννημένος νικητής και ατρόμητος. Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου...

Δάκρυα αυλακώνουν τα πρόσωπα μας, σήμερα που σού λέμε το αντίο, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος, η παρηγοριά: θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε κιόλας επειδή ζήσαμε μαζί σου, μεγαλώσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που χάραξες, ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινες...

Πάντοτε ζητούσες να σε προσφωνούν κόουτς και τίποτε άλλο. Κοουτσάρα μου, θα σου πω κάτι: Το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία.

Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου, Μαρινέλλας λέει "Καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι". Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους...»

Ένα μεγάλο «αντίο» σε έναν άνθρωπο που ανήκει σε αυτήν την απίθανη γενιά αθλητών που έβαλαν το μπάσκετ στα σπίτια (και τις καρδιές) όλων των Ελλήνων.