Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000, στο Σίδνεϊ έσπασε το πόδι του και η κραυγή του "έσπασε μαμά" έμεινε ανεξίτηλη στ' αυτιά μας! Το 2004 στην Αθήνα κέρδισε το πρώτο του ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιο (που δεν του έφτασε, όμως, ήθελε διακαώς το χρυσό). Το 2008 ήταν ο πρώτος Λαμπαδηδρόμος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και κέρδισε το δεύτερο αργυρό του μετάλλιο. Στο Λονδίνο, το 2012 ήταν Σημαιοφόρος για τη χώρα μας [φωτό κάτω].
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης πάλευε τα δυο τελευταία χρόνια με μια σπάνια μορφή καρκίνου και έφυγε από τη ζωή, όπως ήθελε, στο σπίτι του με τη γυναίκα του και τα παιδιά του, ενώ ανακοίνωσε ο ίδος τον θάνατό του μέσω Facebook. Σε λίγες μέρες, στις 17 Οκτωβρίου, θα συμπλήρωνε 43 χρόνια ζωής.
"Θα ξεκινήσω με αυτό το κλισέ, ότι για να διαβάζετε τώρα αυτήν την δημοσίευση μου, μάλλον έχω φύγει για κάπου καλύτερα ή και για το πουθενά", ξεκινά τη μακροσκελή του ανάρτηση ο έλληνας πρωταθλητής εξηγώντας ότι για δύο χρόνια, βασανίστηκε κι εκείνος με τον καρκίνο και συγκεκριμένα με έναν τόσο σπάνιο τύπο καρκίνου, το καρκίνωμα nut, που αυτή τη στιγμή εννέα στους δέκα Έλληνες γιατρούς που το διαβάζουν, το ακούν για πρώτη φορά και θα σπεύσουν να το ψάξουν.
"Ευτυχώς ο δικός μου γιατρός, ο υπέροχος Γιάννης Μπουκοβίνας που με πήρε από το χέρι στο πιο δύσκολο ταξίδι της ζωής μου, τον γνώριζε αυτόν τον σπάνιο τύπο και έκανε τα πάντα για να με σώσει ή να μου χαρίσει λίγη παραπάνω ζωή. Κίνησε γη και ουρανό, να φέρει φάρμακα κυριολεκτικά από την άλλη άκρη της γης για να τα δοκιμάσω", συνέχισε με προφανή συγκίνηση ο Αλέξανδρος συμπληρώνοντας ότι δύο χρόνια δεν είπε ποτέ "Γιατί σε εμένα"; "Δεν υπάρχει πιο εγωιστική σκέψη από αυτή. Σε κάποιον τυχαίνει, στον διπλανό μας, στον γείτονά μας, στον συνάνθρωπό μας. Και πλέον τυχαίνει σε πολλούς", εξήγησε αμέσως.
"Αν βάλω ένα πρόσημο τύχης στη ζωή μου, θα σας πω ακόμα και τώρα, ότι ήμουν τυχερός άνθρωπος", συνεχίζει στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, υπογραμμίζοντας ότι είχε την ευλογία να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα, να ανέβει στο βάθρο πολλές φορές, να δοξάσει τον αθλητισμό και την χώρα του, να γνωρίσει ανθρώπους από όλον τον κόσμο, να μάθει το σεβασμό, την ευγενή άμιλλα, αξίες τόσο σημαντικές και να προσπαθήσει να τις κάνει πράξη και στη ζωή του.
Προχωρώντας αναφέρθηκε και στη σύζυγό του, Δώρα Τσαμπάζη και τα δυο τους παιδιά με ιδιαίτερα συγκινητικό τρόπο: "Είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από το Θεό, όπως είναι και το όνομα της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια. Έτσι και σε αυτή την ατυχία που με βρήκε, είπα ευχαριστώ, που αν αυτό ήταν γραφτό να έρθει στην οικογένειά μου, δεν βρήκε εκείνη ή τα παιδιά μου. Εγώ έπρεπε να το ανέβω αυτό το βουνό, έχω έπρεπε να σηκώσω αυτό το βάρος. Όχι εκείνοι".
Τις ευχαριστίες του για τους ανθρώπους που του στάθηκαν περισσότερο στον δύσκολο αυτό αγώνα του αναφέρθηκε στη συνέχεια στέλνοντας ένα ιδιαίτερα συγκινητικό μήνυμα που αφορά στον χρόνο, που στην ουσία του χάρισαν, μαζί με τα παιδιά του.
"Σε αυτό το δύσκολο ταξίδι, στάθηκα τυχερός γιατί συνοδοιπόρο είχα την αλληλεγγύη και την φροντίδα τόσων πολλών ανθρώπων, που πολλές φορές αναρωτήθηκα τι έκανα για να αξίζω όλα αυτά που με ανιδιοτέλεια μου προσέφεραν. Πρώτος ο γιατρός μου ο κ. Μπουκοβίνας, ο πρύτανης, ο κ. Δημόπουλος, που βοήθησε τόσο πολύ στην πρώτη φάση της ασθένειάς μου αλλά και αργότερα, στο να πάρω κάθε θεραπεία όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο κ. Ηλιάδης ο θωρακοχειρούργος μου, ένας εξαιρετικός επιστήμονας που με αγκάλιασε σαν πατέρας στο πολύ δύσκολο χειρουργείο μου, στους πνεύμονες, ο κ. Πέιος, ο νευροχειρούργος που μου απάλυνε τους φριχτούς πόνους και πολλοί πολλοί άλλοι, από νοσηλευτές μέχρι τραυματιοφορείς, όλοι μου έδειχναν την αγάπη τους και αυτή η αγάπη μου έδινε δύναμη.
Και τέλος θέλω να σταθώ στον άνθρωπο με άλφα κεφαλαίο, τον Αλέξη Τσίπρα, ήρθε πολύ πρόσφατα στη ζωή μου και μου χάρισε την φιλία του, την σκέψη του, το αδελφικό του νοιάξιμο, σαν να με ήξερε από πάντα. Μου απέδειξε ότι η όλα όσα πρεσβεύει ο ίδιος και η αριστερά είναι πραγματική στάση ζωής. Με στήριξε ηθικά και πρακτικά και έκανε και αυτός τα αδύνατα δυνατά για να έχω την καλύτερη φροντίδα.
Θέλω να πω σε όλους τους κάτι.
Πετύχατε. Με κρατήσατε στη ζωή περισσότερο από όσο αναλογούσε στον πολύ επιθετικό καρκίνο μου, μου χαρίσατε το χρυσό μετάλλιο της παράτασης της ζωής μου σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, όταν η κόρη μου η Ελεάννα ήταν μόλις 3,5 ετών και δεν θα θυμόταν τίποτα από εμένα, ενώ τώρα στα 5,5 της χρόνια θα με θυμάται έστω σαν μακρινή ανάμνηση και θα μπορεί να διηγηθεί ιστορίες στον μικρό της αδερφό τον Γιώργο, ώστε να με κρατήσουν ζωντανό στην καρδιά τους για πάντα".
"Φίλοι μου, σε αυτή τη ζωή που είμαστε όλοι περαστικοί, μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε", συνεχίζει ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης προσθέτοντας πως αν είναι εκείνος ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής με καρκίνωμα nut στην χώρα μας, ας γίνει η αφορμή για την ενημέρωση γιατρών, ασθενών, πάνω σε αυτόν τον τύπο καρκίνου που αν διαγνωσθεί εγκαίρως ίσως σωθούν ζωές.
"Ας γίνω η αφορμή για να ενισχυθεί ουσιαστικά το εθνικό μας σύστημα υγείας που τόσο υποτιμήθηκε τα τελευταία χρόνια, όχι να περιμένουν ουρές για μια αξονική, για μια χημειοθεραπεία ή ένα χειρουργείο και να χάνεται πολύτιμος χρόνος, να σταματήσει ο χρονοβόρος δαίδαλος της γραφειοκρατίας και των νομικών κωλυμάτων του ΕΟΦ όταν πρέπει να εγκριθούν άμεσα δοκιμαστικά φάρμακα που μπορεί να σώσουν ζωές.
Αν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή για κάποιο σκοπό, εγώ έχω αποφασίσει ποιος θα είναι αυτός. Να προσφέρω ελπίδα μέσα από όσα κατάφερα στην ζωή μου, από τα όμορφα μέχρι τα άσχημα", γράφει ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης κοινοποιώντας την τελευταία του επιθυμία.
"Για αυτόν τον λόγο, τα δύο μου αργυρά Ολυμπιακά μετάλλια, της Αθήνας και του Πεκίνο, που για χρόνια κρύβω καλά, ήρθε η ώρα να βγουν και να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, στις παναθρώπινες αξίες. Τελευταία επιθυμία μου είναι, τα δύο αυτά μετάλλια, να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου.
Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου.
Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου" ολοκληρώνει ο Ολυμπιονίκης μας και λέει έτσι το δικό του "Αντίο"
Λίγες ώρες αργότερα, η οικογένειά του ανακοίνωσε ότι η κηδεία του θα τελεστεί το Σάββατο 15 Οκτωβρίου στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Τιμίου Προδρόμου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης ενώ ενημέρωσε τον κόσμο για τις δομές που θα επιθυμούσε να στηρίξει στο όνομα του ανθρώπου της που χάθηκε τόσο πρόωρα από τη ζώη.
Η σορός του Αλέξανδρου Νικολαΐδη θα εκτίθεται προς χαιρετισμό στον Ιερό Ναό από τις 15.00. Θα ακολουθήσει η εξόδιος ακολουθία στις 16.00 και κατόπιν ο ενταφιασμός στα Κοιμητήρια του Φιλύρου Θεσσαλονίκης, ενημερώνει η οικογένεια μαζί με τη θερμή παράκληση, αντί στεφάνων, να γίνουν δωρεές εις μνήμην του στα παρακάτω ευαγή ιδρύματα:
Φλόγα- Σύλλογος Γονέων Παίδων Με Νεοπλασματική Ασθένεια
Alpha Bank – GR8001401120112002002011686
Eurobank – GR6602600630000460100128261
Εθνική Τράπεζα – GR2501101920000019248000010
Τράπεζα Πειραιώς – GR6301720150005015020641423
Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία:
Τηλ. Γραμματείας Διοίκησης: 2132013121 - Αίτημα για δωρεά μόνο με e-mail, όπου θα αναφέρει πού θα γίνει η δωρεά (γενικά στο νοσοκομείο ή σε συγκεκριμένο τμήμα): [email protected]
ΑΡΣΙΣ- Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων
Θεσσαλονίκη: IBAN: GR57 0140 7090 7090 0200 2009 353 BIC: CRBAGRAAXXX
Αθήνα: IBAN: GR06 0140 1420 1420 0200 2008 979 BIC: CRBAGRAAXXX
