Καλεσμένος στην εκπομπής της Ελένης Μενεγάκη βρέθηκε πρόσφατα ο Χάρης Ρώμας, μιλώντας για την προσωπική και επαγγελματική του πορεία, την ιδιαίτερη σχέση που έχει με τον Πάρη Σκαρτσολιά, αλλά και για μια σημαντική απώλεια ενός φίλου του που τον στιγμάτισε.
O Θοδωρής Αθερίδης μίλησε για την κατάθλιψη στην καραντίνα και τα αντικαταθλιπτικά
"Υπήρξα επί πολλά χρόνια ένας ανήσυχος άνθρωπος γιατί ήμουν ανασφαλής. Τώρα είμαι πιο ασφαλής και για αυτό παρόλο τον χωρισμό η ζωή μου έφερε την ανάσταση σε σύντομο χρονικό διάστημα γιατί εγώ ήμουν έτοιμος για αυτό" δήλωσε αρχικά.
Σχετικά με τον "Μανωλάκη" από το "Καφέ της Χαράς", τον οποίο υποδύεται ο Πάρης Σκαρτσολιάς, είπε: "Είναι αγαπημένο μου παιδί. Είναι πραγματικά σαν γιος μου. Αυτό το παιδί ο Πάρης Σκαρτσολιάς που είναι ένας θαυμάσιος ηθοποιός και έπαιξε μαζί μου τον γιο μου. Κι εκείνος και η Έφη Ρασιά που είναι η ανιψιά μου μεγάλωσαν και πήραν το μικρόβιο κι έγιναν ηθοποιοί. Τους έχω μιλήσει, τους έχω πει για τις δυσκολίες του πράγματος. Τους έχω πει ότι έχει πολύ μεγάλη προσφορά και πολύ μικρή ζήτηση. Είναι σαν παιδιά μου αυτά τα παιδιά κι εγώ ευτυχώς αυτές τις σχέσεις έχω με τους νέους ηθοποιούς. Ποτέ δεν υπήρξε κατάχρηση εξουσίας. Μια πολύτιμη αποσκευή για τη ζωή μου τώρα είναι η αγάπη που μου δείχνουν αυτά τα παιδιά τώρα. Αυτό με κρατάει. Αυτό με κάνει χαρούμενο, ευτυχισμένο και που ποτέ δεν προσπάθησα να εκμεταλλευτώ βέβαια κάποια αδυναμία επειδή είναι νέοι και πρέπει να ανέλθουν στο επάγγελμα".
Σίσσυ Χρηστίδου: Το "ευχαριστώ" και η παράκληση/προειδοποίηση για τις φωτογραφίες από την κηδεία
Αναφερόμενος στο φίλο που έχασε, ο Χάρης Ρώμας είπε: "Κάποια στιγμή μου είχε πει με μεγάλη αξιοπρέπεια 'βοήθησε με, δεν αντέχω, δεν έχω δουλειά, δεν μπορώ να επιβιώσω'. Είχα αισθανθεί τόσο άσχημα γιατί πρέπει να βρεθεί ο κατάλληλος ρόλος. Πάντα είχα τύψεις για αυτό. Και για άλλους. Ο συγκεκριμένος πέθανε πάνω στο τιμόνι του αυτοκινήτου του βγαίνοντας να πάρει τσιγάρα στο ψιλικατζίδικο με δανεικά χρήματα. Όταν το έμαθα κι έκλαψα εκείνη τη μέρα από τύψεις γιατί σκεφτόμουν αν θα μπορούσα να είχα κάνει κάτι. Εκεί σκέφτηκα ότι δεν μπορώ στους νεότερους μαθητές μου να μη τους βάζω ένα φρένο. Να ξέρουν τι τους συμβαίνει”.
